...κι όπως λέει και μια ψυχή: "Τσιμέντα είναι όλα...κι εκεί κι εδώ, σημασία έχει που βρίσκεται το σπιτικό σου!"
Η δική μου όμως απορία ήταν άλλη πιο παλιά....πως καταφέρνω καθημερινά και το βρίσκω ανάμεσα σε αυτούς τους όγκους...
Αλλά μια συνήθεια είναι όλα, σημασία έχει κάπου να έχεις να ακουμπήσεις...
7 σχόλια:
Τσιμέντο πάνω τσιμέντο και κάτω, αλλά αυτό το σύννεφο στην επάνω... πολύ βαρύ βρε παιδί !
Σου πλακώνει την ψυχή
Δεν ξέρω τι λες εσύ, αλλά η Αθήνα φαίνεται να έχει περισσότερο πράσινο από το Παρίσι -;)
Σε στεναγχωρώ, αλλά στο Παρίσι πολύ δύσκολο να ζήσει άνθρωπος
Έχεις ένα δίκιο Scarlett, εγώ όμως που δεν μπορώ και πολύ τον ήλιο και τον άπλετο φως, νομίζω ότι δεν έχω θέμα με το γκρίζο, βαρύ σύννεφο.
Εμένα άλλωστε η ψυχή μου είναι ανάλαφρη και δεν πλακώνεται εύκολα, γιατί έχω και το προνόμιο να είμαι καλός άνθρωπος :))
Άνευ, στο Παρίσι δεν ζει κανείς λόγω κόστους ζωής, κατά τα άλλα ζει και παραζεί!
Βέβαια, αγορά διαμερίσματος 7 m2 (!!!) με 60 χιλ. ευρώ, το λες ευκαιρία, δεν νομίζεις; :)
...κάτι ξέρω εγώ που εδώ και 22 χρόνια πρώτα πήγα σε μια μικρούλα κωμόπολη, μετά, 20 μέτρα από τον ωκεανό, και στο τέλος μέσα στα βουνά και στα λαγκάδια...
Την πρώτη φορά που είδα την Αθήνα από τον Λυκαβηττό, παιδί, θορυβήθηκα συνειδητοποιώντας ότι αυτή ήταν η πόλη μου.
οταν κοιτάς απο ψηλά, μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά..
κι εσυ τον πήρες σοβαρά...
κι εσύ τον πήρες σοβαρά...
το λέει και το τραγούδι Δημήτριε :)
Το ακούω πολύ συχνά :-) Την εκτέλεση του Χατζή.
Δημοσίευση σχολίου