Επειδή έπαψα να είμαι ρομαντικός και αιθεροβάμων και να περιμένω από κάποια Κυβέρνηση, ή και από εμάς τους ίδιους να καταπολεμήσουμε τη διαφθορά, την φοροδιαφυγή και την αναξιοκρατία, να περιορίσουμε αυτό το φρικιαστικό τέρας που λέγεται Ελληνικό Δημόσιο, να απαιτώ από μια Κυβέρνηση να επιβάλει δικαιότερη φορολογία, να σεβαστεί τους νόμους που η ίδια ψηφίζει, αλλά και τους διεθνείς, μπορεί τουλάχιστον να υπάρξει μια πραγματικά πατριωτική, φιλελληνική Κυβέρνηση η οποία να αγαπάει αυτόν τον τόπο και να κάνει έστω το έλασσον (ή μήπως το μείζον;), να καταργήσει δηλαδή αυτές τις ανεκδιήγητες, αντιαισθητικές, αποκρουστικές, τρομακτικές μαθητικές παρελάσεις;
Αφού δεν περιμένω κάτι άλλο πλέον, μπορώ να περιμένω αυτό, ή ζητάω πολλά;
Εκτός κι αν μας αρέσουν, εκτός κι αν πιστεύουμε ότι ενισχύουν το εθνικό φρόνημα και αντιπροσωπεύουν την νεοελληνική μας κουλτούρα.
Αν όντως είναι έτσι, τότε πάω πάσο, αλλά επειδή δημοκρατία έχουμε, ή έτσι νομίζω τέλος πάντων (θα μου περάσει κι αυτό, είναι θέμα χρόνου), ας μου επιτρέψει το σύστημα να δηλώνω κι εγώ πολύ περισσότερο Έλληνας από πολλούς άλλους και να αποστρέφω το βλέμμα μου από κάποιους «πατριώτες», οι οποίοι κραδαίνουν τις ελληνικές σημαίες, σε παρελάσεις, σε αθλητικές νίκες, σε κομματικές συγκεντρώσεις, σε θρησκευτικά συλλαλητήρια, ενθουσιάζονται από στρατιωτικά παραγγέλματα και βηματισμό, αλλά συχνά πυκνά ασελγούν πάνω στο πτώμα αυτής της έρμης χώρας.
Δικαίωμα μου δεν είναι κι εμένα; ή μήπως εγώ είμαι λιγότερο πατριώτης από αυτούς επειδή δεν θέλω να βλέπω νέα παιδιά να υιοθετούν αναχρονιστικές και κακόγουστες στρατιωτικές πρακτικές;
Αν πάλι εγώ έχω το άδικο κι εκείνοι το σωστό, τότε μπορώ να παραδεχτώ ευθαρσώς ότι είμαι λιγότερο Έλληνας από πολλούς, σημασία δεν έχει η τυπικότητά μου ως προς τις υποχρεώσεις μου ως πολίτης αυτού του τόπου, σημασία έχει να νιώθω και πατριωτικό παλμό καθώς βλέπω τους νέους ανθρώπους της χώρας μου να περπατούν στρατιωτικά στις εθνικές μας εορτές.
Αφού λοιπόν βάλαμε τον πατριωτισμό στο ζύγι, δεν έχω να παραδεχτώ κι αυτή μου την ήττα.
Αν όντως είναι έτσι, τότε πάω πάσο, αλλά επειδή δημοκρατία έχουμε, ή έτσι νομίζω τέλος πάντων (θα μου περάσει κι αυτό, είναι θέμα χρόνου), ας μου επιτρέψει το σύστημα να δηλώνω κι εγώ πολύ περισσότερο Έλληνας από πολλούς άλλους και να αποστρέφω το βλέμμα μου από κάποιους «πατριώτες», οι οποίοι κραδαίνουν τις ελληνικές σημαίες, σε παρελάσεις, σε αθλητικές νίκες, σε κομματικές συγκεντρώσεις, σε θρησκευτικά συλλαλητήρια, ενθουσιάζονται από στρατιωτικά παραγγέλματα και βηματισμό, αλλά συχνά πυκνά ασελγούν πάνω στο πτώμα αυτής της έρμης χώρας.
Δικαίωμα μου δεν είναι κι εμένα; ή μήπως εγώ είμαι λιγότερο πατριώτης από αυτούς επειδή δεν θέλω να βλέπω νέα παιδιά να υιοθετούν αναχρονιστικές και κακόγουστες στρατιωτικές πρακτικές;
Αν πάλι εγώ έχω το άδικο κι εκείνοι το σωστό, τότε μπορώ να παραδεχτώ ευθαρσώς ότι είμαι λιγότερο Έλληνας από πολλούς, σημασία δεν έχει η τυπικότητά μου ως προς τις υποχρεώσεις μου ως πολίτης αυτού του τόπου, σημασία έχει να νιώθω και πατριωτικό παλμό καθώς βλέπω τους νέους ανθρώπους της χώρας μου να περπατούν στρατιωτικά στις εθνικές μας εορτές.
Αφού λοιπόν βάλαμε τον πατριωτισμό στο ζύγι, δεν έχω να παραδεχτώ κι αυτή μου την ήττα.
12 σχόλια:
Είναι παράξενο το ότι γίνεται καν. Άσε το να χρειάζεται συζήτηση. Παρελάσεις από τον εικοστό αιώνα κιόλας γίνονται σε μικρές δικτατορίες... Δεν το πιστεύω ότι πρέπει να εξηγήσει κανείς το πως και γιατί είναι μία πρακτική αν χρονισμένη, άσχετη, και, στο τέλος γελοία. Η παρέλαση είναι κατά τον ορισμό της μία επίδειξη ισχύος. Τι διάολο ισχύ επιδεικνύουμε; Ότι τα δικά μας Αμερικάνικα F15 είναι καλύτερα από τα Αμερικάνικα F15 της Τουρκίας; Ή ότι έτσι και βάλει στην ιστορία της την Αμφίπολη η Μακεδονία (ή άλλη Μακεδονία), εμείς θα τρέξουμε βόρεια με τα Μ16 μας κραυγάζοντας "Αέρα!"
Αλλά το γελοιότερο είναι ότι την ηλιθιότητα της στρατιωτικής παρέλασης την στέλνουνε στην Θεσσαλονίκη γιατί δεν τολμάνε πια να την κάνουνε στην Αθήνα. Και στην Αθήνα βάζουνε τα παιδιά να παίζουν τα στρατιωτάκια της πατρίδας αντί να τα διδάσκουνε πως να επιβιώσουνε σαν Μεσογειακά στην παγκόσμια κοινωνία του εικοστού πρώτου αιώνα...
Ένα γελοίο αίσχος. Νομίζω.
Πααααρα πολλά (ζητάς)
Που θες να καταργήσουμε έναν πατριωτικό θεσμό συνώνυμο του Ελληνισμού.
Εδώ κάθε χρόνο δίνουν μάχη τα παιδάκια και κυρίως οι γονείς τους, για το ποιο θα κουβαλήσει περήφανα την ελληνική σημαία στην παρέλαση (αλίμονο αν είναι αλλοδαπό αυτό που αρίστευσε).
Τι στόχους θα δώσεις σε αυτά τα Ελληνόπουλα (αν όχι τη σημαία!!!)
Προσωπικά δηλώνω μη πατριώτισσα εδώ και πάρα πολλά χρόνια (αφού το ίδιο ένιωθαν Καζαντζάκης, Σεφέρης και Ελύτης...δεν είναι άλλωστε και τόσο παράλογο.)
Καλή εθνική επέτειο, Τζων Μπόη!
Δημήτρη καλημέρα,
Όπως θα ξέρεις οι εθνικές συνειδήσεις μπορούν άνετα να κατασκευαστούν, εμείς (κι όχι μόνο εμείς) έχουμε επιλέξει έναν τέτοιο τρόπο.
Θρησκεία και στρατοκρατία αποτελούν δομικά στοιχεία αυτής της προσπάθειας.
Το συγκεκριμένο θέαμα με ξεπερνά, το βρίσκω θλιβερό, αλλά ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τον δικό μου πατριωτισμό επειδή είμαι κατά των παρελάσεων, ή επειδή θέλω διαχωρισμό Εκκλησίας - Κράτους.
Επίσης, η επιλογή να γίνουν επίσημες ανακοινώσεις για την Αμφίπολη σήμερα, μια τέτοια μέρα, με κάνει να γελάω πικρόχολα.
Scarlett, καλημέρα,
Βρίσκω όμορφο το θέαμα ενός παιδιού να κρατάει την ελληνική σημαία, αυτό δεν με προβληματίζει, με ανησυχεί το ότι την κρατάει χωρίς να νιώθει και να ξέρει γιατί το κάνει, επειδή του το εππέβαλλαν οι γονείς, το σχολείο, το περιβάλλον.
Θέλει δουλειά από πίσω για να κρατάς ένα σύμβολο, το οποίο μπορεί να συμπικνώνει αξίες, με προβληματίζει όταν κάποιος κρατάει ένα σύμβολο, αλλά στην καθημερινότητά του δεν σέβεται τις αξίες τις οποίες συνδέουμε με αυτό.
Δεν θα βάλω τον δικό μου πατριωτισμό στο ζύγι όμως.
Αρνούμαι όμως να αισθανθώ και εθνικά υπερήφανος με όσα συμβαίνουν σε αυτή τη χώρα, ή με όσα έκαναν κάποιοι άνθρωποι που κατοίκησαν σε αυτό τον τόπο αιώνες ή και χρόνια πριν, είμαι περήφανος για κάθε άνθρωπο που καταφέρνει να πάει τη ζωή του και τη ζωή των άλλων ένα βήμα παραπέρα, τον θαυμάζω, δεν με αφορά από που κρατάει η σκούφια του, ή τι σημαία κρατάει, με ενδιαφέρει να παίρνω κάτι από το δικό του παράδειγμα για να κάνω κι εγώ το ίδιο, αυτό μου αρκεί.
Τα ίδια πράγματα λέμε Τζων Μποη
Η σημαία ως σύμβολο εθνικό μια χαρά είναι και δεν έχω πρόβλημα σε διάφορες περιπτώσεις οι άνθρωποι να την κουβαλούν και να την επιδεικνύουν με υπερηφάνια, αλλά δεν κρατάς ένα εθνικό σύμβολο στα χέρια επειδή αρίστευσες στα μαθήματα.
Είναι πολύ προσωπική αυτού του είδους η επιτυχία για να συνδέεται με εθνικά σύμβολα.
Και φυσικά η σημαία συνδέεται άμεσα με τις παρελάσεις. Χωρίς παρελάσεις δεν θα είχαμε σημαιοφόρους.
Όσο για τον πατριωτισμό, πολύ λανθάνουσα έννοια στην Ελλάδα του τελευταίου αιώνα για να θέλεις να έχεις μια οποιαδήποτε σχέση μαζί της (τουλάχιστον όπως υποδεικνύεται από όσους δηλώνουν πατριώτες).
Ααααχ...βρε Τζόνυ μας...πόοοσο μα πόοοσο δίκιο έχεις...πο-τέ δ εν κατάλαβα σε ΤΙ σε τί όμως...βοηθούν οι ηλίθιες στρατιωτικές παρελάσεις με α υτόν τον απαίσιο,βηματισμό?θα μου πεί κανείς? αν ξέρει κανείς εδώ μέσα ας μου πεί...)......μάλλον στο να 'ανά-παράγουν' στο χειρότερο βαθμό από ότι ήδη,υπάρχει το φασιστικό αίσθημα και τη φασιστική αντίληψη στους...φερέλπηδες νεαρούς και νεαρές που συμετέχουν σε α υτές?...ε,εμένα κάπως έτσι μου φέρνει ό-λο α υτό όπως το βλέπω κάθε χρόνο...αγαπητέ Τζόνυ...δεν ξέρω εμένα έτσι...α υτή την αίσθηση μου δημιουργεί ό-λο α υτό το...'τελετουργικό'ας το πώ έτσι με τις παρελάσεις (κυρίως)...ε,αυτό το κομμάτι των εορτασμών τέσπα της 28ης....πο-τέ δ εν με τράβηξε, μπορώ να πώ α υτό σαν θεσμός (ο παρελάσεις)με α υτόν τον απαίσιο βηματισμό που θυμήζει πο-λύ την προέλαση του στρατού των Ές-ές...(κι όμως α ν κοιτάξει κανείς καλά το ό-λο το στήσιμο του κορμιού των μαθητών, τη στάση τους,το βηματισμό τους ό-λα α υτά τέσπα..ε,ό-λα αυτά παραπέμπουν σε παρέλαση φασιστικού στρατού...)...ε,δεν ξέρω...εμένα έτσι μου φέρνει όπως το βλέπω...δε ξέρω μπορεί να κάνω και λάθος...πάντως το ποστάκι,μ'άρεσε.Χρόνια μας πολλά! γι'αυτή τη σπουδαία μέρα...σήμερα για τί ΕΙΝΑΙ σπουδαία......όσο κι α ν κάποιοι, προσπαθούν απεγνωσμένα να 'αλλιώσουν'με διάφορους τρόπους της σπουδαιότητά της....καλό μεσημεράκι...
Καλημέρα Τζων Μπόη!
'Εξι, εφτά στα δέκα σπίτια στην Αμερική έχουν υπερήφανα την σημαία τους έξω από το σπίτι, κι' εγώ την είχα, κάθε μέρα του χρόνου, και την έφερα μαζί μου και την κρεμάμε έξω από το σπίτι εδώ στην Ιταλία στις 4 Ιουλίου... Ο διαχωρισμός θρησκείας κράτους θα έπρεπε να είναι πλήρης και αυτονόητος, και αυτό που γίνεται στην "Ευρωπαϊκή" Ελλάδα με την θρησκεία στις εξέδρες των επισήμων και στις ορκωμοσίες κυβέρνησης το βλέπω σαν θλιβερό τσίρκο... Εθνική συνείδηση μπορεί να "δημιουργήσει" και η έμφυτη αυτοπεποίθηση/χαρά για το έθνος μέσα σε κάθε άτομο, αλλά και ο Γκέμπελς. Ας κάνει παρέλαση ένα σχολείο άμα θέλει στην γειτονιά για την αρχή ή το τέλος της χρονιάς, και να κρατήσει την σημαία το παιδί που αρίστευσε(εκτός αν ατυχήσει και είναι αλλοδαπός ή Ελληνας Εβραϊκής καταγωγής, ε;...) - [Έγραψα "παιδί" για να εννοήσω αγόρι ή κορίτσι χωρίς γένος στην πρόταση που έγραψα, αλλά από ότι ξέρω πολλοί Έλληνες θεωρούν "παιδιά" μόνο τα αγόρια;;;] Δεν είναι ο θεσμός της παρέλασης που με ενοχλεί: είναι η ευκαιρία και το πνεύμα που με ανησυχεί, σε συνδυασμό με το τι σημαίνει για μια υποτιθέμενα δυτική, Ευρωπαϊκή χώρα.
Scarlett,
Ναι, θα συμφωνήσω.
'Αξιος να κρατήσει τη σημαία είναι αυτός που τιμά τη χώρα του με τις πράξεις του, ακόμα κι αν είναι κουμπούρας.
Το θέαμα των μαθητών-στρατιωτών, τα κάγκελα προστασίας για τους "επισήμους", η στρατοκρατική αισθητική, οι παπάδες που ευλογούν τα ιερά και τα όσια του εθνικοπατριωτιμσού, τα ελικόπτερα από πάνω, τα εμβατήρια, κλπ, είναι για μένα εφιαλτικά.
Αθανασία, νομίζω ότι εκείνα για τα οποία πάλεψαν τότε, μάλλον διαψεύονται σήμερα...
Δημήτρη, "παιδιά" λένε στην Πελοπόννησο τα αγόρια, τα κορίτσια είναι απλά κορίτσια. :))
Εμένα με ενοχλεί η παρέλαση ως στρατιωτική πρακτική, αν είναι γιορτή δεν έχω θέμα, μια γιορτή μνήμης και τιμής.
Απλά αυτό το τουρλουμπούκι από στρατιωτικούς, πολιτικούς, ιερείς, "παράγοντες" και χαβαλέδες, είναι θέαμα α-π-ε-λ-π-ι-σ-τ-κ-ό!
Από κάτω μου γράφει "Αποδείξτε οτι δεν είστε ρομποτ" και με ρωτάει "married? ".
Εγω απαντάω NO και δεν δεχεται το σχολιο μου.
Αχ βρε Τζων που μας βαζεις να αποδειξουμε οτι δεν ειμαστε ρομποτ στα γεραματα.
Πες μου τουλαχιστον τι πρεπει να απαντησω για να δεχτει το σχολιο.
Η παρέλαση είναι το *συμπτωμα* μιας σαπιας κοινωνίας. Ένα απο τα συμπτωματα, για να ειμαι ακριβης (ένα άλλο είναι η κακοποιηση των ζωων). Δεν θα κρινεις μια κοινωνια απο τα συμπτωματα. Θα διαγνωσεις ομως την (ημιθανη και σαθρη) κατασταση μιας κοινωνιας απο αυτά τα συμπτωματα.
Το οτι εσυ θεωρεισαι απο τους συμπολιτες μας σαν μη-πατριωτης επειδη δεν κουνας σημαιες παει πακετο με την υπαρξη της παρελασης.
Αυτοι που παρελαυνουν, απαιτουν απο ολους να παρελαυνουν. Οι στρατιωτικοι θεσμοι (η παρελαση δεν ειναι τιποτα άλλο) ήταν παντα ολοκληρωτικοι. Σου αρνουνται το δικαιωμα της σκεψης και της εκφρασης - αλλιως "κινδυνευει η πατριδα".
Κάπταιν, εγώ δεν κάνω το παραμικρό, ο blogger έχει την κλιμακτήριό του κι αυτός και τον έπιασαν παραξενιές...με το μαλακό, περνάει κρίση ηλικίας, 9 ακριβώς χρόνια εδώ μέσα δεν θα χαλάσουμε τώρα τις καρδιες μας, μου έχει κάνει και χειρότερα :)
Πάντως και μόνο που οι δικές μας φωνές έπαψαν να είναι σιγανές, είναι κι αυτό μια κάποια ελπίδα.
Ας με αποκαλέσουν όπως θέλουν, δεν είμαι για αυτούς, κατά καιρούς έχω λουστεί με πλήθος χαρακτηρισμών, επειδή λέω τις απόψεις μου με παρρησία.
Αδιάφορο, ξέρω με ποιους είμαι και ποιους όχι.
Δημοσίευση σχολίου