Μια μυστική συμφωνία

Δεν ξέρω εάν θα λάβεις αυτό το γράμμα, ίσως να μην έχει και σημασία, ίσως δεν πρέπει καν να το διαβάσεις, σημασία έχει να το γράψω εγώ, σημασία έχω εγώ τελικά.

Κάθομαι εδώ, στην αναπαυτική μου πολυθρόνα με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι και σκέφτομαι ότι σήμερα δεν έχω χρόνο να πάω για τέννις, θυμήθηκα ότι υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από τα δικά μου, υπάρχεις κι εσύ που στα εικοσιπέντε σου ψάχνεις για μια θέση στον ήλιο και προσπαθείς να κρατηθείς από το χαρτζιλίκι που σου δίνουν για λίγες ώρες ανασφάλιστης εργασίας εδώ κι εκεί.

Συχνά σου λέω να μην ανησυχείς γιατί εσύ έχεις τα νιάτα σου και μια ζωή να ανοίγεται μπροστά σου, έχεις όνειρα, έχεις μέλλον, τι ανάγκη έχει εσύ καημένε μου;

Σου λέω ψέματα, σε κοροϊδεύω μέσα στα μούτρα σου καθημερινά, κατά βάθος σε λυπάμαι, αλλά δεν σου το λέω ανοιχτά για να μην αισθανθείς τον οίκτο και τη δική μου συγκαλυμμένη υπεροψία, να μην θεωρήσεις ότι το κάνω από ηθική υποχρέωση, τουλάχιστον σκέφτομαι να μην σε πληγώσω, έχω ανθρωπιά εγώ, είναι κι αυτό κάτι, δεν είναι;

Όμως μέσα μου μακαρίζω την τύχη μου που δεν είμαι στη θέση σου, πάλι καλά που δεν είμαι στη θέση σου, αλίμονό μου!

Να...το μόνο που ζηλεύω είναι τα εικοσιπέντε σου καλοκαίρια και οι χειμώνες...ξέρεις κι εγώ βρέθηκα εκεί, δεν πάνε και πολλά χρόνια, μην νομίζεις, ούτε που κατάλαβα πως πέρασαν, βέβαια δεν θυμάμαι τι ακριβώς έκανα στα εικοσιπέντε μου, πάντως δεν έτρεχα εδώ κι εκεί για να παίρνω τις πενταροδεκάρες του κάθε αφεντικού, ή, τέλος πάντων κι αν το έκανα, ήξερα ότι δεν θα κρατούσε πολύ, άσε που δεν είχα και κανέναν να με λυπάται και να με χτυπά πατρικά στην πλάτη, εσύ έχεις, μην είσαι αχάριστος!

Δεν θέλω να σε απογοητεύσω, θέλω να νιώθεις καλά, να ελπίζεις, είναι σημαντικό να ελπίζεις, ξέρω ότι σου ζητάω πολλά, σου ζητάω να κάνεις αυτό που δεν θα έκανα εγώ, σιγά μην άκουγα τον κάθε βολεμένο να μου μιλάει για ελπίδα ενώ εγώ θα ήμουνα στα σχοινιά του ρινγκ με μέλωπες, αλλά παρότι εγώ θα απογοητευόμουν σαν κι εσένα - ξέρεις δεν διαφέρουμε και πολύ - από σένα ζητάω να μην το κάνεις, δεν ξέρω εάν το ζητάω για σένα, ίσως να το ζητάω για μένα, μάλλον για μένα το κάνω, εγώ τελικά είμαι ο αδύναμος, φοβάμαι, αν φοβηθείς όμως κι εσύ, δεν θα έχω από κάπου να πιαστώ, είσαι το μαξιλάρι μου, είσαι ο αερόσακός μου, το δίχτυ ασφαλείας μου, υπάρχω εγώ γιατί υπάρχεις εσύ και με προστατεύεις, δεν είμαι εγώ αυτός που σου δίνει κουράγιο, εγώ σε κοροϊδεύω ψιλό γαζί, το ξέρεις κατά βάθος, όλοι το ξέρουμε, δεν είμαστε χαζοί, μας βολεύει όμως όλους έτσι.

Εγώ σε χρησιμοποιώ, καμιά φορά σου λέω ότι φταίω, δεν το εννοώ, τι με πέρασες; για τόσο ενοχικό; έχω προ πολλού αποποιηθεί των ευθυνών μου, όμως κάτι πρέπει να σου πω, πρέπει να απαλλαγώ από το ψυχικό άλγος της απραξίας μου ρίχνοντας πάνω μου το φταίξιμο, έτσι, γενικά κι αόριστα, είναι βολικό για μένα ξέρεις, μπορώ να σου πω και ξεκούραστο, ανακουφιστικό, με απαλλάσσει από το να προσπαθήσω να βελτιώσω τη θέση σου, να σκεφτώ, να εργαστώ, να αλλάξω, βασικά δεν με συμφέρει να αλλάξω, σε λυπάμαι που είσαι έτσι, αλλά αν δεν ήσουν εσύ έτσι, εγώ μπορεί να ήμουνα στη θέση σου, δεν είναι κρίμα να παιδεύομαι σαν κι εσένα στην ηλικία μου;

Κοίταξε, αν το καλοσκεφτείς θα δεις ότι έχω δίκιο, βέβαια θα μου πεις και τι βγαίνει από αυτό, αν όμως έρθεις στη δική μου θέση τελικά θα λυπηθείς εσύ εμένα, για αυτό το κάνω, για να με λυπηθείς, για να δεις ότι υπάρχουν κάποιοι άλλοι σε χειρότερη θέση από σένα, να με λυπηθείς για να κατευνάσεις την οργή σου, μπορείς και να με στοχοποιήσεις αν θες, αν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα, δεν έχω πρόβλημα, καν’ το, θα με βολέψει κι αυτό, φτάνει να μην αλλάξει κάτι, σε παρακαλώ, μη μου το κάνεις αυτό, δεν θα το αντέξω!

Αυτή θα είναι η μυστική μας συμφωνία, σκέψου ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε πάνω σε μια ράγα και τσουλάμε, αν εκτροχιαστούμε, αν εκτροχιαστεί το τρένο -  σκέψου ότι το τρένο είμαι εγώ - τότε κι εσύ που κρέμεσαι πάνω μου, θα πέσεις στον γκρεμό, δεν μας συμφέρει, υπάρχω γιατί υπάρχεις και υπάρχεις γιατί υπάρχω, χωρίς επιβάτες δεν θα κάνω δρομολόγια, θα σκουριάσω πεταμμένος, εσύ όμως θα έχεις πεθάνει, θα μου πεις και που το ξέρω αυτό, μα τώρα είναι καιρός για ρίσκα αδερφάκι μου;

Ας μείνουμε λοιπόν έτσι, δεν είναι καλύτερα; Αν αλλάξει κάτι μπορεί να μην είναι καλύτερα για σένα, αλλά θα είναι χειρότερα για μένα, μην κοιτάς την αβεβαιότητα, πόνταρε στη σιγουριά, σε αυτή τη φάση αν κάποιος έχει ανάγκη είμαι εγώ κι όχι εσύ, τα έχουμε πει αυτά, δεν τα έχουμε πει;

Το ξέρεις ότι σε καταλαβαίνω, ή έστω κάνω ότι σε καταλαβαίνω, τι σημασία έχει, είναι κι αυτό κάτι από το τίποτα που έχεις, τα είπαμε, εγώ έχω τη βολή μου, καλή ή κακή αυτή είναι, σε γέρικο γαϊδούρι δεν αλλάζεις την περπατισιά, εσύ είσαι ο τυχερός κι ας φαίνεται ότι δεν έχεις κάτι, μην χαλάσουμε την ισορροπία, τα είπαμε, δεν τα είπαμε;

Εσύ μπορείς να μου επιτίθεσαι, να με προπηλακίζεις, να με βρίζεις, να με λοιδορείς, θα είναι το μυστικό μας, εκτονώσου πάνω μου, εγώ θα το δέχομαι, γιατί ξέρω ότι αυτή θα είναι η μυστική μας συμφωνία και δε θα μου κακοφαίνεται, φτάνει να μην αλλάξει κάτι, από μένα θα έχεις την συμπαράστασή μου, μην είσαι αχάριστος, εγώ είμαι το θύμα, εγώ έχω κάτι για να σώσω, εσύ δεν έχεις τίποτα κι εγώ έννοιά σου, όταν αισθάνεσαι άσχημα θα σου λέω το ατράνταχτό μου επιχείρημα, αυτό που θα σε αποστομώνει, θα σου λέω ότι έχεις τα νιάτα σου και μια ζωή να ανοίγεται μπροστά σου, εγώ θα πριονίζω τη ρίζα αλλά εσύ θα πετάς παραφυάδες, δεν ακούγεται ποιητικό; γιατί παραπονιέσαι λοιπόν; Τι άλλο επιτέλους θες; τη φυσική μου εξόντωση;