...κι ενώ δεν τα έχει καθόλου καλά με τις παλιατζούρες, κάτι που θα πρέπει να εξετάσει είναι γιατί κάθε λίγο και λιγάκι πηγαίνει στα παλιατζίδικα...
Μια αιτία που του έρχεται στα πρόχειρα είναι ότι παλιώνει κι αυτός και γίνεται παλιατζούρα, με αποτέλεσμα να τον "τραβούν" τα vibes των παλαιών πραγμάτων.
Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα, αναλογίστηκε...
Όμοιος τον όμοιο κι η κοπριά στα λάχανα, αναλογίστηκε...
Όμως ένας φίλος του που καταπιάνεται με τα ενεργειακά πεδία (με τι βγάζει το ψωμί του ο κοσμάκης, σκέφτηκε) του είπε ότι αυτό συμβαίνει γιατί, κάποιο από τα επτά του τσάκρα μάλλον βάρεσε μπιέλα και τώρα ψάχνουν να βρούν ποιο!
Μέχρι να το βρουν, το Μοναστηράκι προσφέρεται για όμορφες βόλτες όταν οι μέρες είναι ηλιόλουστες, πίνοντας μπύρα με θέα την Ακρόπολη (ποιος ξέρει, μπορεί και να βρει το χαμένο του τσάκρα κάπου εκεί...)
4 σχόλια:
Καλημέρα Τζων Μπόη!
Ούτε κι εμένα μου αρέσει να κατέχω παλιατζούρες, ούτε καν δικές μου, αλλά μπορώ να καταλάβω την έλξη που ασκούν πάνω στους ανθρώπους τα παλιά πράγματα.
Ίσως επειδή είναι λίγο σαν ταξίδι στο χρόνο, ίσως επειδή είναι μια ματιά στις ζωές των άλλων αφού τα αντικείμενα είναι πάντα ένα κομμάτι της προσωπικής μας ιστορίας.
Ε, όχι και παλιατζούρα, αγαπητέ μου Τζων Μπόη !!! :)
Vintage...ναι! Αλλά κι αυτό μετά από αρκετά χρόνια.
Καλή σου μέρα και πάλι!
Καλημέρα αγαπητέ Τζόνυ...ε,εχμ...χαααχααχααχαχααααχαααααα!ε,εμ ναί...δ εν ξέρω εά ν κάποιο από τα 'τσάκρα'σου έχει 'βαρέσει μπιέλες'χααααχαααχααχαααα! (άπαιχτη η ατάκα του φίλου,που ασχολείται με αυτά τα 'θιβετιανά',τα 'ινδουϊστικά'τέσπα...δεν παίζεται ο φιλαράκος γέλασα πολύ λέμε)αλλά πάντως πέρα από το τσάκρα σου..ε,εμ μάλλον το τραβάει το αιματάκι σου το...'παλιακό'όσο κι α ν δ εν θες,να το παραδεχτείς α υτό...το Μοναστηράκι..αγαπημένος προορισμός....οι φωτό σου πάντως με τα παλαιά αντικείμενα,άπαιχτες πραγματικά.....πολύ ωραίο το ποστάκι...γέλασα...τη χρειαζόμουν α υτή τη δόση γέλιου,καθότι είναι μια από τις πιο μάυρες,και θλιμμένες Κυριακές που περνάω α υτή η σημερινή...καλημέρες αγαπητέ και συνέχισε να βλέπεις τη ζωή σο υ/τη ζωή γενικά?/από α υτή την οπτική γωνία που τη βλέπεις! και συνέχισε να μας βοηθάς μέσα από α υτό το μπλογκάκι και μέσα,από όσα γράφεις από εδώ...να βλέπουμε (όσο γίνεται) κι εμείς τη ζωή έτσι...
Θεωρώ τα αντικείμενα και δη τα παλαιά ως μέρος της προσωπικής μας ιστορίας μεν, αλλά τα νιώθω και βαρίδια ακόμα κι εκείνα που έχουν συνδεθεί με ευχάριστες στιγμές.
Πλέον πετάω ότι βρω μπροστά σου, μέσα σε αυτά και χρήσιμα πράγματα.
Δεν λένε ότι μέχρι κάποια ηλικία συσσωρεύεις και μετά αρχίζεις να πετάς; κάπως έτσι μου έχει βγει τελευταία, ίσως το πέρασμα από το Μοναστηράκι έχει να κάνει με τη διερεύνηση της δυνατότητας να ξεφορτωθώ, παρά να φορτωθώ, βέβαια εκεί πέρα έχω βρει μερικά απίστευτα αντικείμενα που με γεμίζουν χαρά, ε αυτά τα παζαρεύω μέχρι τελικής πτώσεως, στην συνέχεια τα κρατάω, τα χαίρομαι και μετά τα ξαναδίνω :)
Καλημέρα Scarlett (μάλλον δεν σου αρέσει εσένα αυτός ο καιρός, αλλά για μένα είναι χάρμα!)
Αθανασία, ότι σε στεναγχώρησε ελπίζω να θαμπώσει και να σηκώσεις και πάλι το κεφάλι ψηλά.
Σε ευχαριστώ γαι τα καλά σου λόγια και σου εύχομαι και σένα μια όμορφη Κυριακή! :)
Δημοσίευση σχολίου