Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Να (μην) ξεχνώ




Σήμερα θυμήθηκα να μην ξεχνώ κάποια μικρά πράγματα, θυμήθηκα ότι έχω καιρό να σπαταλήσω το χρόνο μου σε κάτι που φαινομενικά δεν οδηγεί κάπου συγκεκριμένα, σήμερα θυμήθηκα να μην ξεχνώ να χαζεύω και να ξοδεύω το χρόνο μου άσκοπα...
Σήμερα θυμήθηκα να ξεχνάω να βάζω πολλούς στόχους και να αφήσω για λίγο τα πράγματα να κυλήσουν όπως κυλούν, άλλωστε και που τους βάζω τι καταλαβαίνω...
Σήμερα θυμήθηκα ότι τελευταία έβαλα τους στόχους πάνω από τα όνειρα και είπα να ξαναθυμηθώ πως ήταν τότε που ονειρευόμουν πράγματα που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα πραγματοποιούσα...
Σήμερα θυμήθηκα να μην ξεχάσω να πάρω τηλέφωνο τον καλύτερο μου φίλο και να του πω ότι τον αγαπώ πολύ κι ότι χωρίς αυτόν η ζωή μου θα ήταν μια άλλη ζωή, ίσως λιγότερο φωτεινή, κι ας του το είπα και χτες, ίσως και προχτές, σήμερα θυμήθηκα να μην ξεχνώ να σφίγγω περισσότερο στην αγκαλιά μου αυτούς που με ανέχονται, γιατί έτσι η ζωή γίνεται πιο ανάλαφρη...
Σήμερα θυμήθηκα να ξεχνώ όσο μπορώ κάποια από εκείνα που με παίρνουν από κάτω κι ας το ξεχάσω και πάλι αύριο για να το ξαναθυμηθώ μετά...

6 σχόλια:

thinks είπε...

Μα γιατί να μην είναι οι στόχοι όνειρα και τα όνειρα στόχοι; Α! μάλλον λες να μην τα ξεχωρίζουμε και ότι οι στόχοι είναι απατηλοί και κομφορμιστικοί μπροστά στα όνειρα. Συμφωνώ :-)

Τζων Μπόης είπε...

Για κάποιο λόγο πιστεύω ότι τα όνειρα υπερβαίνουν τους στόχους, είναι κάτι που ακόμα κι αν δεν το πραγματοποιήσεις δεν σου αφήνει πικρή γεύση, είναι η δύναμη που σου δίνει ακόμα και η σκέψη τους...

thinks είπε...

...πράγματι, αλλά, το να είναι οι στόχοι τα όνειρα κατά μία απόδοση δεν υποβαθμίζει τα όνειρα, ούτε ανεβάζει τους στόχους: μάλλον ταυτίζει τα δύο, με την αίσθηση του:

Τρεις ψυχές, τρεις προσευκές:

Α’ Δοξάρι είμαι στα χέρια σου Κύριε˙ τέντωσε με αλλιώς θα σαπίσω
Β’ Μη με παρατεντώσεις Κύριε˙ θα σπάσω
Γ’ Παρατέντωσέ με Κύριε, κι ας σπάσω!»

(Νίκος Καζαντζάκης, Αναφορά στον Γκρέκο)

Τζων Μπόης είπε...

...τα έχω κάπως αλλιώς στο μυαλό μου Δημήτρη, οι στόχοι είναι για να υλοποιούνται, τα όνειρα είναι για να "πετάς", σε μερικούς ανθρώπους ταυτίζονται, σε εμένα μάλλον όχι...

Άθη είπε...

Ε,εμ...μα τι ωραίο αγαπητέ...ε,εμ..ναί κι εμείς πόσα και πόσα μικρά,αλλά πολύτιμα πραματάκια (ακόμη και απλά καθημερινά πραματάκια)είναι α υτά που θυμόμαστε,(κατά καιρούς)ή που ξανά-θυμηθήκαμε (σαν εσένα) μετά από καιρό...ή που πρέπει να προσπαθήσουμε να ξανά-θυμηθούμε επειδή α υτά θα κάνουν τη ζωούλα μας πιο ενδιαφέρουσα,πιο όμορφη και θα μας βγάλουν,ίσως και από την ανιαρή,άνοστη,και μουντή,χαζή καθημερινότητά μας ίσως...ναί,έχεις δίκιο...πο-λύ ωραίο το ποστάκι σου..μου άρεσε επειδή βγάζει,μια πο-λύυυ βαθιά αλήθεια σε α υτά που γράφεις,που αυτή έρχεται από μέσα σου..κι α υτό είναι ένα έντονα στοχείο του πόστ α υτού που μου άρεσε...καλησπέρες...και το τραγουδάκι...κι α υτό πολύ ωραίο...χαιρετώ....

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Αθανασία,

Μέσα στα μικρά είναι τα ωραία, έτσι δεν λένε; :)

Σε ευχαριστώ που με θυμήθηκες, είσαι από τους παλαιότερους σχολιαστές μου :)