Μαζί τον φάγαμε;

Παρατηρώντας το ψάρι της φωτογραφίας θα καταλάβεις εύκολα ότι πρόκειται για ένα καρχαριοειδές, ίσως ένα σκυλόψαρο.

Μέσα θα έχεις πέσει, αυτό είναι το εύκολο της υπόθεσης. Τα δύσκολα έρχονται μετά. 

Ο συγκεκριμένος καρχαρίας ονομάζεται Καρχαρίας Προσκυνητής, ή Παπάς, ή Σαπουνάς.

Πρόκειται για το δεύτερο μεγαλύτερο ψάρι της υφηλίου μετά τον φαλαινοκαρχαρία και είναι το μεγαλύτερο ψάρι το οποίο κυκλοφορεί στα νερά της Μεσογείου.

Εντυπωσιακό!

Καρχαρίας όμως θα πεις, επικίνδυνο ον, έχεις δει και τα σαγόνια του καρχαρία, το ορίτζιναλ και τα σίκουελ κι έχεις τρομάξει, λογικό.

Είναι όμως έτσι τα πράγματα;

Το να βρεις τον Σαπουνά στα νερά που κολυμπάς και εδικά στα νερά των ελληνικών θαλασσών είναι μάλλον πολύ σπάνιο, πολύ δε περισσότερο να αποτελέσει και κίνδυνο για τη σωματική σου ακεραιότητα, βλέπεις ο Σαπουνάς κολυμπάει σε μεγάλα βάθη και επίσης δεν έχει δόντια, σαρώνει τις θάλασσες και με το τεράστιο στόμα του πάντα ανοιγμένο φιλτράρει το νερό για να κρατήσει πλαγκτόν και μικροοργανισμούς, είναι ικανός να φάει τόνους τροφής καθημερινά, σίγουρα όμως όχι ανθρώπους. Επίσης, ο Σαπουνάς είναι πλέον ένα σπάνιο, απειλούμενο είδος και γι αυτό το λόγο προστατεύεται από διεθνή νομοθεσία.

Αυτό το υπέροχο, εντελώς ακίνδυνο για τον άνθρωπο και απειλούμενο ψάρι, από τα βαθιά νερά Αιγαίου βρέθηκε προσφάτως σε γνωστή ψαραγορά. Αιμόφυρτο, ανάμεσα σε βρώμικα τελάρα, σε σκουπίδια και σε περιέργους.

Αφού έμεινε για κάποια ώρα εκτεθειμένο στα μάτια των περαστικών, τεμαχίστηκε και πουλήθηκε στους πελάτες της Αγοράς.

Πέρασα κι εγώ τυχαία από εκεί, είδα πολλούς να το παρατηρούν, να λένε «μη σου τύχει και βρεθείς μπροστά του», προφανώς οι περαστικοί κολυμπούν συνήθως σε μεγάλα βάθη, τους καταλαβαίνω…

Εκείνη την ώρα σκέφτηκα ότι εάν από εκείνη την πολυσύχναστη αγορά περνούσε τη στιγμή εκείνη κάποια ή κάποιος γυμνός/ή, εάν περνούσε αγκαλιά ένα γκέη ζευγάρι, αν έστω κάποια κυρία κυκλοφορούσε με τα ελάχιστα που μπορεί να φορέσει ένας άνθρωπος, τότε το κοινό θα σκανδαλιζόταν, ίσως και να δημιουργούνταν επεισόδια, πάντως κάποιοι ή κάποιες θα ένιωθαν προσβεβλημένοι από μια ανάλογη εικόνα.

Στη θέα του πεθαμένου Σαπουνά, του απειλούμενου και προστατευόμενου είδους, ουδείς σοκαρίστηκε, είδαν, σχολίασαν, μπορεί να αγόρασαν και απήλθαν, η ζωή στην Αγορά δεν διαταράχτηκε, ίσα ίσα μάλιστα, μπορεί οι θάλασσές μας να έγιναν φτωχότερες, αλλά ο νεκρός, σπάνιος και άκακος Σαπουνάς αποτέλεσε μια ευχάριστη στιγμή, ένα όμορφο happening.

Με τι χαίρεται ο άνθρωπος τελικά...