Γιατί η παρακμή, η βρωμιά, η μιζέρια κι η βλαστήμια έχουν τελικά μια βαθύτερη γοητεία, όταν αφήνεις την ψυχή σου να κατασπαραχθεί μέσα σε ένα πηχτό σαν μέλι σκοτάδι.
Σχοινοβασία: Ζαν Ζενέ
Μετάφραση: Δημήτρης Δημητριάδης
Σκηνοθεσία: Λευτέρης Βογιατζής
Δούλες & Κυρά: Μπέττυ Αρβανίτη, Μάγια Λυμπεροπούλου, Ρένη Πιττακή
3 σχόλια:
Ήμουν μόνη (σαν την ανεμώνη) χωρίς τέκνα εννοώ. Ότι καλύτερο για θέατρο (έχω και περίεργα γούστα).
Άνοιξα τα τεφτέρια μου (τό'παμε είμαι περίπτωση) , είδα τις σημειώσεις μου, πηρα όλες τις απαραίτητες πληροφορίες. Επέλεξα τις "Δούλες" με σκορ 10 στα 10.
Ώσπου ανοίγω το δισέλιδο αφιέρωμα στο αθηνόραμα και με πιάνει κατάθλιψη.
Τι πλατεία, χώρος θεατών ήταν αυτός; Τι καθίσματα-σανίδια;
Γιαπί και ρημαδιό!
Επίτηδες και επί τούτου, το κατανοώ. Έξυπνο και πρωτότυπο το παραδέχομαι, αλλά καθόλου, μα καθόλου βολικό.
Μα δεν είμαστε όλοι τζόβενα, ένα πρόβλημα τουλάχιστον στη μέση το έχουμε όπως και δήποτε. Πόσο μάλλον όταν μια τέτοια παράσταση την επιλέγει κοινό που ηλικιακά έχει κόψει σασί. Το άβολο κάθισμα ενοχλεί και αποσπά την προσοχή από μια αξιόλογη παράσταση, όπου το μονο που σκέφτομαι εκείνη την ώρα είναι μια καλύτερη...στάση και το πονεμένο μου κορμί...
Λυπηθείτε τους σακατεμένους μεν, θεατρόφιλους δε σαραντάρηδες, πλιιιιζζζζ...
Ως, σαραντάρης κι εγώ στο παρα πέντε, θα σου πω ότι η άνεση είναι για μένα ζητούμενο. Το θέατρο της οδού Κεφαλληνίας είναι απαράδεκτο, κλειστοφοβικό και με κακή θέα στη σκηνή.
Αν ήταν όμως να μην έβλεπα την καταπληκτική αυτή παράσταση λόγω των κακών συνθηκών του θεάτρου τότε θα ήμουνα απαράδεκτος.
Άλλωστε αν παρακολουθήσεις την παράσταση αυτή σε αυτόν τον παρηκμασμένο χώρο τότε θα καταλάβεις ότι αν την παρακολουθούσες σε ένα πιο «χλιδάτο» κι άνετο θέατρο θα έχανες μέρος της παρακαμής και της σκοτεινής ατμόσφαιρας του έργου.
σωστό και αυτό !
Δημοσίευση σχολίου