«Το να ζεις δεν είναι αστείο πράγμα…θα πρέπει να ζεις με μεγάλη σοβαρότητα
όπως ένας σκίουρος για παράδειγμα…
χωρίς δηλαδή να ψάχνεις κάτι πέρα και πάνω από τη ζωή
…το να ζεις τελικά θα πρέπει να είναι η μόνη σου ενασχόληση…»
Nazim Hikmet, σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά.
Το να ζεις τελικά κι όχι να επιβιώνεις είναι όντως πολύ σοβαρό πράγμα θα συμπληρώσω εγώ…τόσο σοβαρό όσο η ζωή ενός σκίουρου.
Η ζωή είναι τέχνη, η επιβίωση είναι τεχνική.
Αυτό που μαθαίνεις από τη ζωή, καθώς τα χρόνια περνούν, είναι τελικά να μη την υποτιμάς, να μη τη σνομπάρεις και κυρίως να μη τη θεωρείς δεδομένη.
Η ζωή μετατρέπεται εύκολα σε επιβίωση, δύσκολο είναι το αντίθετο.
…ακόμα και οι βολβοί στη γλάστρα δεν είναι δεδομένο ότι θα μετατραπούν τελικά σε όμορφες τουλίπες…
…η ζωή είναι όσα τα μάτια και η ψυχή θα δουν …
…η ζωή είναι ένα ταξίδι στη Τοσκάνη προσεχώς, μια βόλτα στις καταπράσινες εξοχές της…
…ένας καπουτσίνο στην Piazza del Campo, στην πανέμορφη, μεσαιωνική Σιένα…
7 σχόλια:
Πολλές φορές αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι ζουν πραγματικά. Αναρωτιέμαι πόσα λεπτά την ημέρα ζουν. Μπορεί να ακούγεται κλισέ, αλλά δεν είναι τελικά. Όσους ρωτάω ξαφνιάζονται. Προσωπικά το τοποθετώ στο πόσο ευχαριστιόμαστε αυτό που ζούμε. Κάθε μέρα.
Ένα πιάτο spaggeti με κόκινη σάλτσα και ένα ποτήρι λευκό κρασί με φέρνει κοντά στη Tuscanny.Ατέλιωτοι αμπελωνές...
...για μένα η Τοσκάνη είναι ο παράδεισος επί Γης, η Σιέννα μια από τις ομορφότερες πόλεις στον κόσμο - κι έχω δει πολλές - η κουζίνα της λιτή, μωρωδάτη και εύγευστη...
τελικά η ζωή είναι σίγουρα κι ένα πιάτο spaggeti με κόκκινη σάλτσα, ένα ποτήρι λευκό κρασί...μια θέα στους αμπελώνες του Chianti...
...στιγμές...
...στιγμές...
αρμυρίκι η Τοσκάνη είναι όντως ένας από τους παραδείσους. Έχεις πάει Urbino; (σύνορα με Marche)
την έχω γυρίσει σχεδόν όλη με αυτοκίνητο. Η Σιέννα είναι κατ΄εμέ η ωραιότερη πόλη, ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη που έχω δει, καταπληκτικό είναι το San Gimigliano, το Arezzo και φυσικά οι ανεπανάληπτες εξοχές της, με τους λόφους του Chianti. Προσεχώς θα την ξαναεπισκεφτώ και θα γράψω εντυπώσεις
Δεν ξέρω γιατί το κείμενό σου με γέμισε νοσταλγία για κάτι γνωστό/άγνωστο.
...μα Κατερίνα, δεν ξέρετε ότι για παραισθήσεις κακές φημίζομαι;
Δημοσίευση σχολίου