Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2006

Τάσος Αθανασιάδης

...και εμείς...
...για εκείνο το νοσταλγικό ταξίδι από το Σαλιχλί στην Αθήνα...

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αγαπούσα τα βιβλία του. "Οι τελευταίο εγγονοί" είναι "τριμμένοι" από την ανάγνωση στην εφηβεία μου. Πριν πεθάνει ακόμη, νόμιζα ότι δεν ήταν εν ζωή (τι ειρωνεία!). Έτσι δεν προσπάθησα ποτέ, ενώ το ήθελα τόσο, να τον συναντήσω και να έχω μια συνέντευξη μαζί του. Ζούσε και τόσο κοντά μου, αλλά δεν το ήξερα. Τι κρίμα! έχω σκάσει από τη στιγμή που έμαθα ότι έφυγε

Katerina ante portas είπε...

Μακαρία η οδός που πορεύεται..

Τζων Μπόης είπε...

Ο Τάσος Αθανασιάδης αμφισβητήθηκε ως ένα βαθμό από μερικούς, ότι δηλαδή τα έργα του χαρακτηρίζονταν από υπερπατριωτισμό και ενδεχομένως για ελιτίστικο τρόπο γραφής.
Ίσως...όμως το κάθε έργο θα πρέπει να το μελετούμε και να το κρίνουμε ανάλογα με το χρόνο, τον τόπο και τις συνθήκες που γράφτηκε. Προσωπικά, αγαπώ πολύ τη γραφή του, τις εικόνες και το συναίσθημα που βγάζουν τα έργα του.