Ο φάρος

Είχα ξαπλώσει κουρασμένος, άφησα μόνο το βλέμμα μου ελεύθερο, μα εκείνο παρά τις φιλότιμες προσπάθειές μου να μείνει για λίγη ώρα σκόρπιο, υπάκουσε όπως πάντα μόνο στη δική του βούληση και ακολουθώντας μια τεθλασμένη αλλά και προβλέψιμη πορεία, πήγε και καρφώθηκε σ´εκείνο το φωτεινό άνοιγμα που αφήνουν οι πολυκατοικίες του απέναντι δρόμου, καθώς η εικόνα τους «φιλτράρεται» και εξωραΐζεται μέσα από το έγχρωμο φίλτρο της αραχνοΰφαντης κουρτίνας του δωματίου.
Ο ήλιος έδυε, τα μάτια έκλειναν κι αυτά…
Βρέθηκα σε ένα λιβάδι με λουλούδια, ένα λιβάδι που τέλειωνε σε μια απότομη πλαγιά κι από κάτω η θάλασσα, άφησα το βλέμμα μου ελεύθερο να σκορπιστεί, αυτή τη φορά με υπάκουσε κι έτσι απλώθηκε μέσα στην άγρια θάλασσα, βυθίστηκε στους βυθούς κι ανακατεύτηκε με τα παράξενα πλάσματα των θαλασσών, ανέβηκε στα βουνά και μετά απλώθηκε ακόμα περισσότερο κι έγινε σαν τους κόκκους της άμμου που διασκορπίστηκαν σε μια ακτή με κόκκινα κοχύλια...μα πριν διαλυθεί ακόμα περισσότερο σε μικρομόρια μιας απόκοσμης άορατης ύλης, άρχισε ξαφνικά να συμπυκνώνεται και να ξαποσταίνει στα σκαλοπάτια μιας αυλής…

- Να ζεστάνω το φαγητό;
- Τι;
- Που ταξιδεύεις πάλι;
- Στον φάρο…πρέπει να ανάψω τον προβολέα, το καράβι όπου να΄ναι έρχεται!

Αφιερωμένο: www.dieselmusic.se/koop/