De profundis

- Αγάπη μου, είναι καιρός που νιώθω ένα μεγάλο βάρος να μου πλακώνει την καρδιά, έναν βρόγχο να μου πνίγει το λαιμό…
- Λατρεία μου, τι συμβαίνει; με κάνεις και ανησυχώ.
- Αγάπη μου, είναι καιρός που θέλω να σε ρωτήσω κάτι αλλά διστάζω.
- Λατρεία μου, τι είναι; τι σε βασανίζει; πες μου…ποιο είναι αυτό το δυσβάσταχτο βάρος που σε συνθλίβει σαν το στάρι στη μυλόπετρα;
- Αγάπη μου…ξέρεις…
- Λατρεία μου, όχι δεν ξέρω, πες μου…
- Αγάπη μου…να…το θέμα είναι λεπτό…
- Λατρεία μου, έλα, μη διστάζεις, άνοιξε την καρδιά σου.
- Αγάπη μου…ναι…τώρα που σε κοιτώ κατάματα, τώρα που βλέπω μέσα στα πρασινοτυρκουάζ σου μάτια, που αντανακλούν μόνο αλήθεια και φως, νιώθω ότι ήρθε, ω ναι ήρθε η ώρα να σε ρωτήσω όλα αυτά που τόσο καιρό μου κατατρώγουν τα σωθικά, ωσάν το όρνεο τρώει το συκώτι, το πάγκρεας αλλά και τη σπλήνα του φουκαρά του Προμηθέα…
- Λατρεία μου, ανησυχώ, τι είναι αυτό που σε βασανίζει; Βλέπω το βλέμμα σου καυτό σαν φρέσκια λάβα που κατρακυλά και παρασύρει ότι βρει στο διάβα της, βλέπω την αγωνιώδη ματιά σου να με σφυροκοπά σαν το σίδερο στο πυρωμένο το αμόνι…πες μου λατρεία, πες μου επιτέλους, τι συμβαίνει; - Αγάπη μου, ξέρεις…ήθελα από καιρό να σε ρωτήσω…
- Λατρεία μου, επιτέλους, τι είναι αυτό που σε βασανίζει, εμείς δεν είχαμε ποτέ μυστικά ανάμεσά μας, πες μου σε παρακαλώ, πες μου!
- Αγάπη μου…
- Ναι, έλα…
- Αγάπη μου…
- Ναι, λίγο ακόμα…
- Αγάπη μου, θα το πω
- Επιτέλους λατρεία μου…
- Αγάπη μου, πες μου…
- Ναι;
- Αγάπη μου...που υπηρέτησες τελικά την στρατιωτική σου θητεία;
- ..........................................
- Αγάπη μου γιατί σώπασες; Γιατί μαύρα απειλητικά σύννεφα θόλωσαν το φωτεινό σου βλέμμα; Τι συμβαίνει αγάπη μου; Πες μου, πες μου σε παρακαλώ!
- Λατρεία μου, ξέρεις…
- Αγάπη μου, όχι δεν ξέρω…
- Λατρεία μου, ήταν πολλά χρόνια πριν όταν ένιωσα την ακατανίκητη λαχτάρα να υπηρετήσω την πατρίδα με όλες τις μικρές και τις μεγάλες μου δυνάμεις…
- Είμαι όλη αυτιά αγάπη μου, πες μου...
- Ήταν πρωί του Απρίλη, κοντά στη ροδαυγή, βγήκα να πάρω αγέρα στην ανθισμένη γη…
- Ναι, και τι έγινε εκεί στη ροδαυγή αγάπη μου;
- Εκεί, εκεί, σε εκείνο το ολάνθιστο και πανέμορφο λιβάδι με τις κόκκινες τις παπαρούνες και τα σωμόν τα αγριοκυκλάμινα, ένιωσα την πατρίδα να με καλεί…
- Αγάπη μου, νιώθω ήδη έναν πατριωτικό παλμό να συνεπαίρνει κι εμένα, πες μου κι άλλα, πες μου κι άλλα…
- Σε εκείνο λοιπόν το καταπράσινο λιβάδι, καθώς άκουγα τα πολεμικά αεροσκάφη να πετούν και να σκίζουν τον αγέρα πάνω από το κεφάλι μου, καθώς στο βάθος έβλεπα τις φρεγάτες να αρμενίζουν μέσα στην καταγάλανη θάλασσα και τα πυρά από το παρακείμενο πεδίο βολής να καρφώνονται στους κορμούς των δέντρων, ένιωσα ένα φουρφούρισμα να με κατακλύζει…
- Αγάπη μου, μήπως ήταν από πείνα;
- Μπορεί, εκείνο το πρωινό, είχα φάει μόνο ένα τοστ, αλλά πιότερο ήταν από πείνα πατριωτική, από λαχτάρα να υπηρετήσω με όλες μου τις δυνάμεις την πολυαγαπημένη μου πατρίδα…
- Αγάπη μου, είμαι συγκλονισμένη…
- Λατρεία μου, πόσο σε καταλαβαίνω…
- Αγάπη μου, και ποια απόφαση τελικά πήρες;
- Μα, μόνο αυτή που υπαγόρευε η πατριωτική μου συνείδηση λατρεία μου…
- Με κάνεις και ανατριχιάζω αγάπη μου, νιώθω ότι θα λιποθυμήσω…
- Κρατήσου λατρεία μου, κρατήσου, δεν άκουσες και το καλύτερο…
- Έχει κι άλλο; Δεν ξέρω αν μπορώ να αντέξω τέτοια συγκίνηση αγάπη μου…
- Θα το αντέξεις λατρεία μου…κρατήσου…
- Κρατιέμαι, μόνο λίγο γρήγορα αγάπη μου γιατί σε λίγο βλέπω να χρειάζομαι τουαλέτα…
- Ξέρεις τελικά σε ποιο μέρος αποφάσισα να υπηρετήσω αγάπη μου…
- Πες μου λατρεία μου, τρέμω από την αγωνία…
- Στις Σεϋχέλλες λατρεία μου, στις Σεϋχέλλες!
- ΤΟ ΗΞΕΡΑ αγάπη μου, ΤΟ ΗΞΕΡΑ! Μόνο ένα έχω να πω με δάκρυα στα μάτια! ΕΙΣΑΙ ΗΡΩΑΣ !