Δελτίο Τύπου εκ της Διευθύνσεως

Το πολυαγαπημένο και λατρεμένο σε όλη την μπλογκόσφαιρα Αρμυρίκι, ο φωτεινός αυτός φάρος ποιότητας μέσα στην αχανή θάλασσα του blogging, η λαμπερή αυτή ηλιαχτίδα μέσα στον ψυχρό κόσμο του διαδικτύου, η δροσερή αυτή πηγή γάργαρου νερού μέσα στην ξεραΐλα των ψυχρής τεχνολογίας, δηλώνει (το τρίτο πρόσωπο ήταν πάντοτε το αγαπημένο του) ότι επειδή τελευταία πήζει πολύ άγρια, εξαντλώντας και την τελευταία ποσότητα φαιάς ουσίας που του είχε απομείνει (άλλωστε πάντοτε αυτή ήταν είδος εν ανεπαρκεία πάνω του), με τα εγκεφαλικά του κύτταρα να εκφυλίζονται επικίνδυνα και να υποβαθμίζονται σταδιακά, διάγοντας τον 39ο plus βίο τους, αποφάσισε, ως υποκατάστατο πλέον, ότι για ένα διάστημα, ήρθε η ώρα να σταματήσει την ανυπόφορη λογοδιάρροια και την καταβύθισή του σε βαθιά νοήματα και αδιαμφισβήτητες πανανθρώπινες αλήθειες, για τις οποίες άλλωστε έγινε διάσημο σε όλο τον κόσμο του διαδικτύου, αποκτώντας μυριάδες αναγνώστες ημερησίως, λαμβάνοντας άπειρα μηνύματα συμπάθειας προς το πρόσωπό του, δίνοντας εκατοντάδες συνεντεύξεις στα media, εκδίδοντας δεκάδες βιβλία - καθώς αυτός ήταν άλλωστε κι ο απώτερος στόχος του ξεκινώντας το blogging, τα οποία σημειωτέον τα διάβασαν, εκτός από τη μαμά του, τη θεία του, τη γυναίκα του, τον συμπέθερο με τη συμπεθέρα, την ξαδερφοσυννυφάδα και τον κουμπαρομπατζανάκη του, πλήθος κόσμου παγκοσμίως - κάνοντάς τα best sellers, λαμβάνοντας επίσης αμέτρητες προτάσεις για τηλεοπτικά σήριαλ και ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους, οι οποίες θα διαγωνιστούν στη συνέχεια στα Φεστιβάλ Δράμας, Θεσσαλονίκης, Βερολίνου, Βενετίας, Καννών, Κουάλα Λουμπούρ, Ουλάν Μπατόρ, Τεγκουθιγκάλπας και Ουγκατούγκου, αποφάσισε λοιπόν - καθώς πάντοτε του άρεσε να είναι leader στο χώρο του και όχι follower (τρομάρα να του ΄ρθει) - ότι είναι καιρός να καταπιαστεί επιτέλους με την αγαπημένη του, εξ απαλών ονύχων, μουσική, δημιουργώντας μια νέα, πρωτοποριακή και καινοτόμα τάση στο χώρο του blogging, μετατρέποντας το έως τώρα ποιοτικό του blog, σε κονσόλα ήχου και εικόνας, έως ότου βέβαια αλλάξει γνώμη τα επόμενα λεπτά και ξαναρχίσει προς μεγάλη απογοήτευση, πρωτίστως του ιδίου, τη φλυαρία και τη βαριά φιλοσοφία, με τις οποίες άλλωστε φλερτάρει από γεννησιμιού του.

Μετά λοιπόν τον πολυαγαπημένο του, Dario Moreno, με τον οποίο οι λογαριασμοί δεν τελείωσαν εδώ, τον Gino Paoli και εσχάτως τον Eric Clapton και τη Layla του, διαβαίνει περισσότερο ethnic δρόμους και καθώς περνάει πάνω από τον Ισθμό της Κορίνθου, τον Πύργο της Ηλείας, τα Λεχαινά, το Κατάκολο, τους Γαργαλιάνους, τα Φιλιατρά, το Ζευγολατιό, χορεύοντας καλαματιανό και στη συνέχεια την Νότια Ιταλία, χορεύοντας ταραντέλλα, ρίχνει μια βουτιά στην Δυτική Μεσόγειο και προσαράζει το κουρασμένο του σαρκίο στο Μαγκρέμπ και συγκεκριμένα στην Αλγερία, όπου συναντά τον Khaleb, τον Rachid Taha και τον Faudel, λικνίζοντας λάγνα το κορμί του στους ρυθμούς Belly Dance του παραδοσιακού Ya Rayah - καθώς he thinks he can dance (το δύσμοιρο) - χτυπώντας παράλληλα το τουμπερλέκι και πιάνοντας εν συνεχεία το ούτι, μαγεύοντας για μία ακόμη φορά, όπως άλλωστε κάνει εδώ και τόσο καιρό, τα εκατομμύρια πλήθη των αναγνωστών του.

Το σύνθημα πλέον δόθηκε: Όχι πια λόγια, μόνο μουσική! (άντε και να δούμε πόσο θα κρατήσει)

Υ.Γ.: Για όλα τα παραπάνω βασική υπαίτιος είναι η Katerina ante Portas!