Η πτώση ενίοτε δεν είναι τελικά και τόσο κακό πράμα...
...φτάνει από κάτω να σε περιμένει μια γαλαζοπράσινη αγκαλιά ή τέλος πάντων μια αγκαλιά σκέτη…
Μπλουμ...δροσίστηκα!
...φτάνει από κάτω να σε περιμένει μια γαλαζοπράσινη αγκαλιά ή τέλος πάντων μια αγκαλιά σκέτη…
Μπλουμ...δροσίστηκα!
7 σχόλια:
Αναλογα την πτωση και το λογο για τον οποιο γινεται...
ε και βέβαια πάντα...λες να μου ήρθε καλοκαιριάτικα η όρεξη να πέσω στον γκρεμό...μη χειρότερα...για βουτιά στα πρασινογάλανα νερά μιλάμε!
Συνεχίζεις σε καλοκαιρινή διάθεση. Εύγε και καλές βουτιές.
Επειδή φοβάμαι τις πτώσεις και τα ύψη, θα προτιμήσω να βρεθώ στο νερό από την παραλία. Σαν τις γιαγιάδες στην άκρη θα βρέχω τα πόδια μου σ' αυτό το ατελείωτο σμαραγδί της φύσης
Δημήτρη, θα το συνεχίσω έτσι μέχρι τελικής πτώσης! (μπλουμ)
Σταυρούλα, ακόμα να μας πεις που θα είναι αυτό το σμαραγδί, αλλά χαλάλι σου...
...μήπως θα φοράς και μπανιερό;
ναι, σαν εκείνα του 1900 με τους φραμπαλάδες στο λαιμό και τον αστράγαλο και ανάλογου υφους σκουφάκι... τι με κάνεις και λέω...:)))
ναι ασφαλώς!
ξέχασες τα μπεν μιξ και τις ειδικές θέσεις για τους λουόμενους, τις οποίες πλέον τις συναντάς σε παραλίες των βορείων θαλασσών...
Δημοσίευση σχολίου