Περιβάλλον & Ιντερνετικός ακτιβισμός

Σήμερα ορίστηκε ως η ημέρα κατά την οποία bloggers από όλο τον κόσμο ενώνουν τις μικρές ή τις μεγάλες δυνάμεις τους για να στείλουν τα μηνύματα τους σχετικά με το περιβάλλον.

Με τους ιντερνετικούς ακτιβισμούς ουδεμία σχέση έχω, αλλά ούτε επιθυμώ να έχω και στο μέλλον.
Δεν τους πιστεύω και δεν θεωρώ ότι αποτελούν κάποιο σοβαρό μέσο πίεσης, ίσα ίσα που μερικές φορές τους θεωρώ και γραφικούς και ότι τείνουν να εξελιχθούν σε μια νέα μορφή αστικής ψύχωσης. Υπάρχουν, αρκετές φορές μάλιστα, για να καλύπτουν εσωτερικά κενά, να ικανοποιούν ανασφάλειες και προσωπικές συναισθηματικές ανάγκες.
Πάντα; Όχι, αλλά πολλές φορές ίσως ναι.

Επίσης, το να είσαι blogger ή τέλος πάντων όπως αλλιώς λέγεται αυτό το πράγμα, είναι, κατά την γνώμη μου, ένα χόμπυ κι όχι μια ιδιότητα, άρα η οποιαδήποτε δύναμη εκπορεύεται μέσα από ένα κείμενο σε ένα blog, έχει τόση ισχύ, όσο και το τσίμπημα ενός κουνουπιού στο δέρμα. Αυτά τα τσιμπήματα είναι συνήθως ανώδυνα και το όποιο (επώδυνο) αποτέλεσμα τους δεν διαρκεί περισσότερο από μερικά λεπτά προβληματισμού (ίσως να λέω και πολύ), όσο δηλαδή και ο χρόνος παραμονής ενός post σε ένα ιστολόγιο, μέσα σε έναν ωκεανό αναρτήσεων.

Οι bloggers λοιπόν δεν είναι κάποια ιδιαίτερη κάστα ανθρώπων οι οποίοι έχουν ταχθεί υπέρ της προστασίας των φτωχών και των αδυνάτων, μόνο και μόνο επειδή έχουν στα χέρια τους ένα μέσο το οποίο έχει, ή νομίζουμε ότι έχει, μικρή ή μεγάλη δύναμη.

Η σημερινή λοιπόν μέρα δεν πρόκειται να ευαισθητοποιήσει κανένα, ούτε ενδεχομένως και τους ίδιους τους bloggers, καθώς αύριο πιθανόν να ασχοληθούν με κάποια άλλη – κατά κάποιον τρόπο – ακτίβιστικη ενέργεια και πάει λέγοντας.
Η κατάχρηση οδηγεί στην απαξίωση της όποιας δύναμης το μέσο διαθέτει (αν διαθέτει).
Είναι κακός λοιπόν ο ιντερνετικός ακτιβισμός;
Όχι κατά ανάγκη, απλά θεωρώ ότι είναι ανώδυνος.

Το σημερινό μου θέμα λοιπόν ουδεμία σχέση έχει με όλα αυτά.

Όσο κι αν η εικόνα σοκάρει, ουδεμία επίδραση πρόκειται να έχει στον οποιονδήποτε.
Επίδραση θα υπάρξει μόνο όταν το κακό βρεθεί στην πόρτα μας και μας πλησιάσει προσωπικά σε απόσταση αναπνοής, ή μας ακουμπίσει.
Κακό λοιπόν ορίζεται ότι μας αγγίζει προσωπικά.
Πάντως εάν δεν πάθεις, δεν θα μάθεις, αν και για το τελευταίο διατηρώ πολύ σοβαρές επιφυλάξεις.

Η εικόνα προέρχεται μέσα από το site της Greenpeace, στην οποία μπορεί κανείς να διαβάσει τι ακριβώς συνέβη στο άτυχο παιδάκι.
Παραπέμπω ακόμα στα σοφά λόγια του Μπέρτολντ Μπρεχτ, στο ακριβώς προηγούμενό μου Post.