I, me, mine...

Η αγαπητή φίλη Katerina ante Portas με κάλεσε να παίξουμε το παιχνίδι των αγαπημένων αντικειμένων.
Εύκολο, είπα μέσα μου.
Δεν έχω κανένα!
Θα μπορούσα λοιπόν να εμφανίσω μια λευκή εικόνα...χωρίς κανένα σχόλιο...θα με αντιπροσώπευε απολύτως.

Το ερώτημα λοιπόν, ποιά είναι τα αγαπημένα μου αντικείμενα, με παραπέμπει στο ερώτημα, τι θα έπαιρνες μαζί σου σε ένα ερημικό νησί.
Και πάλι θα απαντούσα κανένα και τίποτα.
Μόνο με τους ανθρώπους δένομαι, χαίρομαι με τις χαρές τους και σπαράζω με τον πόνο τους, τα υπόλοιπα είναι απλά βαρίδια.

Παρόλα αυτά, αφού αποφάσισα να παίξω, δεν ήθελα να αναλωθώ σε κλισεδάκια του στυλ:
Τα αγαπημένα μου αντικείμενα είναι τα βιβλία και τα cd.
Αυτά με παραπέμπουν στις ερωτήσεις τις οποίες κάνουν στις υποψήφιες των καλλιστείων:
¨Για πες τε μας νούμερο 6, ποιά είναι τα ενδιαφέροντά σας;
Και η υποψήφια απαντά:
¨Αχ, ξέρετε λατρεύω την κλασική μουσική (εννοεί τον Τσαλίκη βεβαίως) και με χαλαρώνουν οι αρχαίοι συγγραφείς τους οποίους διαβάζω από το πρωτότυπο (εννοεί τα Κλικ που έχουν ξεμείνει στο πατάρι).

Αφού μπήκα λοιπόν στον χορό θα χορέψω και τα αγαπημένα αντικείμενα για σήμερα είναι τα παρακάτω:

1. Καρότο. Εύγευστο και υγιεινό σνακ, πηγαίνει ασορτί με το μαστίγιο, το οποίο όμως εδώ δεν εμφανίζεται, καθώς τη στιγμή της φωτογράφισης δούλευε διπλή βάρδια.
2. Mont Blanc. Από τότε που την άγγιξαν τα ακροδάχτυλά μου και μυρμίγγιασε το κορμί μου από τη χάρη της, ούτε που καταδέχονται πλέον να πιάσουν Bic.
3. Χαϊμαλί. Αγορασμένο πριν από 10 χρόνια από πλανίδιο πωλητή στην Πόλη. Το ίδιο ακριβώς βρήκα και στο Μοναστηράκι. Χαλάλι, τούτο εδώ μυρίζει ακόμα Βόσπορο και εκμέκ καταϊφι.
4. Salvatore Ferragamo. Χωρίς αυτό δεν πάω ούτε μέχρι τον Βασιλόπουλο. Κάλιο χωρίς βρακί παρά χωρίς το Salvatore Ferragamo μου. Τι στα κομμάτια εστέτ είμαι.
5. Κόκκινο τριαντάφυλλο. Προσφάτως κομμένο από την τριανταφυλλιά μου. Είχε δύο, το ένα το άφησα για αυτήν, το άλλο για το βάζο μου.
Η χριστιανική λογική σε πλήρη εφαρμογή.
6. Κρασί. Λευκό, ξηρό και Riesling από την Ρήνο και συγκεκριμένα από τον Μοναστήρι Eberbach. Προσφάτως ξεθαμμένο από το μικρό μου κελάρι, θυμίζει τρελές στιγμές στην Γερμανία.
7. Καλαμάκια για σουβλάκια. (Με αυτό: "τα καλαμάκια", θα πάθουν φρίκη οι Θεσσαλονικείς, αλλά τι να κάνουμε ρε καρντάσια, εμείς εδώ down under έτσι τα λέμε). Καλό το κρασί λοιπόν, αλλά χωρίς το κοψίδι δεν πάει κάτω ξεροσφύρι. Απαραίτητα αντικείμενα για το επικείμενο εστέτ kopsidi-party του Σαββατοκύριακου.

Πετάω την μπάλα κι όποιος την πιάσει!