Robert DoisneauΤο ένιωθε, εκείνη την ημέρα θα σκόνταφτε πάνω στο χτες του το οποίο δεν ήθελε με τίποτα να ξεχάσει...
...άνοιξε γοργά το βήμα, αισθάνθηκε στον αέρα το άρωμά της, το ανακατεμένο με την πνιγερή μυρωδιά από καμένο κάρβουνο, την νοτισμένη αποφορά των περιττωμάτων σκύλου και τη στυφή γεύση από τα ζεστά χνώτα των περαστικών...
...την είδε με την άκρη του ματιού του να ανοίγει διάφανα τον δρασκελισμό της και σαν αερικό να αλαφροπατά πάνω στο βρεμένο πλακόστρωτο...
...κάτι σκίρτησε μέσα του...
...δεν άργησε, με την ορμή επιδέξιου λαϊκού χορευτή σε τοπική φιέστα, ήρθε και στάθηκε δίπλα της...
... σαν να τον περίμενε από χρόνια, ένα συναίσθημα έκπληξης και οικειότητας την κατέκλυσε…
…δεν δίστασε καθόλου, ήρθε και κόλλησε πάνω του σαν υγρασία σε ήδη βρεμένο τοίχο, σαν σκουριά σε αμπάρι πλοίου...
...ξεκούμπωσε, παρά το τσουχτερό κρύο, συνεσταλμένα δήθεν τη λεπτή φθαρμένη μάλλινη ζακέτα της ώστε να φανεί η σχισμή στο ντεκολτέ της, άνοιξε το στόμα της λίγο προκλητικά, έτοιμη να του ψελλίσει κάτι...
...την έσφιξε πάνω του με την επαγγελματική δεινότητα επιδέξιας παραμάνας...
...έγειρε νωχελικά το κεφάλι της ελαφρώς προς τα πίσω και μια ζεστή γουλιά φιλί ήρθε και ύγρανε τη γλώσσα και τον ουρανίσκο της.
Δεν ντράπηκαν τους περαστικούς, ούτως ή άλλως αυτοί περνούσαν δίπλα τους βιαστικά...
...όπως τότε αγάπη μου...
…ναι, όπως τότε, όπως χτες και προχτές...
…αύριο πάλι εδώ, στο ίδιο το σημείο, όπως κάθε μέρα, σαν συνωμοσία...
…όπως κάθε μέρα, σαν συνωμοσία, φτάνει να θυμίζεις επιδέξιο λαϊκό χορευτή σε τοπική φιέστα...
... φτάνει να φοράς την ίδια φθαρμένη μάλλινη ζακέτα...
...άνοιξε γοργά το βήμα, αισθάνθηκε στον αέρα το άρωμά της, το ανακατεμένο με την πνιγερή μυρωδιά από καμένο κάρβουνο, την νοτισμένη αποφορά των περιττωμάτων σκύλου και τη στυφή γεύση από τα ζεστά χνώτα των περαστικών...
...την είδε με την άκρη του ματιού του να ανοίγει διάφανα τον δρασκελισμό της και σαν αερικό να αλαφροπατά πάνω στο βρεμένο πλακόστρωτο...
...κάτι σκίρτησε μέσα του...
...δεν άργησε, με την ορμή επιδέξιου λαϊκού χορευτή σε τοπική φιέστα, ήρθε και στάθηκε δίπλα της...
... σαν να τον περίμενε από χρόνια, ένα συναίσθημα έκπληξης και οικειότητας την κατέκλυσε…
…δεν δίστασε καθόλου, ήρθε και κόλλησε πάνω του σαν υγρασία σε ήδη βρεμένο τοίχο, σαν σκουριά σε αμπάρι πλοίου...
...ξεκούμπωσε, παρά το τσουχτερό κρύο, συνεσταλμένα δήθεν τη λεπτή φθαρμένη μάλλινη ζακέτα της ώστε να φανεί η σχισμή στο ντεκολτέ της, άνοιξε το στόμα της λίγο προκλητικά, έτοιμη να του ψελλίσει κάτι...
...την έσφιξε πάνω του με την επαγγελματική δεινότητα επιδέξιας παραμάνας...
...έγειρε νωχελικά το κεφάλι της ελαφρώς προς τα πίσω και μια ζεστή γουλιά φιλί ήρθε και ύγρανε τη γλώσσα και τον ουρανίσκο της.
Δεν ντράπηκαν τους περαστικούς, ούτως ή άλλως αυτοί περνούσαν δίπλα τους βιαστικά...
...όπως τότε αγάπη μου...
…ναι, όπως τότε, όπως χτες και προχτές...
…αύριο πάλι εδώ, στο ίδιο το σημείο, όπως κάθε μέρα, σαν συνωμοσία...
…όπως κάθε μέρα, σαν συνωμοσία, φτάνει να θυμίζεις επιδέξιο λαϊκό χορευτή σε τοπική φιέστα...
... φτάνει να φοράς την ίδια φθαρμένη μάλλινη ζακέτα...
17 σχόλια:
μικρες στιγμες ειναι ολη η ζωη.
μικρές και συνωμοτικά επαναλαμβανόμενες...
joy in repetition (τραγουδι του prince)
repetition compulsion (ψυχαναλητικος ορος)
είναι τόσο γλυκές αυτές οι "επαναλαμβανόμενες" στιγμές... νάσαι καλά, μου θύμισες κάποιες υπέροχες "συνωμοσίες"¨από το παρελθόν.
@ Ακριβώς Λεμονάτη Μαρία, repetition compulsion, αν και εδώ δεν μιλάμε για τραυματική εμπειρία ή τουλάχιστον δεν την φαντάστηκα έτσι...
@ Σα, η επανάληψη σε μερικές περιπτώσεις δεν οδηγεί πάντα στη ρουτίνα...
Να ΄σαι καλά κι εσύ
Γειά σας Γιάννη!!!...ωραίο πόστ... πολύ ωραίο...όλοι μας έχουμε κάνει αυτές τις μικρές 'συνομωσίες'όπως τις αποκαλείτε...νομίζω ότι κάπου έχουνε και τη γλύκα τους όμως το υπόγειο,το συνομωτικό έχει κάπου και μιά γοητεία...!...πολύ ωραία η φωτό στο πόστ σας..μου θυμίζει ταινία του πενήντα...έχει ένα στυλάκι 'Οσα παίρνει ο άνεμος'...κάπως έτσι μου φέρνει...και το κομμάτι πολύ ωραίο...Με αγάπη,Αθανασία.
η γοητεία της γλυκιάς συνωμοσίας Αθανασία...
Το μουσικό θέμα όμως είναι όλα τα λεφτά σε αυτό το post...
Καλησπέρα
ήρθα και ξεκουράστηκα με τη μουσική... αχ
Postcards from Italy από τους Beirut Σταυρούλα...
το ωραιότερο μουσικό κομμάτι που άκουσα φέτος!
καλησπέρα κι από μια άξεστη!
εγώ δεν κατάλαβα συνωμοσία, τη μουσική την είχα σε πολύ χαμηλό καθότι συνωστισμός σ'αυτό το σπίτι, την περίφημη φωτο την έχω ματαδεί και ματαδεί, εντάξει, ένα μεγαλείο είναι,
μα,
μα,
τζων αγόρι μου,
το κειμενάκι το λάτρεψα.
το πιο συναρπαστικό ήταν τα επίθετα. κάτι επίθετα σα χαρτάκια στη ρόδα εφηβικού ποδήλατου απόγευμα βραδάκυ στη γειτονιά, για να μας προσέξει...
απρόσμενες προτάσεις
τόσο γλυκό κείμενο, που ...
καλά, άντε τώρα. τόσο γλυκό κείμενο. τελεία!
πολύ όμορφο πραγματικά. συγχαρητήρια!
ευχαριστώ ειλικρινά!
Αν το ξαναδιαβάσεις όμως θα την βρεις και την συνωμοσία...
Τη μουσική όμως να τη βάλεις στη διαπασών, σε λίγο κατεβαίνει και θα χάσετε την ευκαιρία :)
αισθησιακό
σαν ερωτική φαντασίωση...
Καλημέρα σας Τζόν!!...τελικά μας ξετρέλλανε κι εμάς αυτό το κομμάτι που βάλατε στο πόστ σας...(Postcards from Italy-Beirut)...να σκεφτείτε έχω μπεί τόσες φορές εδώ μόνο και μόνο γιανά το ακούσω!!... μου δημιουργεί παράξενα συναισθήματα όταν το ακούω...με πάει πίσω πολύ μακριά σε άλλες καλές και περασμένες δυστυχώς;; εποχές...τότε που τα πράγματα με το τραγούδι ήταν...πολύ πιό αθώα,τρυφερά,όμορφα...και δεν ήταν τόσο 'αγρια' όπως τώρα...καταπληκτικό κομμάτι...γεμάτο συγκινήσεις και συναισθήματα...Τη καλημέρα μου.Αθανασία.
@ Aqua, βρίσκεις;
@ Αθανασία, το τραγούδι είναι υπέροχο και είναι και καινούργιο, δηλαδή 1 έτους, άσε που ο δημιουργός του είναι 20χρονος Τεξανός
Moυ θύμισες το "Κάθε χρόνο τέτοια μέρα"...
το κάθε μέρα ίδια ώρα μήπως;
Καλημέρα σας Τζόν!!....και καλό μήνα!!....πάρα πολύ ταλέντο ο 20χρονος νεαρός (διαθέτει για την ηλικία του!!!)θα λεγα!!!...μου θυμίζει λίγο τον Cleef Richards στα χρόνια της νεανικής του ηλικίας!!.....Με αγάπη,Αθανασία.
Δημοσίευση σχολίου