- Αγάπη μου, σε παρακαλώ πρέπει να με καταλάβεις.
- Όχι Τζων Μπόη, όχι αυτό!
- Αγάπη μου, το ξέρω, είναι πάνω από τις λιγοστές δυνάμεις σου, αλλά πρέπει, πρέπει!
- Όχι, όχι, όχι!!! Μη Τζων Μπόη, σε παρακαλώ, μη μου το κάνεις αυτό!
- Θα στο κάνω αγάπη μου, θα στο κάνω, εδώ το έχει κάνει μέχρι και η κουτσή Μαρία, εγώ θα μείνω έτσι;
- Γιατί Τζων Μπόη, τι σου κάναμε και μας εγκαταλείπεις;
- Αγάπη μου, δεν σας εγκαταλείπω, τον αγαπώ τον Blogger και πάνω από όλα τον σέβομαι, μου έδωσε απλόχερα μια όμορφη ιντερνετική στέγη πριν από δύο χρόνια, δε μου ζήτησε προσημείωση και κυρίως καμία αποπληρωμή, φιλοξένησε την αφόρητη λογοδιάρροιά μου, τις σκέψεις, τις λέξεις, τις εικόνες μου, αλλά πλέον τον έχω και με έχει βαρεθεί του θανατά…
- …και που θα πας αγάπη μου; Σε ποιο ιντερνετικό μετερίζι θα αφήσεις ανεξίτηλο το στίγμα σου;
- Αγάπη μου, πολέμησα πολύ με τα μέσα και τα έξω μου, ταλαιπωρήθηκα νύχτες και ημέρες, με χτύπησαν οι άνεμοι, η βροχή και οι καταιγίδες, τα φεγγάρια και τα αστέρια, οι κεραυνοί και οι βροντές, οι ανεμοστρόβιλοι και οι χαλαζοπτώσεις, οι φουρτούνες κι οι μπουνάτσες, οι τυφώνες, οι κυκλώνες, αλλά και οι αντικυκλώνες, τα τσουνάμι και τα Ελ Νίνιο, ώσπου στο τέλος αποφάσισα ότι το wordpress θα ήταν μία κάποια λύση…
- Τζων Μπόη, μη, όχι κι εσύ, μην ακολουθείς το συρμό, εσύ είσαι εστέτ...άλλωστε ποιος θα σε διαβάζει πλέον στην Τουρκία;
- Αγάπη μου, πρέπει να αλλάξω, να εκσυγχρονιστώ, είναι άλλωστε αίτημα των καιρών, αλλά και των αναγνωστών μου, μπορεί εδώ μέσα να μην μαζεύω ούτε μια λειψή ομάδα χάντπμωλ, πρέπει όμως να αλλάξω, να αυξήσω την αναγνωσιμότητά μου, να μαζέψω σχόλια, να ψυχαναλυθώ μέχρι αηδίας, να ενδοσκοπηθώ μέχρι εμετού, να δώσω στον εαυτό μου την ύστατη ιντερνετική ευκαιρία!
- …και τι σου ζήτησαν οι αναγνώστες σου Τζων Μπόη μου, πες μου σε παρακαλώ, ω, πες μου;
- «Τζων Μπόη», μου είπαν…
- Ναι, τι σου είπαν;
- Μου είπαν…
-Ναι, είμαι όλη αυτιά…
- «Τζων Μπόη, μου είπαν…
- Λέγε ευλογημένε, με έσκασες τη δόλια…
- «Τζων Μπόη», μου είπαν, «Άλλαξέ τα όλα!»
- …ωωωωωω, και θα τ΄ αλλάξεις Τζων Μπόη;
- Δεν μπορώ να αποφασίσω, με τραβάει η Τουρκία πίσω…
- Βάι, βάι , βάι....
- Όχι Τζων Μπόη, όχι αυτό!
- Αγάπη μου, το ξέρω, είναι πάνω από τις λιγοστές δυνάμεις σου, αλλά πρέπει, πρέπει!
- Όχι, όχι, όχι!!! Μη Τζων Μπόη, σε παρακαλώ, μη μου το κάνεις αυτό!
- Θα στο κάνω αγάπη μου, θα στο κάνω, εδώ το έχει κάνει μέχρι και η κουτσή Μαρία, εγώ θα μείνω έτσι;
- Γιατί Τζων Μπόη, τι σου κάναμε και μας εγκαταλείπεις;
- Αγάπη μου, δεν σας εγκαταλείπω, τον αγαπώ τον Blogger και πάνω από όλα τον σέβομαι, μου έδωσε απλόχερα μια όμορφη ιντερνετική στέγη πριν από δύο χρόνια, δε μου ζήτησε προσημείωση και κυρίως καμία αποπληρωμή, φιλοξένησε την αφόρητη λογοδιάρροιά μου, τις σκέψεις, τις λέξεις, τις εικόνες μου, αλλά πλέον τον έχω και με έχει βαρεθεί του θανατά…
- …και που θα πας αγάπη μου; Σε ποιο ιντερνετικό μετερίζι θα αφήσεις ανεξίτηλο το στίγμα σου;
- Αγάπη μου, πολέμησα πολύ με τα μέσα και τα έξω μου, ταλαιπωρήθηκα νύχτες και ημέρες, με χτύπησαν οι άνεμοι, η βροχή και οι καταιγίδες, τα φεγγάρια και τα αστέρια, οι κεραυνοί και οι βροντές, οι ανεμοστρόβιλοι και οι χαλαζοπτώσεις, οι φουρτούνες κι οι μπουνάτσες, οι τυφώνες, οι κυκλώνες, αλλά και οι αντικυκλώνες, τα τσουνάμι και τα Ελ Νίνιο, ώσπου στο τέλος αποφάσισα ότι το wordpress θα ήταν μία κάποια λύση…
- Τζων Μπόη, μη, όχι κι εσύ, μην ακολουθείς το συρμό, εσύ είσαι εστέτ...άλλωστε ποιος θα σε διαβάζει πλέον στην Τουρκία;
- Αγάπη μου, πρέπει να αλλάξω, να εκσυγχρονιστώ, είναι άλλωστε αίτημα των καιρών, αλλά και των αναγνωστών μου, μπορεί εδώ μέσα να μην μαζεύω ούτε μια λειψή ομάδα χάντπμωλ, πρέπει όμως να αλλάξω, να αυξήσω την αναγνωσιμότητά μου, να μαζέψω σχόλια, να ψυχαναλυθώ μέχρι αηδίας, να ενδοσκοπηθώ μέχρι εμετού, να δώσω στον εαυτό μου την ύστατη ιντερνετική ευκαιρία!
- …και τι σου ζήτησαν οι αναγνώστες σου Τζων Μπόη μου, πες μου σε παρακαλώ, ω, πες μου;
- «Τζων Μπόη», μου είπαν…
- Ναι, τι σου είπαν;
- Μου είπαν…
-Ναι, είμαι όλη αυτιά…
- «Τζων Μπόη, μου είπαν…
- Λέγε ευλογημένε, με έσκασες τη δόλια…
- «Τζων Μπόη», μου είπαν, «Άλλαξέ τα όλα!»
- …ωωωωωω, και θα τ΄ αλλάξεις Τζων Μπόη;
- Δεν μπορώ να αποφασίσω, με τραβάει η Τουρκία πίσω…
- Βάι, βάι , βάι....
9 σχόλια:
Xaxa κομψόν και ευρωπαϊκόν και χαχαχα γιατί μου θυμίζεις Ξανθόπουλο και Βούρτση που τους έβλεπα στο πως τον λέγανε τον κινηματογράφο μετά την πλατεία στον Πύργο στην Κατακ..εε 28ης Οκτωβρίου;
Θέλεις wordpress δόλιο αρμιρίκι, έτσι;Βρε ματαιοδοξία τέλος πάντων, δεν σε τρομάζει η Ευρωπαϊκή απαξία της Τουρκίας, έτσι; :))
...σου θυμίζω γιατί το μελό ρέει στο αίμα μου, καλή μου!
Σιγά που θα τρομάξω με την ευρωπαϊκή απαξία της γείτονος, εδώ δεν έχω τρομάξει με τη δική μας κατάντια...
...δεν γνωρίζω τον κινηματογράφο στον Πύργο Κατερίνα, εγώ είμαι από τας Αθήνας!
Στου μπλόγκερ τον ολόμαυρο βράχο
κάθεται ο Τζωνμπόης μονάχος
μονολογάει και θεωρεί
πώς θα πετύχει την αλλαγή.
Μελετά τα λαμπρά wordpressάρια
τα τεμπλέτια και άλλα παραφερνάλια
και την κόμη ελαφρά πασπατεύει
προσευχόμενος στον Κϋριο
να του στείλει εξιτήριο
απο τον μπλογκοσποτά,
γρήγορα, εύκολα χωρίς πολλά-πολλά!
Αλήθεια πρός τι η αλλαγή?
μην είναι οι κάμποι στο wordressi
πιό πλατιοί?
μην είναι τ' αψηλά βουνά
εύκολα για αναρρίχηση ταχιά?
Μην είναι οι θάλασσες βαθιές
και αγαπημένες
με ανοιχτές αγκάλες
για καρδιές ξενιτεμένες?
(σταματάω εδώ γιατί θα φάω ξύλο)
Ουάου!
Είναι που δεν προκάνω να γράψω έμμετρο, και σου απαντώ λακονικά:
Eίναι τρέντυ!!!
..αλλά εγώ επειδή είμαι εστέτ και δεν ακολουθώ το μπούγιο, αλλά πάω κόντρα στο ρεύμα για να ξεχωρίζω, μάλλον θα παραμείνω ιδανικός κι ανάξιος εραστής του blogger!
Γειάσας και πάλι Γιάννη! τί διαβάζω; αποφασίσατε κι εσείς να μας αφήσετε γιανά βρείτε αλλού ιντερνετική στέγη;;....δε μου λέτε να ουρλιάξω τώρα ή να το κάνω πιό μετά;;;....Ε,δε μπορώ να καταλάβω (μα καθόλου όμως) τί οίστρος είναι αυτός τελευταία με τους Bloggers τί στο καλό έχουν πάθει όλοι και τα κλείνουν ο ένας μετά τον άλλο...τι είν αυτή η μανία να κλείνουν το ένα μετά το άλλο τα blogs......Πάντως να ξέρετε πως εάν τελικά αποφασίσετε να το κάνετε αυτό.....και δεν μπορώ πλέον να σας διαβάζω....θα με γεμίσετε με τη μεγαλύτερη λύπη του κόσμου....(και μη γελάσετε δεν υπερβάλω καθόλου)....Βέβαια θα...κάνω πέτρα τη καρδιά μου και είτε θέλω είτε όχι θα σεβαστώ με τεράστια δυσκολία βέβαια την όποια απόφασή σας.....Με αγάπη, Αθανασία.
Ορίστε, ορίστε, οι bloggers σου κάνουνε στιχάκια, οι wordpress που είναι, ε; Που είναι;
Βlogger σαν την άνεση της παλιάς παντόφλας!
@ Αθανασία καλημέρα,
Θα ευχόμουν να με δουλεύεις με αυτά τα οποία μου γράφεις, γιατί αυτό θα με διασκέδαζε περισσότερο, αλλά μάλλον τα λες σοβαρά κι αυτό να σου πω την αλήθεια λίγο με στεναχωρεί. Πάντως αν διαβάσεις λίγο πιο προσεκτικά το κείμενο και μπεις περισσότερο στο πνεύμα του (γιατί από πνεύμα ξεχειλίζει το άτιμο), τότε θα καταλάβεις τι ακριβώς θέλω να πω. Κι εγώ με αγάπη, να είσαι πάντα καλά!
Κατερίνα, ο blogger είναι σαν το παλιό καλό κρασί, μερικές φορές όμως γίνεται και ξύδι!
Τι τους θες τώρα κι εσύ τους wordpressers?
Χτες ήταν bloggers, σήμερα wordpressers, αύριο ποιός ξέρει τι...gone with the wind...
...μόνο οι original bloggers, αλλά και η Αλέκα παραμένουν πιστοί στα ιδανικά τους μέσα σε αυτόν τον μάταιο κόσμο!
Καλημερούδια...
Καλόόό! Πολύ καλό, συνέχισε, εμείς σε διαβάζουμε, συμπάσχουμε και χαμογελάμε, αντιλαμβανόμενοι τις όποιες …αδικαιολόγητες ανησυχίες σου.
Η εξερεύνηση νέων οριζόντων(wordpress) ήταν, είναι, και θα είναι κάτι που θέλουμε όλοι, αλλά την γεύονται οι πρώτοι !!!
η εξερεύνηση του wordpress μοιάζει σαν να εξερευνείς την γυνακεία σεξουαλικότητα σε προχωρημένη ηλικία...
...ως εκ τούτου ουδεμία διάθεση για εξερεύνηση μου προκαλεί...
Ευχαριστώ για τη συμπαράσταση σε κάθε περίπτωση πάντως... :)
Δημοσίευση σχολίου