Helen Levitt
- Τζων Μπόη, τα έμαθες τα νέα;
- Αν τα έμαθα λέει, δεν με βλέπεις που έχω έρθω στο τσακίρ κέφι;
- Μα πες μου, δεν είναι φανταστικά;
- Μόνο φανταστικά! Εκπληκτικά! Αλλά κι εσύ από ότι βλέπω δεν πας πίσω, μεράκλωσες για τα καλά!
- Αν μεράκλωσα λέει; Ξετρελάθηκα. Επιτέλους δικαιωθήκαμε! Ούτε καν 40 χρόνια εργασίας για να βγεις πλέον σε σύνταξη, μόνο 39! Το φαντάζεσαι, πόσο μεγάλο κέρδος είναι αυτό;
- Μα το συζητάς; Ξέρεις ένα άγχος που το είχα, τώρα με τα 39 χρόνια δουλειάς νιώθω σαν να έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω μου, άσε που άκουσα και για αναδιανομή πόρων, ήπια προσαρμογή και ενοποίηση ταμείων.
- Μη μου λες άλλα, έχω συγκλονιστεί!
- Όχι, όχι, θα σου πω! Άκουσα και για αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων, τακτοποίηση αναλογιστικών ανισορροπιών, μεταβατική περίοδο χάριτος πέντε ετών…
- Πέντε ετών; Όχι, όχι άλλο, δε με κρατούν τα πόδια μου!
- Τι λέμε τώρα, εδώ τα δικά μου χορεύουν από μόνα τους! Έχω ξετρελαθεί, έλα, μη σταματάς, έλα να συνεχίσουμε το χορό!
- Ναι, ναι, να χορεύουμε ασταμάτητα Τζων Μπόη μου, να χορέψουμε μέχρι τελικής πτώσης…
- Ω, ναι, ναι, μέχρι τελικής πτώσης, μέχρι να μας πάρουνε σηκωτούς!
- …ω, ναι, ναι, σηκωτούς!
- Αν τα έμαθα λέει, δεν με βλέπεις που έχω έρθω στο τσακίρ κέφι;
- Μα πες μου, δεν είναι φανταστικά;
- Μόνο φανταστικά! Εκπληκτικά! Αλλά κι εσύ από ότι βλέπω δεν πας πίσω, μεράκλωσες για τα καλά!
- Αν μεράκλωσα λέει; Ξετρελάθηκα. Επιτέλους δικαιωθήκαμε! Ούτε καν 40 χρόνια εργασίας για να βγεις πλέον σε σύνταξη, μόνο 39! Το φαντάζεσαι, πόσο μεγάλο κέρδος είναι αυτό;
- Μα το συζητάς; Ξέρεις ένα άγχος που το είχα, τώρα με τα 39 χρόνια δουλειάς νιώθω σαν να έφυγε ένα τεράστιο βάρος από πάνω μου, άσε που άκουσα και για αναδιανομή πόρων, ήπια προσαρμογή και ενοποίηση ταμείων.
- Μη μου λες άλλα, έχω συγκλονιστεί!
- Όχι, όχι, θα σου πω! Άκουσα και για αλλαγή του τρόπου υπολογισμού των συντάξεων, τακτοποίηση αναλογιστικών ανισορροπιών, μεταβατική περίοδο χάριτος πέντε ετών…
- Πέντε ετών; Όχι, όχι άλλο, δε με κρατούν τα πόδια μου!
- Τι λέμε τώρα, εδώ τα δικά μου χορεύουν από μόνα τους! Έχω ξετρελαθεί, έλα, μη σταματάς, έλα να συνεχίσουμε το χορό!
- Ναι, ναι, να χορεύουμε ασταμάτητα Τζων Μπόη μου, να χορέψουμε μέχρι τελικής πτώσης…
- Ω, ναι, ναι, μέχρι τελικής πτώσης, μέχρι να μας πάρουνε σηκωτούς!
- …ω, ναι, ναι, σηκωτούς!
18 σχόλια:
...ευτυχως φιλε που χορευω αυτον τον ξεχαρβαλωμενο χορο που κουνιεσαι πανω κάτω και δεν θα΄χω προβλημα ούτε στα βαθια γεράματα καθως θα'ναι ευκολο...
reggae εννοώ!
...μάλλον δεν το πιάσατε το νόημα αγαπητέ...μέχρι τα βαθιά γεράματα που λέτε δεν θα χρειάζεται να κουνιέστε μόνο στους ρυθμούς της reggae, αλλά και στους ρυθμούς του τσάρλεστον, του φοξ τροτ, του καρσιλαμά, της πόλκα και άλλων πολλών. Όσο μάλιστα πιο πολλούς χορούς γνωρίζετε, τόσο πιο εύκολα θα επιβιώσετε.
ωραία μουσική παίζεις, με αναγκάζεις να χορέψω και δουλεύω... πρώτη φορά ακούω μουσική από το μπλογκ σου ή μου φαίνεται;
Καλησπέρα σας και πάλι αγαπητέ Τζόν!!!...όχι μόνο καρσιλαμά θα μας χορέψουν αλλά και χορό στο ταψί...!!έτσι όπως το πάνε...να δούμε που θα πάει επιτέλους πιά αυτό το βιολί με τους παράλογους νόμους που σκαρφίζονται και φτιάχνουν...πολύ ωραίο το πόστ και η φωτό πολύ γλυκούλικη με τα παιδάκια...πολύ γλύκα...Με αγάπη,Αθανασία.
@ Σταυρούλα, όχι δεν είναι πρώτη φορά, stay tuned και θα ακούσεις κι άλλα...
@ Αθανασία, αυτός ο χορός στο ταψί θα είχε ενδιαφέρον, στο φούρνο με πατάτες ακόμα καλύτερα
εχω ξεσηκωθει κι εγω με πανε μονα τους τα ποδια μου ενω τα χερια πασχιζουν να γραπωθουν απο το πληκτρολογιο. για πιο τσακιρ κεφι προτεινω να το κανουμε 38,999
να μοιαζει και σαν ευκαιρια στις κρεμαστρες...
Λεμονάτη Μαρία, μέχρι εδώ ακούγονται τα ποδοβολητά!
Χορεύεις και κλακέτες;
ιδικοτητα μου. tap dancing το λεγαμε στο χαμετυπιο εκει στην βρωμικη γωνια του ανατολικου λονδινου που χτυπουσα τα τακουνακια μου μπροστα σε μεθυσμενους απο μπιρες θαμωνες...
Δυό χρόνια ψάχνω εδώ μέσα μπαλέτα για το βερολινέζικο καμπαρέ μου και μόλις σήμερα βρήκα εσάς...
Με αυτά που διαβάζω να κάνετε, νομίζω ότι οι μποέμ θαμώνες του καμπαρέ μου, θα εκτιμήσουν το ταλέντο σας...
προσλαμβανομαι λοιπον :)
ασφαλώς!
μη ζητήσεις όμως ασφάλιση...τζάμπα άλλωστε θα πληρώσεις, δεν πρόκειται να σου επιστραφεί τίποτα!
Τι εστέτ θα ήσαστε αν δεν επιλέγατε και τις φωτογραφίες για τα θέματά σας φίλτατε! Πολύ ξε-σηκωτι-κό το θέμα σας! ;)
χα, πισω απο το προσχημα της ασφαλησης συντελειται η μεγαλυτερη κλεψια της εποχης μας...με το γαντι και μαλιστα μεταξωτο. μαρεσουν οι οροι σας. δεν βλεπω την ωρα να πιασω δουλεια.
που πηγε ο πληθυντικος παρακαλω; επιθυμω να κρατησουμε τα προσχηματα. ευχαριστω.
@ Κατερίνα, είσαι ένας από τους ελάχιστους - ούτως ή άλλως - θαμώνες μου που καταλαβαίνουν τελικά πόσο εστέτ είμαι. Σε ευχαριστώ ολόθερμα και σε καλώ και σένα σε χορό.
@ Λεμονάτη Μαρία
Εγώ ως εργοδοσία κι εσύ ως ανασφάλιστη εργαζόμενη οφείλουμε να μην τηρήσουμε κανένα πρόσχημα και να συμπεριφερθούμε όπως αρμόζει στην θέση μας. Εσύ θα μου μιλάς στον πληθυντικό κι εγώ στον ενικό, δεν θα αντιμηλάς, θα δουλεύεις χωρίς αντιρρήσεις, θα με υπακούεις και θα χορεύεις κλακέτες όταν κι όποτε εγώ στο ζητήσω!
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα, δεν μπορεί αφεντικά και δούλοι σκατά να γίνουμε ούλοι!
Μια ταξική διάκριση πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει την τύχη μου!
ενταξει αφεντη (πισω εχει η αχλαδα την ουρα)
...αυτά τα είπαν κι άλλοι, αλλά είδαν τα σκούρα και λούφαξαν.
Μπορείς όμως να ελπίζεις, αν αυτό σε βοηθά, στο κάτω κάτω μπορεί έτσι να κάνεις καλύτερα τη δουλειά σου, εγώ ως εργοδοσία θα σε παροτρείνω κι από πάνω!
ευτυχώς που ακόμη έχουμε το κουράγιο κι αντιμετωπίζουμε με χιούμορ κάποια πράγματα!!! η φωτογραφία υπέροχη... καλό παρασκευοσαββατοκύριακο Τζων Μπόη.
Για πόσο ακόμα Σα, για πόσο...
Καλό Σαββατοκύριακο κι από μένα!
Δημοσίευση σχολίου