Manga

Manga, στα Ιαπωνικά ονομάζονται τα κόμικς και τα οποία αποτελούν ένα πολύ σημαντικό μέρος της ιαπωνικής κουλτούρας.
Τα manga χαίρουν μεγάλου σεβασμού στην ιαπωνική κοινωνία, τόσο ως μορφή τέχνης, όσο και ως μια μορφή λαϊκής λογοτεχνίας.

Μάγκα στα ελληνικά πάλι, λέμε τον λαϊκό παληκαρά, το άτομο εκείνο το οποίο επιδεικνύει προκλητικά ή επιθετικά τη δύναμή του στον κοινωνικό περίγυρο.
Η ετυμολογία της λέξης, σύμφωνα με μία εκδοχή, είναι αλβανική, ενώ σύμφωνα με μία άλλη, είναι λατινική.
Η λέξη και τα παράγωγά της χρησιμοποιούνται με πολλούς τρόπους στη γλώσσα μας.
Λέμε για παράδειγμα: Κάνει τον μάγκα, τζάμπα μάγκας, ίσα ρε μάγκα, πουλάς μαγκιά, μάγκεψα, μαγκιά μου, ώπα μαγκιά και επίσης έχουμε τους χαρακτηρισμούς: τσουρόμαγκας, βαρύμαγκας, ψευτόμαγκας, μαγκάκι και άλλα πολλά.

Manga, τέλος, είναι ένα αρκετά δημοφιλές τουρκικό μέταλ συγκρότημα (ναι, υπάρχει και τέτοιο), η μουσική του οποίου είναι ένα δυνατό κράμα εναλλακτικού ροκ, χιπ χοπ και ανατολίτικων ήχων.
Στα video-clip τους «πωλούν» ωραία «μαγκιά», βγάζουν γλώσσα και εμπνέονται από την τεχνοτροπία των ιαπωνικών manga.

Εδώ τους βλέπουμε στο πολύ δυνατό Bitti Rüya.

(και δεν ξέρω για σας, αλλά τον ήχο τούτης της γλώσσας εγώ τον βρίσκω υπέροχο, τόσο στις γλυκές στιγμές της, ο οποίος μου θυμίζει σερμπέτι, όσο και στις άγριές της, τότε που θυμίζει χαντζάρι και φωτιά)