Είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτέςσαν κλωστές τυλιγμένες σ’ αδράχτι
σε γυρνούν απαλά σε μεθούν σιωπηρά
σε γεμίζουν με πείσμα και άχτι…
…έτσι λέει ο Νίκος Παπάζογλου σε κάποιο του τραγούδι κι εγώ καθώς αφήνομαι στη μαγεία των στίχων και παρατηρώ στιγμές σαν κι αυτές στη φωτογραφία, αναρωτιέμαι ποιος τελικά έχει περισσότερο ανάγκη τον άλλον, αλλά και ποιο ακριβώς χέρι χρειάζεται περισσότερο αυτό το ανακουφιστικό άγγιγμα που απαλύνει κάθε πόνο…
http://mdespell.googlepages.com/home
Ακούμε το ‘Tu scendi dalle stelle’, κάλαντα από την Ιταλία.
11 σχόλια:
Καλημέρα σας Τζόν!!...δεν το πιστέυω...πόσο ευαίσθητος γίνεστε ώρες-ώρες...αλλά μου αρέσει όταν είστε έτσι...μου αρέσει πάρα πολύ..πρέπει να πώ...σας πηγαίνει!! νομίζω ότι τα παιδιά είναι αυτά που χρειάζονται πιό πολύ την αγάπη μας και τη φροντίδα μας αυτές τις μέρες....αυτά είναι που μας χρειάζονται περισσότερο... πολύ μας συγκινήσατε σήμερα αγαπητέ Τζόν!!....Με αγάπη,Αθανασία.
όλα τα ¨παιδιά¨ χρειάζομαστε φροντίδα και αγάπη Αθανασία μου,
όλα και ανεξαρτήτως ηλικίας...
Σε φιλώ
Και τα 2 χέρια χρειάζονται το ένα το άλλο :-) Υπέροχο το ποστ! Καλημέρες :-)
καμιά φορά και τα 4 Μαρία...
Καλησπέρα
γλύκα ήτανε
Ο μικρός σας θησαυρός πως τα πάει με τη ζωή???
κοιτα να δεις!! και εγώω το ίδιο τραγούδι σκεφτόμουν σήμερα..!!!
THanks john boy
ευχαριστώ για τη φωτογραφία, και για τους τόσο τρυφερούς στίχους
και το κείμενο.
ξεδιψάς ανθρωπιά καμιά φορά, και το θες τόσο!
να καλημερίσω και να ευχηθώ κάτι; ο λόγος που σε έβαλε να αναρτήσεις τόσο γλυκό ποστ να είναι λόγος με χαμόγελο, κι όχι λόγος με πίκρα. κι ανάλογα, αν το πρώτο, να συνεχίζει όσο πιο απρόσκοπτα γίνεται. κι αν το δεύτερο, να γλυκαίνει κάθε μέρα, μέχρις΄ότου να γίνει φωτεινό κι όμορφο σαν τη φωτογραφία!
Καλημέρα Κολοκύθι!
Καλημέρα Patsiouri (ο μικρός θυσαυρός ανακαλύπτει τη ζωή και εμείς περισσότερο μαζί του)
Καλημέρα μικρέ δημοσιογράφε.
Αυτό το τραγούδι είναι μαγεία.
Καλημέρα Abttha
Γλύκα ήταν ο λόγος πάντως, και μακάρι να την έχουμε όλοι μας καθημερινά.
εγώ πάλι χάρηκα που σε ξαναείδα μαύρο και απαράλλαχτο (!)
υ.σ. το ρετσέλι πως σε φάνηκε;
κι εγώ χάρηκα που σε είδα το ίδιο μαύρη κι απαράλλαχτη!
Το ρετσέλι δεν υπάρχει πλέον, καταναλώθηκε την ίδια ημέρα με το κουτάλι της σούπας!
Δημοσίευση σχολίου