Photo: William KleinΈλαβα μια πρόσκληση από τη φίλη Σταυρούλα να ¨αντισταθώ¨ μ΄ ένα ποίημα κι επειδή σε γενικές γραμμές δεν ψάχνω τη διαφορά μεταξύ ποιήματος και στίχου - το θέμα είναι άλλωστε να σε ταξιδεύουν τα λόγια - ¨αντιστέκομαι¨ με το παρακάτω αγαπημένο του Λευτέρη Παπαδόπουλου:
Στη γειτονιά που μένω
κάργα με λάσπη ο δρόμος
Πώς να 'ρθει ταχυδρόμος
να φέρει μήνυμα
Στη γειτονιά που μένω
βρέχει όλες τις μέρες
κι οι τοίχοι είν' όλο σφαίρες
από το Κίνημα
Στη γειτονιά που μένω
φιλάνθρωπες κυρίες
που ψάχνουν ευκαιρίες
να συμβουλέψουνε
Στη γειτονιά που μένω
τραίνα δεν σταματάνε
και τα παιδιά γερνάνε
χωρίς να παίξουνε
Στη γειτονιά που μένω
παράγκες, ακακίες
και πολυκατοικίες
μπλεγμένα πράγματα
Στη γειτονιά που μένω
μαζεύουνε σαν προίκα
τα ένσημα του ΙΚΑ
για τα γεράματα
Δίνω πάσα στους:
Katerina ante Portas
Χρήστο (apallou)
Abttha
Peftasteri
Trol
11 σχόλια:
ωχ! τι έπαθε το βλογ; τς,τς,τς...ο κώλος σ' γι' άβραστο γάλα!!
υ.σ. πού'σαι.. μεταξύ μας... με αρέσει. Έχει έναν τόνο νοσταλγικό.. tres chic!
Πολύ με συγκίνησε...
ωπ
με γειά τις αλλαγές
ποιηματάκι ε?
με περνάς για κουλτουριάρα μάλλον γιατί αν μετρήσω τα ποιήματα που όντως έχω διαβάσει ...εε δεν ξέρω πάντως μπορώ να τα μετρήσω
ναι ναι το ξέρω ότι δεν κουλτουριαρέικη δραστηριότητα και η ποίηση ανήκει σε όλους κατά παύλο νερούδιο
και το σκέφτηκα να γράψω κανένα από αυτά που λέμε τις απόκριες
αλλά η αλήθεια είναι ότι έχω διαβάσει ποιήματα που μου άρεσαν και θενκς για την ευκαιρία να τα ξαναψάξω :)
@ Peftasteri...o κώλος μ΄ για άβραστο γάλα;
Πολύ με συγκινούν τα λόγια σου, έχουν μια ποιητική χροιά, ανάλογη με το σημερινό μου post.
Σε φιλώ και αναμένω...
@ Σταυρούλα, ευχαριστώ ξανά για την πρόσκληση, μέχρι και σε μένα άρεσε το σημερινό μου άρθρο!
@ Trol, περιμένω εναγωνίως, ειδικά εάν επιλέξεις κανένα από ΄κείνα που λέτε στην Κοζάνη τις Απόκριες, τότε μέχρι και στη Σουρδία ανεβαίνω για σ.κ.
Με 'γεια τα καινούργια.
Το ποίημα πολύ πολύ καλό!
...κάτι μου λέει ότι η παλιά εμφάνιση με βόλευε περισσότερο...
...μέχρι να του δώσω τη μορφή που επιθυμώ, επανέρχομαι στις δοκιμασμένες λύσεις.
Συμφωνώ Δημήτρη, το οποίημα είναι υπέροχο
Στη γειτονιά που μένεις..υπάρχει κάτι το όμορφο, κάτι το αυθεντικό ας είναι και φτωχό, έχει υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια. Ενω΄στην Ελλάδα του τώρα τίποτα δεν υπάρχει, ούτε παράγκες, ούτε παιδιά στους δρόμους, ούτε ακακίες, ούτε Κίνημα, ούτε όμως και ευπρέπεια. Ξαφνικά όλοι γίναμε λασπόπιτες.
Μου άρεσε η αντίστασή σου.
ευχαριστώ Θεία Λένα, η αλήθεια όμως είναι ότι θα επιθυμούσα να αντισταθώ διαφορετικά...
αντιστάθηκα τζων μπόης, μέχρι τώρα!
τώρα σας υπάκουσα, να ξέρετε...
...με υπακούσατε...
...μα τι κουβέντες...
εγώ ευχαριστώ για αυτά που διαβάζω στο blog σας...
Ποιητική χροιά, γιοκ. Είμαι σε φάση ζεν. Το σπίτι ζει την περίοδο των μουσώνων ("αρχ@#*&α" υδραυλικός). Χρειάζεται να στεγνώσουν πατώματα και τοίχοι για να περάσω στην φάση ζιν. Μέχρι τότε....
νά'σαι καλά "μαυρίκο" μου
για την καρδούλα πού'χεις
ωραίο είν΄το ποίημα σου
εγώ δεν αντιλέγω
μα τούτα δεν μ'αγγίζουμε
μον'μαντινάδες ξεύρω...
Δημοσίευση σχολίου