Ordinary People

Οι προσκλήσεις πλέον πάνε κι έρχονται κι εγώ ως καλός ιστολόγος καλούμαι να ανταπεξέλθω εις τας ιστολογικάς μου υποχρεώσεις, ντουίνγκ μάι μπεστ βεβαίως, αξιοποιώντας τις περιορισμένες εγκεφαλικές μου δυνατότητες στο έπακρο.

Η τελευταία πρόσκληση κατέφθασε εν μέσω προσφάτου κρανιοεγκεφαλικής μου τρικυμίας, τη στιγμή δηλαδή κατά την οποία αναζητούσα εκείνο το σουξεδιάρικο άρθρο, το οποίο θα με αποθέωνε και θα με ανέβαζε στα ύψη της διαδικτυακής ιστοθέασης.
Δυστυχώς!
Αν έχεις συνηθίσει στα ξερά, η σούπερ λίγκα θα σε ξεράσει πριν το καταλάβεις.

Η Σουσού Δελατρόμπα λοιπόν, η πασίγνωστη εις την Ελληνική ιστολογόσφαιρα, εγχώρια κοσμικιά του Κολωνακίου και αδιαμφισβήτητα διάσημη εστέτ (ε ναι, μη το κουβαλάω μόνος μου αυτό το βάρος), η οποία μου έχει εμπιστευθεί την στυλιστική της αποδόμιση, με προσκάλεσε να παίξουμε το ενδιαφέρον παιχνίδι:

«Ασήμανται συνήθειαι σημαντικών και - όχι και τόσο - συνηθισμένων ανθρώπων»

Καταθέτω λοιπόν κι εγώ τρεις διόλου σημαντικές πληροφορίες περί το άτομό μου:

1. Καθημερινά, κατά τις 09:00 ώρα Ελλάδος και μετά από ένα δυνατό διπλό και ενίοτε και τριπλό καφέ, άνευ τσιγάρου, ζάχαρης κι άλλων βλαβερών ουσιών, κάνω Πιλάτες και Τάι Τσι, τόσο εις την αριστερή, όσο και εις την δεξιά βρεγματική περιοχή του κρανίου μου, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να επιτύχω ανώδυνο τοκετό, άνευ επισκληριδίου ενέσεως, προσφάτως συληφθείσας μεγαλόπνοης ιδέας! Πολλές φορές όμως ο τοκετός καθίσταται ιδιαίτερα βασανιστικός και επώδυνος, μερικές φορές η καισαρική τομή και ενίοτε η λοβοτομή, είναι η επιβεβλημένη λύση, καθώς η ιδέα έχει στραβώσει ανάποδα και όσο και να την τραβάς δεν βγαίνει η ρουφιάνα, αφήστε που και ο γιατρός δεν μπορεί να σε περιμένει, έχει κι άλλες γέννες να ξεπετάξει, ενώ άλλες φορές πάλι και μετά από άγριο ζόρι και σβήξιμο, κατά το οποίο εκτοξεύονται ανεπυθήμητες εκκενώσεις της γλώσσας, η ιδέα αποδυκνύεται σκέτο ανεμογκάστρι!

2. Καθημερινά, μετράω ένα ένα τα πολύτιμα ένσημα μου, τα οποία έχω συλλέξει με αίμα, δάκρυα κι ιδρώτα, ούτως ώστε να προφυλαχθώ από τυχόν ληστρικές επιδρομές επίδοξων σφετεριστών των ζοφερών μου γηρατειών, οι οποίες - φευ - έχουν αρχίσει να παρουσιάζονται με απηλητικούς ρυθμούς ανά την Επικράτεια. Μάλιστα, τουλάχιστον 3-4 φορές ημερησίως πραγματοποιώ μια συγκεκριμένη διαδρομή, από το σπίτι στο γραφείο του επενδυτικού μου συμβούλου και τούμπαλιν, ο οποίος με έχει σοφά συμβουλεύσει να μετατρέψω τα ένσημά μου σε δομημένα ομόλογα, ούτως ώστε, εν ευθέτω χρόνω, να τα ρευστοποιήσω και να λάβω - εφόσον αι συνθήκαι το επιτρέψουν βεβαίως - την διόλου ευκαταφρόνητη αποζημίωση των 650 ευρώ μηνιαίως, με την οποία μπορώ κάλλιστα να αγοράζω την ημερησία δόση μου σε λευκή, τρούφα εννοείται, καθ΄ ότι μία φορά εστέτ, πάντα εστέτ.

3. Καθημερινά, μόλις το βράδυ καταφθάνει και το σώμα έχει κουραστεί από τις απανωτές γέννες ιδεών, τα αλεπάλληλα ανεμογκάστρια και την αξιοποίηση ευφάνταστων επενδυτικών ευκαιριών, οι οποίες θα μου εξασφαλίσουν ένα περισσότερο εστέτ μέλλον, μετράω τους ρόλους τους οποίους κλήθηκα να ενσαρκώσω, εάν υπήρξα δηλαδή καλός, τίμιος και συνετός εργαζόμενος, προϊστάμενος, υφιστάμενος, φορέας ιδεών, επιδέξιος μαιευτήρ, καλός σύζυγος, πατέρας, γιός, εραστής, άνθρωπος κι εκεί που όλα αυτά αρχίζουν να μπαίνουν στη θέση τους ως κομμάτια ενός παζλ, το οποίο μάλλον τελικά δεν συναρμολογείται ποτέ, έρχεται επιτέλους ο Μορφέας, αδερφικός φίλος εξ απαλών ονύχων, κι έτσι, όπως κάθε βράδυ, όλες αι ασήμανται συνήθειαι ενός, κατά τα άλλα, συνηθισμένου ανθρώπου, μετατρέπονται σε γλυκά και συνήθως ήσυχα όνειρα, ενός άκρως ασυνήθιστου ανθρώπου με τόσο, κατά τα άλλα, συνηθισμένες συνήθειες...

...κι επειδή το παίγνιο μου άρεσε, προτείνω τους:

Αθήναιο

Κατερίνα ante Portas

Σταυρούλα

...να βγούν στη σέντρα και να πάρουν την μπάλα.