Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2008

Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει ο κόσμος ζωγραφιά!

Η θέα από ψηλά είναι συνήθως όμορφη και σε πολλές περιπτώσεις και ακίνδυνη...
...τα δύσκολα ξεκινούν όταν πρέπει να κατέβεις στον δρόμο και να αντιμετωπίσεις την καθημερινότητα...

...για την μόνιμα σε σύγχιση, υστερία και επιδερμικό υπερσυναισθηματισμό, παραπληροφορημένη τσαμπουκαλού Ελλάδα (ρε γαμώτο) και στις δύσκολες αποφάσεις τις οποίες πρέπει να λάβει σύντομα (αν λάβει βέβαια)

Τούτος εδώ, στον κόσμο του ασφαλώς !

4 σχόλια:

Marina είπε...

Οταν κατέβεις χαμηλά, πρέπει να προσέχεις που πατάς, μηπως ο δρόμος σου σε οδηγήσει σε σκ..

Τζων Μπόης είπε...

Μαρίνα, καλύτερα σε σκατά (υπάρχει μια επλίδα να τα καθαρίσεις κάποτε), παρά να αεροβατείς, εκεί κινδυνεύεις να πέσεις απότομα και να μείνεις σέκος στον τόπο ή σε βαθύ κώμα...

...σου θυμίζει κάτι αυτό στον τόπο που ζούμε;

Marina είπε...

Δεν νομίζω ότι η Ελλάδα αεροβατεί. Ούτε που καταλαβαίνει που βρίσκεται...H Katerina ante portas λέει ότι μόνο για να ρουφάμε το αυγό μας είμαστε, τίποτ' άλλο!.

Τζων Μπόης είπε...

το να αεροβατείς είναι σαν να μην καταλαβαίνεις που βρίσκεσαι...
συμφωνώ με την αγαπητή φίλη Κατερίνα ως προς το αυγό και μόνο, διαφωνώ όμως ως προς την οπτική και την προσέγγισή της για το συγκεκριμένο θέμα...