Φωτογραφία: Τζων Μπόης
"…κι εκεί στην άκρη της γραμμής θα χαρίζουμε εμείς τα παλιά μας κομμάτια,
σ’ αυτά που ήτανε τόσο μικρά, μα που ρίχναν σκιά για να μοιάζουν παλάτια"
Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να πει τίποτα περισσότερο.
Θα ήταν ασέβεια τόσο ως προς το θέμα της φωτογραφίας, όσο και ως προς εμένα, ο οποίος βαριέμαι πλέον να γράφω σεντόνια…
Η συνέχεια εδώ, στον εστέτ.
"…κι εκεί στην άκρη της γραμμής θα χαρίζουμε εμείς τα παλιά μας κομμάτια,
σ’ αυτά που ήτανε τόσο μικρά, μα που ρίχναν σκιά για να μοιάζουν παλάτια"
Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να πει τίποτα περισσότερο.
Θα ήταν ασέβεια τόσο ως προς το θέμα της φωτογραφίας, όσο και ως προς εμένα, ο οποίος βαριέμαι πλέον να γράφω σεντόνια…
Η συνέχεια εδώ, στον εστέτ.
Υ.Γ.: Η φωτογραφία, από το μέρος όπου ανθίζουν οι ωραιότερες βουκαμβίλιες του κόσμου.
3 σχόλια:
Εμ, "Η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα..."
ναι η ρημάδα!
Μόνο που όσο περισσότερο σώζω την ψυχή μου, τόσο πιο πολύ αδειάζω το πορτοφόλι μου ! :)
ωωωω....ποίημα η φωτο!
Δημοσίευση σχολίου