Σάββατο 5 Απριλίου 2008

Έξω βρέχει

...να σκέφτεσαι να γράψεις κάτι, να το δουλεύεις στο μυαλό σου και μόλις αρχίζεις να βάζεις τάξη σε ένα μποτιλιάρισμα σκέψεων, το κείμενο να σε πετά εντελώς έξω και να χάνεται μέσα σε μια κυκλοφοριακή αταξία νοημάτων...
Παλαιότερα το έβρισκα εκνευριστικό, σήμερα το διασκεδάζω...

...κείμενα χωρίς σκοπό, χωρίς στόχο, κείμενα a cappella, σκέψεις αδέσποτες...

...σήμερα ήθελα να γράψω για μια νύχτα με βροχή, για μια γυναίκα, για ένα κάτι, ενδεχομένως και για ένα τίποτα...
...οι λέξεις με πρόδωσαν, σκορπίστηκαν με το άνοιγμα του παραθύρου και τις πρώτες σταγόνες που δρόσισαν το περβάζι...
...με πήγαν εκεί όπου αυτές ήθελαν...

...τις άφησα να δραπευτεύσουν...
...τις είδα να χορεύουν μέσα στην βροχή και να μπερδεύονται με τις σταγόνες...

...μου έμεινε μόνο μια φωτογραφία και ένα τέλος...

...τη φωτογραφία την παραδίδω, το τέλος ετοιμάζεται κι αυτό να το σκάσει από το ανοιχτό παράθυρο πριν μετατραπεί σε νευρικό χτύπημα στο πληκτρολόγιο...
...είναι κρίμα να το φυλακίσω...
...έξω βρέχει άλλωστε τόσο όμορφα...

4 σχόλια:

σα είπε...

Νάσαι καλά Τζων Μπόη! οι λέξεις λες και ξεπηδούν μέσα από τις σταγόνες της βροχής... και η φωτογραφία μαγευτική! από τις πιο όμορφες αναρτήσεις σου αυτή! Μια υπέροχη Κυριακή σου εύχομαι...

Τζων Μπόης είπε...

Ευχαριστώ Σα,

Οι σκέψεις και οι λέξεις άρχισαν να λιάζονται από σήμερα

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Εχει η βροχή ένα μονότονο διθύραμβο που καταπίνει την ενεργητικότητα, που ποτίζει τα γονιμα μυαλά που μεθά στη προσμονή της λιακάδας.

Τζων Μπόης είπε...

το σχόλιο σου DIONYSOS θα μπορούσε να ήταν από μόνο του ένα άρθρο!