Παρασκευή 6 Ιουνίου 2008

Έχει το Salzburg θάλασσα;

Ο ποταμός Salzach δεν είναι σίγουρα Ατλαντικός και το Σάλτσμπουργκ ουδεμία σχέση έχει με το Πόρτο.
Ομοιότητες δεν υπάρχουν με εξαίρεση το ότι και οι δύο πόλεις διασχίζονται από ποτάμι (αυτό συνήθως συμβαίνει στις περισσότερες Ευρωπαϊκές πόλεις, η Αθήνα φυσικά πρωτοτύπησε και έκανε τον Κηφισό ταράτσα), ουδέποτε τόλμησαν να αυτοχαρακτηρισθούν ως συμπρωτεύουσες, είναι πανέμορφες, γραφικές και ήσυχες, μέχρι τη στιγμή που εμφανίζεται εκείνη η γνωστή του τσολιά που συνήθως είναι και βαριά και δεν σηκώνει και πολλά πολλά, παρά μόνο καμιά ευρωπαϊκή κούπα υπό συνθήκες εθνικού παροξυσμού.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως κωμωδία είχε πει κάποτε ο Μαρξ και στη δική μας περίπτωση, το εθνικό ζητούμενο είναι η ιστορία να επαναληφθεί χωρίς κανένα ίχνος θεατρικής αναφοράς, με άλλα λόγια την ιστορία την προτιμούμε απλά ως επανάληψη, φωτοτυπία, αντίγραφο δηλαδή, ούτε κωμωδία, ούτε δράμα, για το μιούζικαλ μπορούμε να το συζητήσουμε, με προτίμηση στην Μελωδία της Ευτυχίας.

Εάν βασιστούμε στον συλλογισμό ότι όσο πιο πολύ μελετάς την ιστορία, τόσο εκείνη σε ξεγελά, είναι πολύ πιθανόν και ο Μαρξ να υπέπεσε σε πλάνη, άρα λοιπόν, όπως σε κάθε έναρξη μιας προσπάθειας, θεωρητικώς ξεκινάς μπροστά από μια λευκή σελίδα, η οποία περιμένει να την μουντζουρώσεις, έτσι κι αυτή τη φορά, μια όμορφη πλατεία, μια γραφική γωνιά, ένας περιποιημένος κήπος (όπως οι κήποι Mirabell στη φωτογραφία) περιμένουν την στεντόρεια ελληνική ιαχή να ντοπαριστεί εθνικά και να γράψει πάλι την ίδια ακριβώς ιστορία, συνεχίζοντας να ενώνει και να δονεί, έστω και χωρίς του Διακογιάννη τη φωνή…

Στην ερώτηση: "Fados ή Μότσαρτ;", απάντηση δεν έχω, το μόνο σίγουρο είναι όμως ότι το Σάλτσμουργκ θάλασσα δεν έχει...
...για θάλασσα απευθύνσου εδώ και θα αποζημιωθείς.

2 σχόλια:

scalidi είπε...

fados ανυπερθέτως...

Τζων Μπόης είπε...

βεβαίως, αλλά λένε ότι η ακρόαση της μουσικής Μότσαρτ έχει θεραπευτικές ιδιότητες, από λούμπεν σε κάνει εστέτ!