«Πιθανόν ο μοναδικός, ηθικός κανόνας που πρέπει να έχει ένας φωτογράφος είναι ότι κάθε φορά που κρατάει τη μηχανή μπροστά από τα μάτια του σκέφτεται ότι πρέπει να μπει στη θέση του ανθρώπου που φωτογραφίζει. Όταν ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη φωτογραφία, γνώρισα έναν ηλικιωμένο κύριο, ο πρώτος που κατάλαβε ότι έχω “μάτι”. Θυμάμαι ότι μου έλεγε πως ο φωτογράφος κάνει το θέμα και το θέμα κάνει τον φωτογράφο...Με όποιο πράγμα και αν ασχολείται ο άνθρωπος, τελικά αυτό τον προσδιορίζει.
Απεχθάνομαι την εικόνα του φωτογράφου που μασάει τσίχλα και τραβάει φωτογραφίες χωρίς να έχει το παραμικρό συναίσθημα γι’ αυτό που κάνει».
Τάδε έφη Josef Koudelka, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους όλων των εποχών, σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Τάδε έφη Josef Koudelka, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους όλων των εποχών, σε παλαιότερη συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Για τον Josef Koudelka, η μοίρα του οποίου στιγματίστηκε από τα γεγονότα της Άνοιξης της Πράγας, ανατρέξτε στο παραπάνω link της Καθημερινής, ενώ για φωτογραφίες του εδώ.
Έργα του πάντως θα εκτίθενται στο Μουσείο Μπενάκη (κτίριο οδού Πειραιώς) από τις 18 Σεπτεμβρίου έως τις 23 Νοεμβρίου και αξίζει κανείς να τα δει, θαυμάζοντας την κοφτερή, σκληρή, αλλά και παράλληλα συγκινητική του ματιά.
2 σχόλια:
Πολύ φοβάμαι ότι το ίδιο ισχύει και στη λογοτεχνία... :)
νομίζω ότι στο χώρο της λογοτεχνίας η αίσθηση της τσίχλας και δη της τσιχλόφουσκας είναι εντονότερη, στη φωτογραφία τα πράγματα μοιάζουν πιο έντιμα
Δημοσίευση σχολίου