Φωτογραφία: Τζων Μπόης
Δεν ξέρω γιατί - και βέβαια ούτε το ψάχνω - αλλά ουδέποτε κατάλαβα τον λόγο για τον οποίο ο έρως κυρίως συνδυάζεται με το φλογερό κόκκινο ή έστω με το λαμπερό ροζ, όπως επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί να μην δεχτούμε ως χρώματα του έρωτος, το σικλαμέν, το βεραμάν, το μουσταρδί ή έστω και το γκρι αρζάν!
Για έναν περίεργο και ανεξήγητο λόγο, για μένα ο έρως δεν ήταν ποτέ τυφλός, αλλά ήταν και είναι συνδεδεμένος με το έντονο πράσινο του φρεσκοποτισμένου γκαζόν, με το γοητευτικό υπόλευκο του ώριμου μανιταριού, με το φωτεινό κίτρινο του ατόφιου χρυσού (παραδόπιστε Αιγόκερε!), καθώς και με το λαμπερό πορτοκαλί του ωραιότερου ηλιοβασιλέματος.
Ένα πάντως είναι το βέβαιο, όποιος είναι ερωτευμένος - εφόσον γλιτώσει από την κατάσταση της τυφλότητος - σίγουρα δεν θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της αχρωματοψίας.
Υ.Γ.: ...και κάτι τελευταίο, ε ναι, για όλα φταίει το γκαζόν (αγοράκι είμαι και ξέρω)
Δεν ξέρω γιατί - και βέβαια ούτε το ψάχνω - αλλά ουδέποτε κατάλαβα τον λόγο για τον οποίο ο έρως κυρίως συνδυάζεται με το φλογερό κόκκινο ή έστω με το λαμπερό ροζ, όπως επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί να μην δεχτούμε ως χρώματα του έρωτος, το σικλαμέν, το βεραμάν, το μουσταρδί ή έστω και το γκρι αρζάν!
Για έναν περίεργο και ανεξήγητο λόγο, για μένα ο έρως δεν ήταν ποτέ τυφλός, αλλά ήταν και είναι συνδεδεμένος με το έντονο πράσινο του φρεσκοποτισμένου γκαζόν, με το γοητευτικό υπόλευκο του ώριμου μανιταριού, με το φωτεινό κίτρινο του ατόφιου χρυσού (παραδόπιστε Αιγόκερε!), καθώς και με το λαμπερό πορτοκαλί του ωραιότερου ηλιοβασιλέματος.
Ένα πάντως είναι το βέβαιο, όποιος είναι ερωτευμένος - εφόσον γλιτώσει από την κατάσταση της τυφλότητος - σίγουρα δεν θα αντιμετωπίζει το πρόβλημα της αχρωματοψίας.
Υ.Γ.: ...και κάτι τελευταίο, ε ναι, για όλα φταίει το γκαζόν (αγοράκι είμαι και ξέρω)
4 σχόλια:
Nα δω πότε θα το ξαναδώ αυτό το έργο...
Χρόνια το σκέφτομαι και μετά το ξεχνάω!!!
Γειάσου Τζόοοονυ!χίιιχιχιιχχι!..έγραψες πάλι!καλά από τυφλότητα άλλο τίποτε ο έρως! μιλάμε για φρικτή τυφλαμάρα όμως! καλά λες καλέ μου...γιατί να μην έχει και άλλα χρώματα ο έρως;;όπως το σικλαμέν;;(γαλλιστί;;)που μ αρέσει και μένα πολύ....και το κίτρινο,ή το πράσινο ίσως;;..ωραίο το ερώτημα!...πολλά είναι τα χρώματα που ταιριάζουν στον έρωτα πιστέυω....πολύ ωραίο το ποστάκι!...πολύ γλυκό...φιλούμπες! σμουάστ!σμούτσ!......
Όπως διάβασα σε έναν τίτλο περιοδικού "Για όλα φταίει το μπετόν"...
Το κόκκινο και το ρόζ είναι ζεστά χρώματα, το κόκκινο σαν καυτό χρώμα και ο έρωτας είναι συνώνυμος της γλυκιά ζέστης που αναδύονται απο τα κορμιά που έχουν παραδοθεί το ένα στο άλλο.
Παλιά ψάχναμε για την αλληλουχία των χρωμάτων σε σχέση με τον έρωτα, έτσι λέγαμε ότι το κόκκινο δηλώνει ενέργεια, πάθος, πόθο - το ρόζ ήταν το ρομάντζο, η αγάπη - το πορτοκαλί, ήλιος, χαρά, ενθουσιασμός - το χρυσαφί καταξίωση, σοφία, πλούτος΄- το κίτρινο ανάλαφρη διάθεση, γέλιο - το πράσινο της φύσης, αρμονία αλλά και γονιμότητα (σιγά που το σέρνεις το κορίτσι στο γκαζόν..μετά θα πρέπει να την αποκαταστήσεις) - το μπλε ήταν η γαλήνη της θάλασσας, η περιπέτεια για άγνωρους πάντα γιαλούς - το μώβ, νοσταλγία, θυμάσαι τα μελάνια των παλιών κοντυλοφόρων; της προ-γιαγιάς σου ίσως και τέλος - το άσπρο σαν χρώμα αγνότητας, τα νυφικά μας.
Δημοσίευση σχολίου