-2.jpg)
Φωτογραφία: Τζων Μπόης
Το παρατηρούσα προσεκτικά από μικρός.
Επιβλητικό, εντυπωσιακό, σκοτεινό, μυστηριώδες, άδειο και ετοιμόρροπο...
Κάποια στιγμή το είδα σε ένα ενυπωσιακό φωτογραφικό άλμπουμ, σε μια καταπληκτική φωτογραφία, ένα από τα πιο όμορφα και μυστηριώδη ερείπια του 19ου αιώνα στην ελληνική επαρχία.
Δίπλα του, πριν από λίγα χρόνια, υπήρχε μια μεγάλη κουκουναριά, δυστυχώς ξεράθηκε και κόπηκε.
Το μέρος όμορφο, χαμηλοί λόφοι, καταπράσινα υψώματα, όμορφες παραλίες, ιστορικά μνημεία, κομψά νεοκλασικά κτίρια, περιοχή πραγματικά ειδυλλιακή σε μερικές της περιοχές.
Την έχουν αποκαλέσει Ελληνική Τοσκάνη. Υπερβολές; Μπορεί, έχω γυρίσει και την αυθεντική, σε μερικά σημεία η ελληνική της εκδοχή δείχνει ομορφότερη, σε μερικά όμως, γιατί στην ελληνική υπάρχουν αυθαίρετα, άσχημες πολυκατοικίες, μπαζωμένες παραλίες, θλιβερά χωριά, άσχημοι και επικίνδυνοι δρόμοι, ελάχιστη φροντίδα για την προστασία του φυσικού τοπίου.
Το εικονιζόμενο αρχοντικό το θαύμαζα για χρόνια, μια από τις πιο δυνατές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, για έναν περίεργο λόγο δε ρώτησα ποτέ σε ποιόν ανήκε, είναι από εκείνες τις ερωτήσεις που για έναν ανεξήγητο λόγο δεν τις κάνεις ποτέ, δε ρώτησα επίσης ουδέποτε για την ιστορία του, απλά το θαύμαζα, η εικόνα του μέσα στο μυαλό μου πάντοτε βρισκόταν μέσα σε ένα αχνό σύννεφο μυστηρίου...
Ώσπου η ιστορία του μου αποκαλύφθηκε πρόσφατα εδώ.
Το αρχοντικό κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, στην κορυφή ενός χαμηλού υψώματος με όμορφη θέα, κατά παραγγελία του επιφανούς γιατρού της Ηλείας, Βασιλείου Λεονταρίτη. Τα σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ!
Εδώ και τριάντα και βάλε χρόνια που το παρατηρώ καταρρέει μέρα με τη μέρα, εικόνα του πλέον πιο θλιβερή από ποτέ, λιώνει αβοήθητο και είναι σαν να ακούς τον Τσίλλερ να σου φωνάζει από μέσα για την σωτηρία του. Στην αυθεντική Τοσκάνη, ίσως να είχε βρει τον σωτήρα του, στην Ελληνική της εκδοχή, το μέλλον είναι ζοφερό, αυτή άλλωστε είναι και μία από τις πραγματικές διαφορές μεταξύ του αυθεντικού και του so called.
Αυτή τη φωτογραφία πάντως είναι σαν να τη χρωστούσα στον εαυτό μου, κάποτε είχα ονειρευτεί ότι καθόμουν στην επιβλητική του σκάλα και αγνάντευα τον περιποιημένο αμπελώνα του κτήματος, πιο δίπλα είχα επίσης ονειρευτεί ότι βρισκόταν το μικρό μου οινοποιείο κι εγώ δοκίμαζα κρασί λέει από το κελάρι...
Τι να πω, ακόμα και στα όνειρα εστέτ με έκανες Θεέ μου!
Το παρατηρούσα προσεκτικά από μικρός.
Επιβλητικό, εντυπωσιακό, σκοτεινό, μυστηριώδες, άδειο και ετοιμόρροπο...
Κάποια στιγμή το είδα σε ένα ενυπωσιακό φωτογραφικό άλμπουμ, σε μια καταπληκτική φωτογραφία, ένα από τα πιο όμορφα και μυστηριώδη ερείπια του 19ου αιώνα στην ελληνική επαρχία.
Δίπλα του, πριν από λίγα χρόνια, υπήρχε μια μεγάλη κουκουναριά, δυστυχώς ξεράθηκε και κόπηκε.
Το μέρος όμορφο, χαμηλοί λόφοι, καταπράσινα υψώματα, όμορφες παραλίες, ιστορικά μνημεία, κομψά νεοκλασικά κτίρια, περιοχή πραγματικά ειδυλλιακή σε μερικές της περιοχές.
Την έχουν αποκαλέσει Ελληνική Τοσκάνη. Υπερβολές; Μπορεί, έχω γυρίσει και την αυθεντική, σε μερικά σημεία η ελληνική της εκδοχή δείχνει ομορφότερη, σε μερικά όμως, γιατί στην ελληνική υπάρχουν αυθαίρετα, άσχημες πολυκατοικίες, μπαζωμένες παραλίες, θλιβερά χωριά, άσχημοι και επικίνδυνοι δρόμοι, ελάχιστη φροντίδα για την προστασία του φυσικού τοπίου.
Το εικονιζόμενο αρχοντικό το θαύμαζα για χρόνια, μια από τις πιο δυνατές αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, για έναν περίεργο λόγο δε ρώτησα ποτέ σε ποιόν ανήκε, είναι από εκείνες τις ερωτήσεις που για έναν ανεξήγητο λόγο δεν τις κάνεις ποτέ, δε ρώτησα επίσης ουδέποτε για την ιστορία του, απλά το θαύμαζα, η εικόνα του μέσα στο μυαλό μου πάντοτε βρισκόταν μέσα σε ένα αχνό σύννεφο μυστηρίου...
Ώσπου η ιστορία του μου αποκαλύφθηκε πρόσφατα εδώ.
Το αρχοντικό κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, στην κορυφή ενός χαμηλού υψώματος με όμορφη θέα, κατά παραγγελία του επιφανούς γιατρού της Ηλείας, Βασιλείου Λεονταρίτη. Τα σχέδια του Ερνέστου Τσίλλερ!
Εδώ και τριάντα και βάλε χρόνια που το παρατηρώ καταρρέει μέρα με τη μέρα, εικόνα του πλέον πιο θλιβερή από ποτέ, λιώνει αβοήθητο και είναι σαν να ακούς τον Τσίλλερ να σου φωνάζει από μέσα για την σωτηρία του. Στην αυθεντική Τοσκάνη, ίσως να είχε βρει τον σωτήρα του, στην Ελληνική της εκδοχή, το μέλλον είναι ζοφερό, αυτή άλλωστε είναι και μία από τις πραγματικές διαφορές μεταξύ του αυθεντικού και του so called.
Αυτή τη φωτογραφία πάντως είναι σαν να τη χρωστούσα στον εαυτό μου, κάποτε είχα ονειρευτεί ότι καθόμουν στην επιβλητική του σκάλα και αγνάντευα τον περιποιημένο αμπελώνα του κτήματος, πιο δίπλα είχα επίσης ονειρευτεί ότι βρισκόταν το μικρό μου οινοποιείο κι εγώ δοκίμαζα κρασί λέει από το κελάρι...
Τι να πω, ακόμα και στα όνειρα εστέτ με έκανες Θεέ μου!
-1.jpg){kind=link}
6 σχόλια:
Καταπληκτική φωτογραφία και ενδιαφέρουσα η ιστορία του. Και τα σπίτια έχουν ψυχή... και νομίζω ότι αποτύπωσες τη δική του, λίγο ξεδοντιασμένη και σαραβαλιασμένη, αλλά το στεφανώνει το υπέροχο φυσικό τοπίο με τόση τρυφερότητα και εξισορροπεί τη φθίνουσα ύπαρξή του...
αυτή είναι η μισή αλήθεια.
Πριν από λίγα χρόνια, απέναντι από το αρχοντικό, κατασκευάστηκε ένα ξηραντήριο και το ειδυλλιακό του τοπίου χάλασε.
Φαντάζομαι πως θα ένιωσε η ψυχή του κτιρίου...
Για το ότι είστε εστέτ μάλλον δεν τίθεται ερώτημα! :)
(Με όσα έχω διαβασει έως τώρα...)
Η φωτογραφία του σπιτιού είναι καταπληκτική( με αυτα τα χρωματα φερνει προς πινακα). Και ειναι πραγματικά κρίμα που κτίσματα σαν κι αυτό έχουν παραμεληθεί, έχουν παραδοθεί στη φυσική τους φθορά, όταν οι περισσότεροι στριμωχνόμαστε σε διαμερίσματα όπου δια της βίας και αν είσαι τυχερός βλέπεις λίγο ουρανό. Δεν τολμώ καν να μιλήσω για ανοιχτό ορίζοντα.
Αυτο που προσωπικά μου αρέσει σε κτίσματα σαν το παραπάνω, είναι πέρα απο την αρχιτεκτονική του, αυτη η άπλα που έχει.
Violet, χαίρομαι που φαίνεται τόσο χαρακτηριστικά πόσο εστέτ είμαι, είχα κουραστεί πια να το φωνάζω!
Βέβαια, τα περισσότερο εστετολογικά μου βρίσκονται στο άλλο μου Blog, εδώ είμαι μόνο ένας ταπεινός και απλός άνθρωπος :)
Έπρεπε να δεις το κτίσμα αυτό 30 χρόνια πριν, δίπλα του υπήρχε μια πανέμορφη μεγάλη κουκουναριά, και η κατάστασή του ήταν κάπως καλύτερη.
Η φωτογραφία έχει τραβηχτεί από την όχι και τόσο καλή του γωνία. Η πρόσοψη του αρχοντικού είναι εντυπωσιακή με τη μεγάλη σκάλα και την επιβλητική είσοδο.
Κρίμα να βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, έμαθα ότι πωλείται προς 300-400 χιλ. ευρώ, αν σκεφτείς και τα έξοδα της αποκατάστασης, τα οποία προφανώς θα είναι υπέρογκα, τότε δεν βλέπω να πωλείται εύκολα, ειδικά όταν η άμεση θέα του δεν είναι πιά η ειδυλλιακή Ηλειακή φύση, αλλά ένα μεγάλο ξηραντήριο.
crumbling old buildings always fill me with melancholia... Πανέμορφο κτίριο και η φωτογραφία επίσης.
[Και γράφω στα αγγλικά γιατί, εσύ εστέτ; εγώ ψωνάρα. χεχε]
Parlez-Vous français?
Δημοσίευση σχολίου