Δευτέρα 4 Μαΐου 2009

Ο θησαυρός


Σύμφωνα με ένα παλιό μύθο, στην βάση κάθε ουράνιου τόξου, βρίσκεται ένα τσουβάλι γεμάτο με χρυσάφι, εάν καταφέρεις να φας το ουράνιο τόξο, τότε ο θησαυρός γίνεται για πάντα δικός σου!

Καθόμουν στην προβλήτα μετά τη δυνατή ανοιξιάτικη βροχή και μύριζα τον φουσκωμένο ωκεανό και το λασπωμένο χώμα, βρέθηκα σε ένα τόπο ξένο αλλά και οικείο ταυτόχρονα, ανάμεσα σε ανθρώπους και γλώσσες άγνωστες, ακούγοντας παράλληλα ένα εύθυμο ρυθμικό τραγούδι και σκεφτόμουν ότι μερικά πράγματα στη ζωή είναι πραγματικός θησαυρός, γιατί πολύ απλά έρχονται στα ξαφνικά από μόνα τους, χωρίς καν να τα σχεδιάζεις, ειδικά μάλιστα όταν δεν τα περιμένεις. Μπορεί βέβαια η αξία τους να μην συνδέεται απόλυτα με το τυχαίο και το απρόσμενο, άλλωστε υπάρχουν πολύτιμα πράγματα για τα οποία έχεις μοχθήσει σκληρά στη ζωή, αλλά όταν το ωραίο έρχεται εκεί που δεν το περιμένεις, τότε αποκτά μια άλλη διάσταση.

Σε εκείνον τον τόπο βρέχει συχνά, πολύ συχνά, η γη είναι πράσινη, ο ήλιος λαμπερός, όμως οι άνθρωποι είναι πολλές φορές μελαγχολικοί, αλλά με ευγενική ψυχή, η υγρασία που φέρνει ο ωκεανός ποτίζει την ατμόσφαιρα με μια αίσθηση μοιρολατρίας, καθώς οι άνθρωποι του τόπου εκείνου αγναντεύουν επίμονα εδώ και αιώνες τη μεγάλη θάλασσα περιμένοντας από το βάθος της ένα ουράνιο τόξο κι ένα τσουβάλι με χρυσάφι που κάποια στιγμή θα γίνει δικό τους…

Σε αντίθεση με την Ανατολή και τη Δύση του ηλίου, που ξέρεις ότι θα είναι πάντα εκεί, το ουράνιο τόξο μπορεί να έρχεται μετά τη βροχή, συνήθως όμως σπάνια και χωρίς προκαθορισμένα ραντεβού, το ουράνιο τόξο δεν μοιάζει με τα δρομολόγια του μετρό, συγκεκριμένα και προβλέψιμα, αλλά με εκείνα των παλιών κουρασμένων τρένων στην επαρχία, έρχονται, αλλά ποτέ την ώρα που τα θες…

…ίσως για αυτό να νιώθει κανείς αυτή την ιδιαίτερη έλξη για το ουράνιο τόξο, γιατί σε εκπλήσσει όταν δε το περιμένεις, γιατί μοιάζει με ένα πολύχρωμο τσουβάλι με χρυσάφι που είναι καλά φυλαγμένο στη βάση του και το οποίο σε περιμένει να το φτάσεις, γιατί είναι απλά μια οφθαλμαπάτη, μια φρούδα ελπίδα, ένας μύθος, ένα όμορφο κι ευφάνταστο παιδικό παραμύθι, το οποίο χρειαζόμαστε τελικά όλοι για να πορευτούμε…

…το ουράνιο τόξο θα μοιάζει πάντοτε με εκείνον τον πολύχρωμο δρόμο που κάποτε διέσχιζε η Ίριδα, μεταφέροντας τα μηνύματα των Θεών στους κοινούς θνητούς, μια ακροβασία μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας…

...το ουράνιο τόξο τελικά θα ξυπνά μέσα σου τον ποιητή, αλλά εγώ ο πεζός έκανα ένα κλικ και απλά το φωτογράφισα, ένα ουράνιο τόξο που έσβησε αργά ένα υγρό ανοιξιάτικο απόγευμα στα νερά του Ατλαντικού, δεν προσπάθησα να πιάσω το τσουβάλι με το χρυσάφι του, ίσως γιατί πλέον ξέρω ότι οι πραγματικοί θησαυροί βρίσκονται απλά δίπλα μας...

6 σχόλια:

violet είπε...

Καλώς επέστρεψες...με ένα υπέροχα αισιόδοξο κείμενο!

Ναι... Τα ουράνια τόξα είναι απρόσμενα και σπάνια. Και ίσως γι'αυτό να κουβαλούν και όλη αυτή τη μαγεία.
Με ή χωρίς τσουβάλια με χρυσάφι, αρκεί που μας γεμίζουν με αισιοδοξία

scalidi είπε...

Τον έχω το θησαυρό κι εγώ... απαθανατίσει. Δεν είναι μαγεία; Άμα έχουμε τα ουράνια τόξα δικά μας, τι άλλο μας νοιάζει;

Τζων Μπόης είπε...

@ Violet, ευχαριστώ, κι εγώ μόλις αντίκρυσα το συγκεκριμένο ουράνιο τόξο ένιωσα μια απρόσμενη απέραντη αισιοδοξία...

@ Σταυρούλα, η οφθαλμαπάτη με τα ουράνια τόξα είναι πολλές φορές ότι εμφανίζονται περισσότερα του ενός την ίδια στιγμή...δες για λίγο τη φωτογραφία, υπάρχει ένα μεγάλο κι ένα μικρούλι στα αριστερά...
...ε ναι, το έπιασες το νόημα του κειμένου...

scalidi είπε...

Όντως! Και σε δική μου φωτογραφία είχαν εμφανιστεί περισσότερα από ένα. Καλά που μου είπες να τα παρατηρήσω και τα άλλα...

Καραβάκι είπε...

Yπάρχει πάντα ένα ουράνιο τόξο για τον καθένα.Αρκεί να θέλει να το δει!Υπέροχο το κείμενο σου,όμορφη η μουσική υπόκρουση.Καλό Σαββατοκύριακο!Με ένα ουράνιο τόξο φωτεινό!

Τζων Μπόης είπε...

Aza καλωσόρισες στο εστετόσπιτο!