Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Χαλαρά

Τόσα χρόνια πάνω κάτω (ή κάτω πάνω;) το ερώτημα παραμένει:
Πως γίνεται μια φτωχομάνα, γκλάμορους;

Σε αυτό το βασανιστικό ερώτημα ένας εστέτ δεν μπορεί να δώσει απάντηση, μπορεί άραγε ένα
Tr0l;

Έως τότε χαλαρά (με παχύ ή με λεπτό λ, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, πίστεψτε με...στα τσίπουρα είναι το μυστικό, άντε και στο shopping)

8 σχόλια:

Ανευ Χαρτοφυλακίου είπε...

γίνεται.
Γκλάμορους στην παραλία και λίγοι δρόμοι πιο πίσω φτωχομάνα, βιτρίνα και μόστρα, η μικρογραφία της Ψωροκώσταινας

trol είπε...

Με κάποιες εξαιρέσεις, τα μαγαζιά της παραλίας είναι κατάντια αλλά η θάλασσα, ω η θάλασσα μπροστά είναι όλα τα λεφτά. Το φτωχομπινέδικο που κρύβεται από πίσω ισχύει, αλλά ισχύει και κάτι αρχοντικό, κοσμοπολίτικο που ίσως δεν είναι current, δεν είναι trendy, αλλά είναι τόσο καλά εγεγραμμένο στην πόλη που το καταλαβαίνεις μόνο αν κάτσεις για καφέ δίπλα σε δύο ηλικιωμένες κυρίες που συνομιλούν στα ισπανο-εβραικο-γαλλο-ελληνικά, όχι για την μόστρα, αλλά γιατί έτσι ξέρουν. Η΄ το καταλαβαίνεις αν σου πουν έλα από το σπίτι για ένα καφεδάκι και μπείς και πάθεις πλάκα ή το καταλαβαίνεις στο φαγητό, και πάλι όχι των trendy restaurants που άνοιξαν τελευταία, αλλά στο πραγματικά καλό φαγητό και περιποίηση που σχεδόν τυχαία θα πετύχεις. Και μετά είναι πως αντιλαμβάνεται κανείς την γκλαμουριά, φίλη βουλγάρα και ενώ πάνε και έρχονται οι προκαταλήψεις για τις βουλγάρες, βλέπω να το εκμεταλλεύεται, γόβα στιλέτο, θεά, και ένα attitude ότι η πόλη είναι δικιά της, που ίσως μοιάζει παρακμιακό, ίσως κι όμως καταλαβαίνεις ότι την πόλη την νοιώθει δικιά της, την ξέρει από τους γονείς της, από τους παππούδες/γιαγιάδες, και άνετα θα ανοίξει κουβέντα με τον ταξιτζή που και αυτός θα μιλάει πάνω κάτω βουλγάρικα για να πούνε για το τάδε καφενείο με τα υπέροχα λουκούμια. Και είναι και η παρακμή της, το 'χύμα', που δεν είναι επαρχιώτικο, που δεν υπάρχει αντίστοιχο ούτε στα ρεμάλια της Αθήνας, ούτε στους εναλλακτικούς της, που νοητικά ίσως το αντιλαμβάνομαι σαν ένα άλλο -ω θέε μου- Βερολίνο, αντι-στυλάτοι χωρίς στυλ απλά με ύπαρξη. Είναι και οι κουλτουριάδηδες που όχι δεν έχουν την φάτσα που φαντάζομαι και φαντάζεσαι και δεν είναι καθηγητές στο πανεπιστήμιο, μπορεί κάλλιστα να είναι μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας, υπάλληλος σε μια υπηρεσία, γιαγιά, συνταξιούχος, που αν ανοίξει το στόμα της θα αναρωτηθείς πόσο ντεμέκ είναι το δικό σου και καλά ανοιχτό μυαλό και καταλαβαίνεις ότι τόσα χρόνια 'δαγκωτό ψωμιάδη΄ έχει και ένα 'αντί-', νόμος φυσικής, και μάλιστα τόσο καλά εμπολιασμένο που δε νομίζω να σβήσει, truly intellectual μπορεί να μετακομίσε σωρηδόν Καλαμαριά αλλά οκ δεν είναι και μακριά η Καλαμαριά έτσι, έχει το νου του στο κέντρο ο άλλος. Και ναι είναι και ο ΠΑΟΚ και η καφρίλα και ξέρεις κάθε πότε παίζει για να ξέρεις να μην παρκάρεις κοντά στο γήπεδο αλλά από κει και πέρα κλάιν μάιν εκτός αν τύχει κανένας αλλόφρωνας στο δρόμο και του πεί ο φίλος σου 'φίλε, πάοκ ολέ' και ο άλλος χαμογελάσει και φύγει. Θλίψη και μελαγχολία από τη μία. Αλλά καθόμουν το Σάββατο σε ένα καφέ με έναν φίλο που μετακόμισε στην πόλη από Ολλανδία και λιαζόμασταν και είχε κόσμο και πετυχαίναμε και φίλους και ο καθένας μας έλεγε με τί ασχολείται, για τί τρεχει και ασε τα λεφτα και την καριέρα, μιλάμε ο κόσμος έχει ενδιαφέροντα και κάνει ωραία πράγματα και τελικά έτσι κάνει και λεφτά, δηλαδή μενεις χωρίς δουλειά, μένεις χωρίς χρήματα, στην τελικκή λές θα κουτσοζήσω και μετά κάνεις και ότι πραγματικα θέλεις και μια χαρά και μου λέει ο Ολλανδοφερμένος ότι αυτό δεν υπάρχει ρε παιδί μου. Μπαίνουμε στο γραφείο κάτι φίλων, ένα παλιό βιομηχανικό κτίριο, το γραφείο τους designάτο ανάμεσα σε τσαγκάρηδες, αν έβγαζες φώτο θα νόμιζες ότι έκανες κολλάζ φώτος από 2 διαφορετικές εποχές δίπλα δίπλα. Και πάλι σκεφτόμουνα ότι ρε παιδιά οκ δηλαδή άσε την ευρώπη, έχει και η Αθήνα τέτοια μέρη. Όχι δεν έχει και σπάνια τα βρίσκεις και στην Ευρώπη. Γιατί εκεί τα ονόμασαν post-industrial development, lofts, Γκάζι ορ γοτέβερ και ωραία δε λέω, αλλά όταν η Ικτίνου έγινε γνωστή με τράβηξε πάλι κάποια παρέα στη Βαλαωρίτου και μέσα σ εκείνα τα σοκάκια γινόταν χαμός από κόσμο και ένα νέο κέντρο, κτλ κτλ Είναι 'αντί-' η Θεσ/νίκη, τα ωραιοποιημένα δεν τα αντέχει, είτε λέγονται Λαδάδικα, είτε οτιδήποτε. Και είναι και αυθόρμητη. Ω παιδιά, η Θεσσαλονίκη δεν είναι καθόλου μα καθόλου μια απλή υπόθεση. Ψηφίζω να μείνει αντί- για λίγο ακόμα, δεν ωρίμασαν ακόμη οι καιροί που θα υποδεχτούν το 'Βερολίνο του Νότου' κατά το Σιάτλ των Βαλκανίων χαχαχα, ναι κοροιδεύω τώρα αλλά κάπου βαθειά μέσα μου έστω και λίγο, το πιστεύω αυτό.

trol είπε...

am back :p haha

http://www.lifo.gr/mag/features/1848

fieryfairy είπε...

νομίζω μόνο ένα τρολ μπορεί να μας πει πως η φτωχομάνα γίνεται γκλάμορους. Ο εστέτ γνωρίζει μόνο το γκλάμορους και αδυνατεί να ανταποκριθεί σε μια τέτοια πρόκληση :-p

Τζων Μπόης είπε...

@ Ανευ Χ., νομίζω ότι τη δική σου προσέγγιση, η οποία είναι και δική μου, την αποδομεί με μεγάλη επιτυχία το Tr0l, βέβαια εσύ ο Σαλονικιός ο ξενιτεμένος θα έπρεπε να νιώθεις μεγαλύτερη νοσταλγία, αλλά είπαμε, εσύ βρε παιδί μου είσαι κοσμοπολίτης, ιντερνασιονάλ!

@ Tr0l, το σχόλιό σου επιβεβαιώνει τον κανόνα ο οποίος λέει ότι την μεγαλύτερη αξία σε ένα ποστ, την έχουν τα σχόλια.
Τελικά συμφωνώ, sui generis "αντί" η φτωχομάνα, με Βαλκανική Βερολινέζικη αύρα...Θεέ μου τι λέω ο άνθρωπος.
Σούπερ και το Link, όσο για την νέα παραλία και την ανάπλασή της, τη θεωρώ λίαν απαράδεκτη, προσπάθησαν να μιμηθούν τη Βαρκελώνη; δεν ξέρω, αλλά τόσο κολακευτικά σχόλια για αυτή την ανάπλαση προς τι, η έντονη αίσθηση του τσιμέντου δεν απαλύνεται από τη θέα της θάλασσας και μερικών δέντρων, όσο για το νέο Δημαρχείο, μικρό το κόβω, γιατί δεν έπιαναν και το διπλανό τετράγωνο να μοιάζει με το παλάτι του Τσαουσέσκου; Κατά τα άλλα, μια χαρά, μόνο εκεί χαίρομαι τον καφέ μου χαλλλλαρααααά...

@ Fieryfairy, πέσατε απολύτως μέσα, πόσο μονοσήμαντος τελικά είναι αυτός ο ταλαίπωρος ο εστέτ...

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Πλάκα με κάνεις;
Σου έχω πει να γίνεις κι εσύ ιντερνασιονάλ, αλλά σου αρέσει το Ελλάντα, τι να σε κάνω μπρε

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

σου έκανα και αφιέρωση μπρε, τι θα γίνει πια, πόσο να σε παρακαλέσουμε πια για να σε δούμε;

Τζων Μπόης είπε...

Πολύ!
Κοίταξε πρώτα να έρθεις εσύ από τα ξένα και βλέπουμε.
Ευχαριστώ πολύ ειλικρινά, διάλεξες και το τραγούδι που μου αρέσει άτιμε Σαλονικιέ :)