Παρασκευή 20 Νοεμβρίου 2009

Παραληρήματα

Μετά από 4 χρόνια στο κουρμπέτι του blogging και με τον αέρα του έμπειρου αλλά και πάντα ετοιμοπόλεμου ιστολόγου, δηλώνω ότι δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο να ευχαριστηθώ από ένα ιστολόγιο, από την διάθεση του συντάκτη του να περάσει πραγματικά καλά μέσα από αυτό, κάτι που φαίνεται στα λόγια, στα σχόλια, στους υπαινιγμούς, στα αστεία και γενικότερα στη διάθεση που βγάζει και στον αέρα που εκπέμπει.

Βέβαια, στην σοβαροφανή και ενοχική Ελλάδα, το να περνάς καλά είναι μομφή, όπως είναι μομφή να έχεις λεφτά (φτάνει να μην το φωνάζεις πολύ, γιατί είναι πρόκληση), να είσαι φτωχός (φτάνει επίσης να το δείχνεις με αξιοπρέπεια και μαχητικότητα, διαφορετικά είναι μιζέρια), να ασχολείσαι με το επιχειρείν (φτάνει να το κάνεις με κοινωνική συνείδηση, τι λέω τώρα ο άνθρωπος), μομφή είναι να είσαι δεξιός, ή αριστερός (κατά καιρούς σε αυτή τη χώρα έχουμε ζήσει σκηνές απείρου παρα-πολιτικού κάλλους), να είσαι Ολυμπιακός (να γελάσω ή να σχολιάσω;), το να περνάς καλά μέσα από ένα ιστολόγιο, πολλές φορές παραπέμπει και στην σαχλαμάρα, την οποία τη βρίσκω ενίοτε και εξόχως ανακουφιστική, ιδίως για τον σαχλαμαρίζοντα.

Παρά το γεγονός ότι τελευταία οι ιώσεις επιδεικνύουν μια παθιασμένη αγάπη προς το πρόσωπό μου κι όχι μόνο αυτό, σήμερα μάλιστα το εξειδίκευσαν ακόμα περισσότερο και λάτρεψαν με πάθος τη μύτη, ωιμέ και τον φάρυγγά μου, σε βαθμό που να χάσω τα σοφά μου λόγια και να βρω χρόνο για posting, προσωπικά παραμένω με ηθικό ακμαιότατο (η καριέρα μου έχει αρχίσει κάποια παραπονάκια που την αμελώ, αλλά αγάπη χωρίς πείσματα δεν έχει νοστιμάδα), κάνοντας σχέδια για πολύ, μα για πάρα πολύ γκλάμορους (τι άλλο ασφαλώς!) αποδράσεις στην Ευρώπη, να μην την βγάλω στο λεκανοπέδιο εστέτ άνθρωπος, μέρες γιορτινές που έρχονται!

Το θέμα λοιπόν είναι να περνάς καλά και να μην αισθάνεσαι ενοχή να το δείξεις, ενοχές για τα στραβά αυτού του αλλοπρόσαλλου κόσμου μπορώ να νιώσω κάποια άλλη στιγμή, αν και δεν το βρίσκω, εδώ που τα λέμε και εντελώς απαραίτητο, αλλά μην αποδομήσω εντελώς τώρα το προφίλ του σκεπτόμενου ανθρώπου που με τόσο κόπο καλλιεργώ...

Διάθεση λοιπόν τούρμπο, οπότε αφήνουμε προς ώρας τα ασπρόμαυρα posts και ξαναβρίσκουμε την έγχρωμη πλευρά του ιστολογίου, η οποία μην το πείτε παραέξω, δεν είναι απαραίτητα περισσότερο γκλάμορους από την ασπρόμαυρη, αλλά δεν θα κάτσω τώρα να ανατρέψω παγκόσμια αποδεκτές σταθερές.

Η φωτογραφία από μια αγαπημένη γωνιά του Ναυπλίου...
...τούτο το μέρος με περιμένει εδώ και πολύ καιρό που του έχω κάνει σκασιαρχείο, αλλά η αλήθεια είναι ότι το χρήμα, ο βήχας και η αγάπη για αυτό δεν κρύβονται...
...φευ, για την ώρα όμως αρκούμαι απλά στον βήχα...

9 σχόλια:

mistounou είπε...

Μη μου πεις,στην πλατεία Συντάγματος;

Είμαι σχεδόν Ναυπλιώτισσα, αλλά μετά βεβαιότητας είμαι κατά το ήμισυ Αργείτισσα, το άλλο ήμισυ δεν είναι της ώρας -σε γεωγραφικό επίπεδο τουλάχιστον.

Νομίζω, λοιπόν, έπειτα κι από την τελευταία μου επίσκεψη στο Ναύπλιο, ότι αυτήν την αντίθεση -κόκκινο και σχεδόν κίτρινο- την διαπίστωσα όσο έπινα έναν καφέ κι αναρωτιόμουν πώς να ανέβω στο Παλαμήδι ξανά.

scarlett είπε...

Στας Ευρωπας λοιπόν αγαπητε Τζων Μποη ; Κι εμεις που κλεισαμε εισιτηρια για να επιστρέψουμε στην μαμά πατρίδα (μαλλον σκετο "μαμά", είναι το πιο σωστό)!!
Πάντως η Γερμανία στολίζεται πυρετωδώς, είναι ένα χάρμα οφθαλμών! Αυτοί οι λαοί τα Χριστούγεννα τα έχουν στο αίμα τους, δεν παίζονται.
Αν δεν είναι μυστικό πού σκέφτεσαι να εκδράμεις ;
(violet)

Τζων Μπόης είπε...

@ Mistounou, ακριβώς πλατεία Συντάγματος.
Ναυπλιώτης δεν είμαι, αλλά βρε παιδί μου, όπως έλεγα και την Παρασκευή στην Ναυπλιώτισσα φίλη Σταυρούλα Σκαλίδη στο blog της, αισθάνομαι ότι κάποια στιγμή θα κάνω κάτι πολύ γκλάμορους εκεί, δεν ξέρω τι ακριβώς γκλάμορους θα είναι, αλλά νομίζω ότι θα είναι πάρα πολύ γκλάμορους, βλέπω μέχρι και αυτοπυρπόληση στη μέση της πλατείας :)))))

@ Violet-Scarlett, νέο blog λοιπόν βλέπω, καλορίζικο σου εύχομαι κι από εδώ και καλή επιστροφή στη μαμά (πατρίδα).
Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, είναι πολύ ωραία στα μέρη αυτά, βλέπω φέτος όμως το βασικό Χριστουγεννιάτικο αξεσουάρ να είναι η μάσκα κατά της γρίπης, λέει θα κρεμαστεί και στο δέντρο ως ντεκόρ :)))
Νομίζω την Παρασκευή ξεκινά και το Advent, έτσι δεν είναι;
Μυστικό δεν είναι, αλλά το έχω «τάμα» ο εστέτ να επισκέφτομαι κάθε χρονιά τέτοια εποχή τα μέρη αυτά, είναι μαγεία τόσο για τα τους μικρούς όσο και για τους μεγάλους, ας αφήσουμε όμως λίγο σασπένς, με την επιστροφή μου θα έχω και πλούσιο φωτογραφικό υλικό, άσε να πάνε όλα καλά και να φύγουμε τελικά...

scarlett είπε...

το εύχομαι. όλα να πάνε με το καλό και τα Χριστούγεννα να ειναι οσο γκλαμορους τους πρεπει.
βεβαια αυτο με τη μασκα είναι ένα θέμα,και τα αεροδρόμια όχι το καλύτερο στέκι για να κυκλοφορεί κανείς.
το 1ο Advent είναι την επομενη Κυριακή, γι'αυτο και οι πυρετώδεις προετοιμασίες.και ελπίζω κι εγώ να έχω σύντομα φωτογραφικό υλικό.

σ'ευχαριστω για το ποδαρικό :)

Τζων Μπόης είπε...

μασκες και γάντια στους Δημόσιους χώρους, πόσο μποροστά ήταν ο μακαρίτης ο Μάικλ Τζάκσον λοιπόν...

Εσύ φωτογραφίες από τα πάνω κι εγώ από τα κάτω...
...ένα hint σου έδωσα πάντως :)

scalidi είπε...

Το πιο γκλάμορους που είδα στην Πλατεία Συντάγματος το Σάββατο: οι σαπουνόφουσκες που κυνηγούσαν τα πιτσιρίκια σε μια απαστράπτουσα λιακάδα εκεί κοντά στον πλάτανο... ;)))))

Τζων Μπόης είπε...

ναι αλλά υπάρχει και πιο γκλάμορους!
Ταλαίπωρος εστέτ να κυνηγά το πιτσιρίκι που κυνηγά τις σαπουνόφουσκες και να πέφτει πάνω σε πλανώδιο πωλητή μπαλονιών και να τον σωριάζει κάτω, μπροστά στους θαμώνες κατάμεστης καφετέριας στην ίδια πλατεία!

scalidi είπε...

xa xa xa xa xa xa!

σοκολάτα πορτοκάλι είπε...

Η φοτό ειναι πάνω από τα Νούφαρα (πρώην Νουφαρα?) στην πλατεία Συντάγματος?