Don’t Shoot Me Santa!

Επειδή κατά την κατασκευή μου έπεσε λίγο καραμπογιά παραπάνω - γεγονός το οποίο ουδέποτε μου δημιούργησε πρόβλημα, αντιθέτως δε, μου προσέδιδε credits (χοχοχοχοχο) κατά την προσέγγιση αλλοεθνών κορασίδων βορείων κλιμάτων, άσε που δεν καίγομαι και στον ήλιο, αυτό που το βάζεις; - είπα φέτος, ως μαύρος (κι άραχνος), πτωχός και υπερχρεωμένος, πλην όμως τίμιος και εστέτ Έλλην και προκειμένου, κατά την εορταστική παραμονή μου εις τα βόρεια κλίματα, να μην μου ζητήσουν, με τρόπο απαξιωτικό, τα δανεικά και τα αγύριστα πίσω (γιατί δεν το έχω κι εγώ σε τίποτα να τους ξεστομήσω ότι μαζί ρε τα φάγαμε όλα, ε ναι, λέτε να έχω τσίπα;), να καμουφλαριστώ λιγάκι (μη μείνει και ο Τρύφωνας άνεργος) μπας και τους πείσω ότι είμαι κι εγώ ένας προσηλωμένος εις την εργασία μου βορειο-Ευρωπαίος, που δεν έχει το μυαλό του (σιγά καλέ!) στις ευτελείς διασκεδάσεις (ντροπή και καταισχύνη!) και στη dolce vita (ναι ντε, αυτό που λεν ζωή γλυκιά), αλλά στην σκληρή και κοπιώδη εργασία (suuuuuure!) και στην πιστή εφαρμογή του Θεόσταλτου Μνημονίου (ευλόγησον!)

Παρακαλώ, αυτό ας μείνει μεταξύ μας, ποιός ξέρει, του χρόνου μπορεί να βρεθώ γκάστης σε φάμπρικα στη Γερμανία (στην καλύτερη βέβαια περίπτωση), να μην χαρώ κι εγώ, νέος άνθρωπος (χοχοχοχο), όσο έχω ακόμα τα (υποτιμημένα μου) μισθά;