«Σιγά που περιμέναμε την έρευνα των Βρετανών για να το διαπιστώσουμε».
Κάπως έτσι ξεκίνησε να επιχειρηματολογεί υπέρ της θεωρίας του, ότι δηλαδή σήμερα δεν κάνουμε σεξ, αλλά ο καθένας την βγάζει όπως ξέρει και μπορεί, που λέει και το τραγούδι. Μετά τον έπιασε βαριά κατάθλιψη κι έξυνε το κεφάλι του, φύσαγε και ξεφύσαγε, έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά για να ξεχαστεί κι εγώ απλά τον άκουγα να βαριανασαίνει, ομολογώ ότι δεν καταλάβαινα για ποιον ακριβώς λόγο βαριανάσαινε, ήταν εξαιτίας του αποτελέσματος της έρευνας, η οποία επιβεβαίωνε τους ισχυρισμούς του, ή μήπως ήταν εξαιτίας του γεγονότος ότι μετά από τόσο καιρό σεξουαλικής αποχής, μάλλον τον είχαν πιάσει οι φουσκοδεντριές, άνοιξη γαρ;
Σύμφωνα με τη θεωρία του, η γυναίκα έχει μισή ώρα για να ανταποκριθεί στο ερωτικό του κάλεσμα, μετά το πέρας του ημιώρου, άντρας οφείλει να πετάξει σε άλλο λουλουδάκι και να γευτεί τους χυμούς του, σιγά φίλε μου, με το μαλακό, εσύ είσαι για την ανθοκομική έκθεση Κηφισιάς!
Στη θεωρία του, η γυναίκα σήμερα είναι απολύτως μπερδεμένη μεταξύ των ρόλων τους οποίους καλείται να ενσαρκώσει (ενώ βέβαια ο άντρας τα έχει όλα ξεμπερδεμένα), δηλαδή της ωραίας, της μοιραίας, της συζύγου, της μάνας, της κόρης, της εργαζόμενης και ως εκ τούτου, που μυαλό για σεξ, ενώ και η επιθυμία για έναν άντρα έχει υποκατασταθεί από μια καλή κρέμα νυκτός από τον Χόντο. Αν ρωτήσεις τώρα μια γυναίκα, θα σου πει κι αυτή περίπου τα ίδια για τους άντρες και μπορεί να μην με συμφέρει και τόσο, αλλά όπως θα ρίξω μερικά δίκια σε εκείνον τον δύσμοιρο που ψάχνει απαντήσεις στις δημοσκοπήσεις, έτσι θα δικαιολογήσω και την άποψη μιας γυναίκας η οποία πιστεύει πάνω κάτω τα ίδια, δηλαδή κι αυτή με τη σειρά της θα πει ότι σήμερα δεν υπάρχουν πραγματικά αρσενικά, ότι όλοι είναι gay, ότι οι άντρες δεν θέλουν τις δεσμεύσεις, ότι οι άντρες δεν είναι πια κυνηγοί (σιγά καλή μου, που να τρέχω για αγριογούρουνο με το κοστούμι), κλπ, κλπ. Καθημερινά αυτά ακούμε, όλοι περιχαρακώνονται γύρω από τις απόψεις τους και το δια ταύτα παραμένει το ίδιο, μακριά κι αγαπημένοι.
Στη Βρετανία λοιπόν και σε δημοσκόπηση μεταξύ 4000 γυναικών, το αποτέλεσμα ήταν ότι το 72% αυτών είπαν πως νιώθουν τόσο κουρασμένες, ώστε το τελευταίο που τις απασχολεί είναι αν θα κάνουν σεξ ή όχι. Στη Βρετανία αυτά, για την Ελλάδα δεν γνωρίζω αν υπάρχει κάποια σχετική έρευνα, αλλά μπορώ να εικάσω ότι τα ποσοστά δεν θα διαφέρουν και πολύ, τώρα μάλιστα και με την κρίση και το τεράστιο άγχος της επιβίωσης. πουλάκι ήταν και πέταξε πουλάκι ήταν και πάει!
Σύμφωνα πάντως με την έρευνα, θεωρητικά μένει ένα 28% το οποίο ενδεχομένως να μην είναι τόσο κουρασμένο (πίσσα και πούπουλα στις επιχειρησιακές συμβάσεις και στα ελαστικά ωράρια!) και ενδεχομένως να σκέφτεται το σεξ λίγο περισσότερο. Όμως τα αποτελέσματα της έρευνας είναι αποστομωτικά, καθώς από τις γυναίκες που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση, το 13% παραδέχτηκε πως κάνει σεξ μόνο εάν τα φώτα είναι σβηστά (γιατί καλή μου; τώρα σε έπιασε το άγχος για τη ΔΕΗ;), ενώ η μία στις δέκα είπε πως θα ήθελε να είναι πιο ευρηματική στο κρεβάτι (ναι ε;), αλλά ντρέπεται για τις ατέλειες στο σώμα της (καλά, δεν θα κάνεις και την Κομανέτσι!). Επίσης, το 6% δήλωσε ότι κάνει σεξ με τον σύντροφό της επειδή είναι υποχρεωμένο να το κάνει (ε ρε χασμουρητό που πέφτει!) κι άλλο ένα 6% είπε πως έχει βαρεθεί το σεξ με τον μόνιμο σύντροφο (δηλαδή, είτε από εδώ ο μόνιμος σύντροφος κι από εκεί το αίσθημά της -ατιμούλα - είτε το έχει κόψει μαχαίρι και πάει να αγιάσει, σωστά;).
Πάντως εγώ μπερδεύτηκα λίγο με την αριθμητική και η στατιστική δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, αλλά ο Α. φαίνεται τελικά να επιβεβαιώνεται, δυστυχώς. Αν δεχτούμε την δημοσκόπηση στη Βρετανία ως ένα benchmark (αν λέμε, γιατί οι κακές γλώσσες λένε διάφορα για τους Βρετανούς), τότε από εκείνο το ρημάδι το 28% μένουν μερικές μόνο γυναίκες οι οποίες ενδεχομένως θα έκαναν σεξ και μάλιστα θα ένιωθαν και πολύ άνετα με αυτό, θα ήταν δηλαδή ευρηματικές, γεμάτες φαντασία και πρωτοτυπία, θα το έκαναν ακόμα και σε ένα σπίτι φωταγωγημένο όπως το Λας Βέγκας (η χαρά της ΔΕΗ!), θα ήταν ξεκούραστες, φρέσκιες και ολοδρόσερες ακόμα και μετά από ένα 10ωρο στη δουλειά, θα το έκανε με περισσή λαχτάρα με τον κύρη και αφέντη της που φυσικά θα ήταν κι αυτός φρέσκος-φρέσκος κι ολοδρόσερος μετά τη δουλειά και τα ψώνια και δεν θα πετούσαν αμφότεροι από κλαδάκι σε κλαδάκι σαν τις μελισσούλες, ψάχνοντας να τρυγήσουν τους χυμούς από καινούργια λουλουδάκια. Ποιο ποσοστό είναι αυτό; ομολογώ δεν γνωρίζω, αλλά κάτι μου λέει ότι θα είναι μονοψήφιο. Αν τώρα εγώ προσθέσω αυθαίρετα σε αυτό το μικρό ποσοστό, τις γυναίκες, αλλά και τους άντρες (ω ναι!) που προσποιούνται την ερωτική ολοκλήρωση, ενώ κατά τη διάρκεια του σεξ, ο άντρας ονειρεύεται τη Σκλεναρίκοβα και η γυναίκα σκέφτεται τα βουνά που έχουν μαζευτεί για σιδέρωμα, τότε μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα!
Αν κρίνω μάλιστα κι από μια δική μου ανορθόδοξη έρευνα, τα πράγματα είναι ακόμα πιο σκούρα. Η νέα τάση στο κρεβάτι (καθώς τελευταία ψάχνω για να αγοράσω νέο κρεβάτι για την κρεβατοκάμαρα) είναι εκείνα με την ανάκληση ανά πλευρά. Στο ίδιο κρεβάτι μεν το ζευγάρι (στην καλύτερη περίπτωση βέβαια), αλλά ο καθένας στο στρώμα του, άρα και ο καθένας στα σκεπάσματά του, ο καθένας στη πλευρά του, buffer zone ενδιάμεσα, don’t touch, όχι πια σεξ, μόνο φίλοι, από τότε που αποκτήσαμε αυτό το θεϊκό κρεβάτι χόρτασα τον ύπνο αγάπη μου…κι εγώ λατρεία μου, στο μυαλό μου ήσουν!
Είναι όμως έτσι τα πράγματα τελικά;
Εγώ είμαι ρομαντικός άνθρωπος (τρομάρα μου!), μου αρέσει να μιλάω για έρωτες κι αγάπες και θέλω να βλέπω πάντα την καλή πλευρά των πραγμάτων - όσο κι αν με την κακή έχω συνήθως τις καλύτερες σχέσεις -και κατά βάθος θέλω να πιστεύω ότι τα πράγματα είναι μάλλον καλύτερα, αν και ακόμα πιο βάθος διαισθάνομαι ότι τα πράγματα είναι μάλλον χειρότερα.
Οι λόγοι; Πολλοί, δεν είναι της παρούσης, το θέμα είναι όμως ότι από την εποχή του πολύ sex, πήγαμε στο safe sex και από εκεί στο no sex, ή περίπου, απλά σίγουρα πολύ μιλάμε για αυτό και λίγα κάνουμε.
Τι με έπιασε να γράψω αυτό το άρθρο σήμερα;
Ζω κι εγώ ένα δράμα, γιατί λυπάμαι εκείνον τον δύσμοιρο τον Α. που κάθεται πιο δίπλα μου και υποφέρει (μπορεί και να με διαβάζει και ποιος με ξεπλένει μετά), λυπάμαι πιο πολύ όμως κι εμένα που με βλέπω να φοράω ωτοασπίδες ανοιξιάτικα για να μην ακούω τα αγκομαχητά του και να χάνω τον ήχο της λατέρνας έξω από το γραφείο να παίζει το, «αγάπη που ΄γινες δίκοπο μαχαίρι»...
15 σχόλια:
Προσπαθω να αποδωσω πολυπλοκες εννοιες με λιγα λογια. Ελπιζω να τα καταφερω.
Πιστευω οτι ειναι θεμα ενεργειακων αποθεματων. Ολοι μας διαθετουμε μια ποσοτητα ενεργειας - ας την ονομασω Ε. Το Ε ειναι διαφορετικο απο ανθρωπο σε ανθρωπο, εξαρταται απο την ηλικια (οι νεοι εχουν περισσοτερο Ε) αλλα και απο την φυσικη / ψυχικη κατασταση της στιγμης. Ενας δυστυχισμενος ανθρωπος με πονοκοιλο εχει σαφως λιγοτεο Ε απο εναν ευτυχη που δεν ποναει πουθενα.
Για να κανουμε σεξ χρειαζομαστε μια ποσοτητα απο Ε(νεργεια). Μικρη σχετικα - που ανεβαινει ομως, οσο περισσοτερες απαιτησεις εχουμε απο αυτο που εμεις εννοουμε "αξιοπρεπες" σεξ.
Το ερωτημα ειναι αν αυτην την προαπαιτουμενη ποσοτητα Ε την εχουμε διαθεσιμη. Πιστευω οτι οι ελληνες ειδικα και αυτην την εποχη ειδικα, ΔΕΝ διαθετουν περισσευουμενη Ενεργεια για σεξ.
Εχουμε οικιοθελως υιοθετησει εναν εξοντωτικο τροπο ζωης, εχουμε κανει τις πόλεις μας κολάσεις, εχουμε φορτωθει και την οικονομικη κριση - εεεεε τι Ε να περισσεψει μετα για να κανει κανείς σεξ;
Και η Σαρλιζ να ερθει μπροστα σου, θα της πεις "περαστε απο Δευτερα" ετσι εξουθενωμενος που εισαι.
Η λυση του προβληματος βρισκεται στο να διαχειριστουμε την Ε που διαθετουμε τοσο ορθολογικα - ωστε στο τελος της ημερας να μας εχει μεινει και το απαραιτητο περισσευμα για σεξ (αν και το καλο σεξ γινεται κυριως το μεσημερακι - με ΑΠΛΕΤΟ φως ;-) ).
Πιστευω οτι και ο φιλος σου, αλλα και οι φιλες σου εχουν δικιο. Ειναι πολυ σπανιο πλεον να βρεις καλους εραστες (και των 2 φύλων). Ολοι σπαταλουν την Ε τους σε αχρηστες διαδικασιες - και μετα δεν μπορουν να κανουν σεξ (τουλαχιστον οχι σεξ της προκοπής).
Εδω εχω ενα παλιο μου ποστ σε παραπλησιο μοτιβο.
Λυπούμε για το προσωπικό σου πρόβλημα που σου περιορίζει την ηδονή. Μακάρι γρήγορα να ξεπεραστεί.
Οσο για τις στατιστικές, στη θέση σου δεν θα έδινα πολύ βάση στ' αποτελέσματα των Βρετανών. Το σέξ καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του νού τους, απ' οσο ξέρω (και βλέπω). Και οι γυναίκες που ρωτήθηκαν..ίσως και να ψεύδονται.
Η κρίση θέλει καλοπέραση.
Επι τη ευκαιρία μ' αρέσει η φωτογραφία που έβαλες επάνω-επάνω. Σκέτη άνοιξη
Τζων Μπόη, θες να πεις ότι έξω από το γραφείο σου έχεις ΚΑΙ νεραντζιές ΚΑΙ λατερνατζή ?
Μήπως χρειάζεστε προσωπικό ?
(αν και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, η θέα έξω από τη δουλειά μου είναι...ε, ας πούμε ότι είναι καλή)
Σεξ το θέμα. Ε;
Την πιστεύω την έρευνα. Και δε νομίζω πως τα ποσοστά θα είναι πολύ διαφορετικά στις περισσότερες δυτικές κοινωνίες.
Το σεξ όπως και ο έρωτας (τα προτιμώ μαζί αυτα τα δύο) απαιτούν να είσαι χαλαρός. Και ποιος είναι χαλαρός σήμερα ;
Μόνο κάτι φρεσκοερωτευμένα ζευγαράκια που δε γνώρισαν ακόμα ζόρια.
@ Πειρατή, μου αρέσει που προσπαθείς να βρεις μιαν ερμηνεία χρησιμοποιώντας επιστημονικούς όρους και δη της μηχανικής.
Έτσι όπως τα λες είναι ή τέλος πάντων αυτό μπορεί να είναι και το πρόσχημα κι αυτό που εννοώ είναι ότι βαριόμαστε απίστευτα αλλά φοβόμαστε και να ανοιχτούμε, ο έρωτας - από όσα γνωρίζω - θέλει ανοιχτό μυαλό, καλή διάθεση και χαλαρότητα, εκτός βέβαια από σωματική ευεξία, η κρίση επηρεάζει δυσμενώς, αλλά έχει γίνει και λίγο καραμέλα για όλα τα δεινά, δεν βρίσκεις;
Ασφαλώς και το καλύτερο σεξ γινεται ντάλα μεσημερι - σε παραδοσιακό πετρόκτιστο ξενώνα στον Γερολιμένα που λέγαμε :) - αυτά με τα κεριά και τους κρυφούς φωτισμούς ακούγονται κάπως δήθεν, όσο δε για την Σαρλίζ την οποία έχουμε πιάσει αμφότεροι στο στόμα μας εδώ και καιρό και το καλό μου θα έχει λόξυγκα, πιστεύω ότι ένας άντρας σωστός ποτέ δεν θα της έλεγε απο Δευτέρα, με την προϋπόθεση βέβαια ότι η Σαρλίζ θα ήταν διαθέσιμη, τι λέμε τώρα :)
@ Θεία Λένα, χαίρομαι που σε βλέπω πάλι εδώ.
Να διευκρινήσω όμως κάτι.
Όταν πριν από 5 1/2 χρόνια ξεκίνησα το blogging, έθεσα έναν περιορισμό στον εαυτό μου, να μην εκτέτω δηλαδή προσωπικά, οικογενεικά και επαγγελματικα μου θέματα εδώ μέσα, αυτό κάνω μέχρι και σήμερα. Δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να εκτίθεται τόσο πολύ εδώ. Όσα περιγράφω είναι το προϊόν παρατήρησης, απλά όλα αυτά έχουν φιλτραριστεί μέσα από το προσωπικό μου φίλτρο.
Δεν πιστεύω ότι οι γυναίκες ψεύδονται σε αυτές τις δημοσκοπήσεις, αντιθέτως πιστεύω ότι ψεύδονται οι άντρες και μάλιστα πολύ, οι λόγοι προφανείς.
@ Scarlett, ναι προσωπικό χρειαζόμαστε, αλλά δεν ξέρω αν αυτό θα δεχτεί να έρθει να δουλέψει δωρεάν! Η θέα από το γραφείο δεν ειναι καλή, αλλά η περιοχή προσφέρεται για οτιδήποτε άλλο εκτός από το να δουλεύεις :)
Ναι, η χαλαρότητα είναι το μυστικό, ούτε ερωτευμένα ζευγαράκια όμως βλέπω, ούτε και φλερτ κι αυτό είναι το δυσάρεστο...
Εδώ πάντως που βρίσκομαι, βλέπω συνεχώς ζευγαράκια όλων των ηλικιών και με κάθε εμφάνιση. Και είναι κάτι που μου έκανε (καλή) εντύπωση από την αρχή και συνεχίζει να μου κάνει.
Αλλά , Τζων Μπόη, οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ απλοί, παρά την σχετική οικονομική ευμάρειά τους. Το στυλ και η εμφάνιση παίζουν δευτερεύοντα ρόλο, τη στιγμή που στην Ελλάδα έχουν γίνει θρησκεία. Τους βλέπεις και απολαμβάνουν τη φύση, την οικογένειά τους, τον έρωτά τους και τους ζηλεύεις.Ειδικά όταν βλέπω τρυφερότητες ανάμεσα σε ηλικιωμένους, πολύ τις χαίρομαι.
Αλλά βλέπεις η ευτυχία τους δεν είναι να πιουν εσπρέσσο με ακριβό κουστούμι στο da capo. Ούτε να επιδειξουν το καινούργιο κάμπριο.
Φυσικά για "εμάς" είναι άξεστα βλαχαδερά.
Ξεφεύγω λίγο από την έρευνα των Βρετανών και έρχομαι σε μια διαπίστωση που έχω κάνει εδώ και χρόνια στην Ελλαδα. Δεν σου κάνει εντύπωση που σχεδόν όλοι και κυρίως οι Αθηναίοι κυκλοφορούν μονίμως με ξινισμένη φάτσα? Όσο δε πιο φουσκωμένο το μαλλί της κυρίας του Κολωνακίου, τόσο πιο ξινισμένη η φάτσα και τόσο πιο τεχνητό το χαμόγελο.
Πότε σου χαμογέλασε άγνωστος Έλληνας-Ελληνίδα για τελευταία φορά ?
Πνιγήκαμε στο στυλ μας και μετά μου μιλάς για έρωτες και χαλαρότητα :)
Πάντως (και ξαναγυρίζω στο θέμα του ποστ σου) προσωπικά γνωρίζω πως υπάρχουν ωραιότατοι άντρες, παντού. Κι ευτυχώς. Είναι αυτοί που ομορφαίνουν και γεμίζουν με τη διαφορετικότητα και τη γοητεία τους, τη ζωή μιας γυναίκας.
Μας είστε απαραίτητοι :)
Scarlett, εκεί που βρίσκεσαι είναι εντελώς διαφορετικά τα πράγματα, δεν το εξιδανικεύω αλλά είναι λιγότερο show off και πιο πολύ ουσία. Δεν είναι ελληνικό μονο φαινόμενο αυτό, έτσι είναι ο Νότος, έχουμε καλό καιρό και βγαίνουμε έξω, θέλουμε να μας δουν και να τους δούμε, έχουμε ανάγκη να είμαστε ωραίοι, να έχουμε ένα στυλ, είμαστε πολύ ώρα σε ανοικτούς δημόσιους χώρους, τα ίδια και στην Ιταλία, στην Ισπανία. Εδώ αυτό που πορατηρείς είναι μόνο νέα ζευγαράκια να επιδίδονται σε τρυφερότητες δημοσίως (όταν κι όποτε τα βλέπεις κι αυτά φυσικά, δηλ. σπανίως), μερικές φορές και ακόμα πιο σπάνια, ίσως να δεις και κανέναν ευκατάστατο ηλικιωμένο να κρατάει την συμβία του αγκαλιά ή από το χέρι. Δεν βλέπεις τις ενδιάμεσες ηλικίες, δεν υπάρχουν αυτές, γύρω στα 40 - 50 υπάρχει το απόλυτο κενό, τα ζευγάρια έχουν απορροφηθεί από άλλα πράγματα, από την καριέρα, την επιβίωση, το μεγάλωμα των παιδιών, στο εξωτερικό θα δεις και ζευγάρια του ίδιου φύλλου να πιάνονται από το χέρι κι αυτό εμένα είναι μια εικόνα που δεν με σοκάρει, ίσα ίσα μάλιστα, τη βρίσκω και πολύ τρυφερή.
Ναι, έχεις και σε άλλο πράγμα δίκιο, παντού ξινισμένες φάτσες, η ξινίλα είναι στυλ, ο κυνισμός είναι άποψη, ο σνομπισμός είναι στάση ζωής, αν γελάσεις δυνατά σε δημόσιο χώρο θα σε περάσουν για μη σοβαρό, για ελαφρύ, εγώ γελάω πολύ και δυνατά, αδιαφορώ, πνιγήκαμε στην σοβαροφάνεια.
Όσο για τον ακριβό εσπρεσσο που λες και το Ντα Κάπο, αυτό θεωρώ ότι είναι πλέον ένας αστικός μύθος και στην συνοικιακή ταβέρνα να πας, εκείνη με το πλαστικό τραπεζομάντηλο, θα δεις περίπου τα ίδια ή και χειρότερα (για το χειρότερα μάλιστα είμαι πιο σίγουρος).
Δεν γενικεύω για τα εδώ, αλλά ούτε εξιδανικεύω τις συμπεριφορές εκεί εξώ σε εσάς, ωραία η ευγένειά τους, φτάνει να πας με τα νερά τους, γιατί αν δεν πας γίνονται πιο αγενείς και σκληροί απο τους εδώ.
Εδώ απλά το show off είναι αν θες κι ένα παιχνίδι το οποίο κρύβει άλλα πράγματα από πίσω. Λόγω της συγκεριμένης δουλείας που κάνω, η οποία απαιτεί καλό ντύσιμο και ανάλογη στάση, γνωρίζω πολλούς με αυτό το στυλ, αν τους προσεγγίσεις πιο ανθρώπινα, "σπάνε" κι αν έχουν τη δύναμη να αφεθούν γίνονται τρυφεροί, ανθρώπινοι, σαν να σπας ένα καρύδι και μέσα να βρίσκεις τον νόστιμο καρπό, μια κρούστα είναι όλα, φτάνει να μην μένεις σε αυτή, δυστυχώς όμως μένουμε λόγω φόβου.
...και για να ξαναγυρίσω κι εγώ στο θέμα του ποστ, ασφαλώς και συμφωνούμε ότι και ωραιότατοι άντρες, αλλά και ωραιότατες γυναίκες κυκλοφορούν εκεί εξω...οι Έλληνες μάλιστα, γυναικες και άντρες είναι ωραίοι όταν χαμογελούν, δεν έχουν τα τέλεια κορμιά, αλλά έχουν μια σπίθα στο βλέμμα, απλα την κρύβουν...
...εσεις να δείτε πόσο απαραίτητες μας είσαστε...κι εμείς ξέρεις το λέμε συχνότερα απο εσάς, εσείς καπου χαθήκατε και σας ψάχνουμε...
Ετσι μπραβο Των Μποη. Πες τα κι εσυ στην Scarlett, γιατι οταν της τα λεω εγω, δεν με πιστευει ;-)
Οι γυναίκες είναι αλήθεια ότι χάθηκαν στην μετάφραση και μπλόκαραν και τα σερνικά.
Κάποιος άλλος όμως μπορεί να πει ότι οι άντρες ζητούν πολλά από τις γυναίκες.
Μύλος!
Να είσαι καλά Τζων, ωραίο το κείμενο.
@ Πειρατή, τι είναι αυτό που δεν σε πιστεύει η Scarlett; έλα να κάνουμε λίγο κουτσομπολιό ερήμην της :) :) :)
@ Άνευ Χ. , μύλος δεν θα πει τίποτα! Από τη στιγμή που άρχισαν να μπαίνουν και όροι στον έρωτα, ας τα να πάνε φίλε!
..εσεις να δείτε πόσο απαραίτητες μας είσαστε..
Δεν με πιστευει, οταν της το λεω. ;-)
* * *
Υ.Γ. Με αυτα που γραφεις για το ντυσιμο, μου θυμισες μερικους παλιους μου πελατες. Τραπεζες, χρηματηστηριο κ.α.
Ξεκιναγα να δουλευεω εκει και ολοι στην ομαδα ηταν ντυμενοι με κουστουμια, γραβατες. Μονο εγω ημουν ντυμενος casual (τζην, φουτερ, αθλητικα παπουτσια).
Μετα απο 2 μηνες το πολυ, ολοι τους ηταν ντυμενοι σαν εμενα ;-)
Ευτυχως, τα αφεντικα μας ηταν πολυ εξυπνα ωστε να αναγνωρισουν οτι (αφου δεν ειχαμε επαφη με το κοινο) η ποιοτητα της δουλειας μας μετρουσε περισσοτερο απο την εμφανιση μας.
Πειρατή, ένας παλιός μου εργοδότης έλεγε ότι με το τζην πηγαίνουμε μόνο για να πλήνουμε το αυτοκίνητο, με το κοστούμι πάμε στο γραφείο, σε γάμους και κηδείες, βέβαια κάποιον λόγο θα είχε για να χρησιμοποιεί την τελευταία τριάδα μαζί :)
--------
μα υπάρχουν γυναίκες σήμερα οι οποίες πιστεύουν ότι ένας άντρας δεν είναι εξαρτημένος από μια γυναίκα;
Scarlett, ποιά είναι η θέση σου, γιατί σιωπάς;
:)
Τζων Μπόη, Καλημέρα :)
αυτές οι σχέσεις εξάρτησης ανάμεσα στα δύο φύλα είναι από τα πιο όμορφα πράγματα στη ζωή.
σ' αυτό που με ρωτάς, απαντώ : ναι, είναι. αλλά σε ορισμένους άντρες (και γυναίκες σήμερα πια) αυτή η εξάρτηση αλλάζει συχνά πρόσωπο.
πάντως παραμένει εξάρτηση. συμφωνώ ;)
Είναι τελικά μια γυναικεία (αλλά και τόσο αληθινή όμως) άποψη, αυτό που λες για την εξάρτιση που συχνά αλλάζει πρόσωπο...
Δεν παύει να είναι εξάρτηση όμως...σωστά, πολύ σωστά :)
Έτσι, βάλε τα πράγματα στη θέση τους. Τι ακούνε τα αυτάκια μου μια ζωή στα γραφεία με μόνο ανδρικό πληθυσμό...
Σταυρούλα και τα δικά μου ταλαιπωρημένα είναι και έτσι είπα να γράψω κάτι μπας και τους εξευμενίσω όλους! :)
Δημοσίευση σχολίου