Περί οπισθίων και ηθικών διδαγμάτων

Το χειρότερο που μπορεί να σου συμβεί σε μια συνδιαλλαγή, μπορεί να μην είναι τελικά η έλλειψη ικανότητας, διάθεσης, επιχειρημάτων, χημείας και άλλα τέτοια όμορφα και εξωτικά, αλλά απλά ένα...«ανόρθοδοξο» βρακί κι ένας ακάλυπτος πισινός!

Ο κύριος της συνάντησης, ο οποίος ως εκείνη τη στιγμή, είχε τη φήμη του ικανού ανθρώπου, του δύσκολου διαπραγματευτή, του επαγγελματία με επικοινωνιακό χάρισμα και άλλα τέτοια που τα διαβάζεις σε κλωνοποιημένες αγγελίες για μισθωτή δουλεία, συγνώμη εργασία, και λες... «μα καλά, αν τα είχα όλα αυτά, σε σένα βρε θα ερχόμουν να δουλέψω;», μάλλον δεν είχε υπολογίσει ότι οι άντρες και ειδικά μετά από κάποια χρόνια, δεν παίρνουν τα παχάκια μόνο στην κοιλιά, κάνοντας σεξουαλικά (χο, χο, χο) σαμαράκια, αλλά τα παίρνουν και στον πισινό, ω ναι, ειδικά όταν αυτός έχει γίνει χαλκομανία με την καρέκλα, κι έτσι λοιπόν o συγκεκριμένος κύριος, υπερεκτιμώντας την κατάσταση, έκανε το μοιραίο λάθος.
Το κρααααααατς που ακούστηκε ήταν μεγαλειώδες, με αποτέλεσμα το παντελόνι να σκιστεί και κάθετα, αλλά και οριζόντια, ένα σκίσιμο που ξεκινούσε από πίσω, από το ύψος μάλιστα της ζώνης και κατέληγε μπροστά, στη βάση του φερμουάρ, σχηματίζοντας ένα μισοφέγγαρο, ενώ παράλληλα υπήρχε και μια βαθιά οριζόντια τομή από πίσω (κουβέντα που έπιασα πάλι!), δημιουργώντας ένα εντυπωσιακό σταυροειδές σχήμα, από το οποίο ξεπρόβαλε ένα εξίσου εντυπωσιακό, σουρεαλιστικό, αλλά πάνω απ’ όλα, λιτό αντρικό εσώρουχο.
Το παν βέβαια σε αυτές τις άβολες καταστάσεις είναι να σταθείς ψύχραιμος και να μην δείξεις αμηχανία, σαν να μην συμβαίνει το παραμικρό δηλαδή, γιατί αν χάσεις την ψυχραιμία σου (που εδώ που τα λέμε πως να μην την χάσεις), τότε η μία αδέξια κίνηση μπορεί να διαδεχτεί την άλλη και έτσι μπορεί να πάθεις ακόμα χειρότερα πράγματα, ειδικά αν στη βάση του γραφείου στο οποίο χώθηκες για να κρυφτείς, υπάρχει ένας ξεχασμένος μεταλλικός γάντζος, ο οποίος σε μια απότομη κίνηση σου ξεσκίζει το μπατζάκι από το ύψους του μηρού ψηλά, έως την κνήμη χαμηλά, αφήνοντας το πόδι να ξεπροβάλει, γυμνό, αλλά και ξυρισμένο! Αν τώρα εσύ θελήσεις να κάνεις τη Σάρον Στόουν, δικαίωμά σου φυσικά, περί ορέξεως που λένε, στο κάτω κάτω, ούτε κι εκείνη φορούσε βρακί και ποτέ της δεν ντράπηκε, αλλά εάν όμως και παρά την ομολογουμένως άβολη θέση στην οποία έχεις περιέλθει, δείξεις ακόμα μεγαλύτερη αμηχανία και οι κινήσεις σου γίνουν νευρικές, καθώς προσπαθείς να καλύψεις με κάθε τρόπο το ξεσκισμένο, από κάθε άποψη και πλευρά, παντελόνι σου, τότε είναι πολύ πιθανό να πετάξεις πάνω σου κι όλο το φρέντο με φουλ αφρόγαλα (κρίμα τα 2,60 ευρώ, μέσα στην κρίση!) και να μετατρέψεις σακάκι, πουκάμισο και γραβάτα σε κάτι που μοιάζει με εμετό βαρυστομαχιασμένου βρέφους, μετά από μπισκοτόκρεμα. Αν πάλι έχεις περιέλθει σε τόσο δεινή εμφανισιακά θέση, που ψάχνεις τρύπα να κρυφτείς, χέρια, χαρτιά και ντοσιέ για να καλύψεις ότι έχει μείνει ακάλυπτο πάνω σου, που δεν έχει μείνει και τίποτα δηλαδή, είναι λες και γύρισες από σύρραξη στην Κερατέα, τότε πραγματικά μπορεί να τα κάνεις ακόμα χειρότερα και με μια ακόμα πιο αδέξια κίνησή σου, να περιλούσεις με φρεσκοστυμμένη πορτοκαλάδα, αυτή με τα κομματάκια ντε, την κυρία η οποία βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου, η οποία κι αυτή με τη σειρά της και προκειμένου να σώσει το σινιέ συνολάκι της από την κόλαση της φρουκτόζης, κάνει μια απότομη κίνηση για να προστατευθεί και περιλούζει τον ξεσκισμένο κύριο δίπλα της με καυτό πράσινο τσάι, το οποίο με τη σειρά του τσουρουφλίζει την ξεγυμνωμένη ευαίσθητη περιοχή του, την οποία, όπως προείπα κάλυπτε ένα λιτό και απέριττο εσώρουχο, που τι να σου κάνει κι αυτό, ένα απλό αραχνοΰφαντο πανάκι ήταν.

Αν τώρα μετά από όλα αυτά συνεχίσεις το επαγγελματικό σου ραντεβού, χωρίς να σκέφτεσαι το παραμικρό και κυρίως εκείνη την αμήχανη στιγμή που θα σηκωθείς από τη θέση σου και θα διασχίσεις ένα ολόκληρο γραφείο, προκειμένου να κατευθυνθείς προς την έξοδο του κτιρίου, αγνοείς την κολλημένη και ξεραμένη λακτόζη, καφείνη και τείνη πάνω στα ξεσκισμένα σου ρούχα, καθώς και το λιτό από κάθε άποψη εσώρουχο, τότε φίλε μου, σου βγάζω το καπέλο, γιατί έχεις τη διάθεση, το χιούμορ και τους αδένες, τους οποίους διαπιστώσαμε και ιδίοις όμμασι ότι τους διαθέτεις και συνεχίζεις απτόητος, κατατροπώνοντας με το θράσος σου τους αντιπάλους, που χλωμό το βλέπω με τον πισινό ξεβράκωτο, όμως - κάτι που είναι και το συνηθέστερο - μάλλον λουφάζεις, υπομένεις και αφήνεις, λόγω άβολης θέσης να κάνουν παιχνίδι οι άλλοι, ως αναγκαίο κακό, αυτοί που φρόντισαν να μην υπερκτιμήσουν τις αντοχές του cool wool ρούχου τους, καθώς φίλε μου σε αυτόν τον δύσκολο, σκληρό, αλλά και άδικο κόσμο, εκείνος ο οποίος έχει το πάνω χέρι, δεν είναι κατά ανάγκη ο ικανότερος, αλλά απλούστατα εκείνος που στις δύσκολες στιγμές έχει τον πισινό του καλυμμένο!

Υ.Γ.: Άσχετη η φωτογραφία, αλλά με αυτή την κωλοκουβέντα που έπιασα σήμερα τι θα έπρεπε να βάλω;