@ Scarlett, δεν αισθάνομαι να μένουμε εδώ για αυτό το μπλε, τελικά. Όσοι μπορούν την "κάνουν" κι άλλοι τόσοι το σκέφτονται. Η χειρότερη κληρονομιά που αφήνει αυτή η κατάσταση είναι μια αδιαφορία για τον τόπο.
Αν πρόσεξες μάλιστα, το μπλε της φωτογραφίας δεν είναι από τον (πολυθρύλητο) τόπο, αλλά από τις όχθες του ποταμού Neckar. Όπως κατάλαβες και μπλε υπάρχει (παντού)!
Οφειλω να το ομολογησω, δεν προσεξα τις λεπτομερειες της φωτογραφιας (ελπιζω να με συγχωρησεις) και ειχα την εντυπωση πως ηταν κάπου από την Ελλαδα.
Στο "μπλε υπαρχει παντου" επετρεψε μου να διαφωνησω :) δεν υπαρχει, όχι τουλαχιστον στη Β Ευρωπη. Εδω το μπλε (ειτε μιλαμε για ουρανο ειτε για θαλασσα, το ιδιο ειναι άλλωστε) ειναι φευγαλεο, συντομο και αναξιοπιστο αν τυχον προγραμματιζεις διακοπες.Πιο πιθανο ειναι να χρειαστεις αδιαβροχο και ομπρελα παρα γυαλια ηλιου και ψαθακι.
Τωρα , το τι κρατα καποιον στην Ελλαδα, συμφωνω , ειναι συνθετο θεμα, είναι πανω κατω οι ιδιοι λογοι που κρατουν και τους άλλους λαους στις πατριδες τους.
Παντως σε διαρκεια Τζων Μποη, και μιλωντας πάντα απο την προσωπική μου αντιληψη , δεν ειναι δυνατον να απομακρυνθει καποιος απο την Ελλαδα που την γνωρισε και την εζησε, και να μην του λειπει το απιστευτο φως της
H Ελλαδα δεν εχει το μπλε επειδη βρισκεται στον γεωγραφικο νοτο. Αλλωστε, παμπολλες αλλες (παράλιες) χωρες βρισκονται στο ιδιο γεωγραφικο πλατος. Και ολες ανεξαιρετως οι χωρες (βορειες και νοτιες, ανατολικες και δυτικες) που εχω επισκεφτει, εχουν φυσικες ομορφιες που σου κοβουν την ανασα.
Το ελληνικο μπλε λοιπον ειναι κατι ξεχωριστο, αλλα οχι λογω γεωγραφιας, ουτε λογω των ωρων ηλιοφανειας.
Το ελληνικο μπλε ειναι ξεχωριστο επειδη εμεις εχουμε ζυμωθει μαζι του. Επειδη το εχουν υμνησει οι ποιητες που αγαπαμε. Επειδη μεσα σ' αυτο το μπλε εχουμε ζησει τις ωραιοτερες στιγμες της ζωης μας.
Ενας κινεζος βρισκει το ελληνικο μπλε βαρετο, κοινοτοπο και μπαναλ.
Μονο εμεις μπορουμε να νιωσουμε, ποσο ιδιαιτερο, ποσο ανεκτιμητο ειναι.
Η τσεπη μας θα μπορει να σηκωνει παντα αυτο το μπλε αγαπητε Τζων Μποη. Αυτα που εχουμε στην ψυχη μας, ουτε δεκα μνημονια (φτου) δεν μπορουν να μας τα παρουν.
Υ.Γ. Σαν καποιος που την εκανε με ελαφρα απο την χωρα - εδω και 2 εκατομμυρια χρονια - ξερω οτι η αποφαση του να μεινει η να φυγει καποιος ειναι πολυ ζορικη.
Υ.Υ.Γ. Συγνωμη που γραφω χυδαιες λεξεις (μνημονιο) στο μπλογκ σου.
Αναφέρομαι και στους δυο σας γιατί έχετε κάτι κοινό...εσείς ζείτε εκεί κι εγώ εδώ. Μιλάω πολύ συχνά με Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και αυτό που λέτε κι εσείς, λένε κι εκείνοι, όμως, ζείτε και ζουν έξω...έχουν μια νοσταλγία για την Ελλάδα, την πονούν, την λατρεύουν, αλλά όταν η κουβέντα έρχεται στο εάν θα επιθυμούσαν να επιστρέψουν στη χώρα έτσι όπως είναι σήμερα και να ζήσουν εδώ, αφήνοντας πίσω τον οργανωμένο τρόπο ζωής τους εκεί, τότε αμέσως δημιουργείται μια παύση και η κουβέντα αυτομάτως περιστρέφεται γύρω από το εκτυφλωτικό μας μπλε και στην ομορφιά του τόπου μας... Το ξέρετε και το ξέρουμε ότι αυτά δεν αρκούν. Ίσως επειδή είμαι Αιγόκερως, ίσως επειδή δεν έχω τα δικά σας βιώματα, ίσως γιατί η κατάσταση εδώ είναι πλέον πιο σουρεαλιστική από ότι μπορώ να αντέξω, τα βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, ίσως λίγο πιο ορθολογικά, πιο υπολογιστικά, δεν θέλω να ερμηνεύω τη ζωή τόσο πολύ με όρους ρομαντικούς, ποιητικούς, ίσως γιατί πλέον δεν βρίσκω τίποτα ποιητικό εδώ. Αυτά που έχουμε στην ψυχή μας, αγαπητέ Πειρατή, φυσικά κανένα Μνημόνιο δεν μπορεί να μας τα πάρει, είτε ζούμε εδώ, είτε ζούμε εκεί. Η Ελλάδα θα είναι πάντα μέσα μας, η Ελλάδα που έχει πλάσει ο καθένας με το μυαλό του, ακόμα κι εάν αυτή η Ελλάδα που υπάρχει εντός μας δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα...όσοι ζούμε μόνιμα εδώ το ξέρουμε πολύ καλά, αλλά το κρατάμε μέσα μας, γιατί η αλήθειες πάντοτε πονούν...
υ.γ.: ...στο σεπτό τούτο μπλογκ, η χρήση ακατάλληλων λέξεων επιβάλλεται, απαγορεύεται όμως δια ροπάλου η φράση: «μαζί-τα-φάγαμε»
θα πρεπει να σου θυμισω ένα παλιοτερο μου κειμενο περι "μύθων" . Τοσο ωραια οργανωμενα λοιπον δεν ειναι ουτε εδω τα πραγματα για να τρως στη μουρη εναν χειμωνα που κρατα 10 μηνες. (τα αντικαταθλιπτικά μου...) Περα απο τους μυθους ....η κατασταση στην Ελλαδα ειναι και σουρεαλ και εξοργιστική, σ'αυτό συμφωνω. Και πιστευω πως συντομα το αποστημα θα σπασει και πως το αυριο δε θα μας αρεσει καθολου. Από κει και περα από περσι προσπαθω να συνετισω τους Ελληνες που εδω γνωριζω, πως δεν ειναι καταλληλη εποχη να επιστρεψουν στην Ελλάδα και αποτυγχανω. Μολις χτες μου ομολογουσε κάποιος πως αν δεν ήταν η δουλεια του εδω, θα επεστρεφε στην Ελλαδα τωρα. "Δεν αντεχεται άλλο το εδώ" Κρινε μονος σου. Στην οργανωμενη κοινωνια ζει κι αυτος. Αλλοι φυσικά το αντεχουν και το προτιμουν.
Προσωπικά αν και νιωθω οκ και στις δυο χωρες, σκληροτραχηλη και ψυχρή Γερμανιδα δεν θα γινω ποτέ. Ελπιζω ουτε κακογουστη. ;) Κι επισης βαριεμαι να ξεχιονιζω 6 μηνες πεζοδρομια μην τυχον και σπασει κανεις το ποδι του :) Αλλωστε ειτε το θελω ειτε οχι θα επιστρεψω συντομα στη μαμα πατριδα και δε μ'ενοχλει αυτό, ειδικα αν ειχα την παλια μου δουλεια.
Ξερεις τι θα πει να μπορείς να εκφραστεις όπως ακριβως θέλεις στη γλώσσα που πιο καλά κατεχεις ? Μεχρι και ο Χατζιδακις το ειχε καταλαβει αυτο και επεστρεψε, οπως και ο Σεφερης. Ανθρωποι κοσμοπολιτες όπως γνωριζεις και με πολλά παραπονα απο την Ελλαδα. Και δεν μιλησα καν για ηλιους και για γαλάζια :)
σορρυ για τη φλυαρια, δεκα φορες το εγραψα αυτο το σχολιο και το ξαναεσβησα
Αγαπητή Scarlett, μου περιέγραψες μια καθημερινότητα και ειδικά εκεί που ζεις, την οποία γνωρίζω (δεν θα πω περισσότερα από εδώ, αλλά γνωρίζω πολύ καλά τι λες). Την Ελλάδα την αγαπάς καλύτερα από μακριά. Εδώ, πολλοί από εμάς, έστω κάποιοι από εμάς, νιώθουμε ήδη ξένοι και νιώθουμε ξένοι εδώ και μερικά χρόνια, όχι γιατί είμαστε ξένοι ανάμεσα σε αλλοεθνείς, αλλά γιατί είμαστε ξένοι ανάμεσα σε ομοεθνείς. Θα στο πω ξεκάθαρα. Μιλάμε ελληνικά αλλά μιλάμε άλλη γλώσσα, ζούμε στην ίδια χώρα, αλλά ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα...κι εγώ δεν μιλάω για ήλιους και γαλάζιους ουρανούς, μιλάω για εκείνη τη νοητή γραμμή που θα με φέρει κοντά με πολλούς συμπατριώτες μου. Εδώ πλέον μας δένουν τα προβλήματα, όπως τα αντιλαμβάνεται ο καθένας, ο βολεμένος γιατί ξεβολεύεται κι ο ταλαιπωρημένος γιατί συνεχίζει να ταλαιπωρείται. Στα δύσκολα σφυρηλατούνται οι σχέσεις, αλλά τα δικά μου δύσκολα δεν είναι τα ίδια με τα δύσκολα του διπλανού, το μέλλον του παιδιού μου δεν είναι ζοφερό γιατί συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας και δεν θα μπορώ να το βολέψω πλέον κάπου, δεν είναι επειδή δεν θα έχω τα χρήματα να του φτιάξω το απανωσήκωμα και να το έχω από πάνω μου να μου φέρνει ένα ποτήρι νερό στα γεράματα, η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι ότι ένας λαός ταλαιπωρείται και η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να συμμεριστώ εκείνον που ταλαιπωρείται επειδή καταρρέει εκείνος ο κόσμος που οικοδομήθηκε - με την ανοχή μου φυσικά - εις βάρος όσων τόσα χρόνια δούλευαν σκληρά και δημιουργούσαν, μακριά από πελατειακές σχέσεις με την πολιτική, μακριά από σκάνδαλα, από κομπίνες, μακριά από την παρακμή. Αν θα σπάσει το απόστημα; Μπορεί, θα πάρει πολύ χρόνο και η πνευματική παρακαταθήκη που θα αφήσει αυτή η κατάσταση θα είναι πικρή. Η χώρα αυτή είναι υπέροχη, αλλά βασικά για τους τουρίστες και για τους ποιητές, ειδικά για τους τελευταίους.
δε διαφωνω σε τιποτα απ'όσα γραφεις, το αντιθετο. θα έλεγα μαλιστα πως παντα και παντου (σε όλες τις κοινωνιες) υπαρχουν τα παραλληλα συμπαντα που αναφερεις.
θελω μονο να επανέλθω λίγο στο θέμα της γλώσσας γιατι ειναι κατι που το βιωσα και το βιωνω εντονα και κατι που ευκολα το θεωρει κανεις δευτερευον, αν και δεν ειναι. δεν αναφερομαι στην παρεϊστικη συνεννοηση, και στο αν θα καταλαβει ο διπλανος σου τι του λες. νομιζω πως αυτο ειναι ιδιο παντου, υπαρχουν οι ανθρωποι που συνεννοεισαι κι εκεινοι που δεν.
αλλά όπως και να το κανουμε σε ανωτατο επιπεδο οι περισσοτεροι μιλάμε μία γλωσσα τελεια, γιατι οι περισσοτεροι ζουμε, σπουδασαμε, διαβαζουμε τυπο, βιβλια, επικοινωνουμε καθημερινα σε αυτη τη γλωσσα. όσο πιο ψηλό είναι αυτό το επιπεδο τοσο πιο υψηλες και οι απαιτησεις σου απο το περιβαλλον και αντιστροφα. αλλιως μιλας στο γιατρο, στο δικηγορο, αλλιως στον αγροτη. χάνεις κομματι του εαυτού σου όταν χανεις τη γλωσσα σου.διαμορφωνουν οι άλλοι λανθασμενη εντυπωση για το επιπεδο σου και τις γνωσεις σου, όταν δεν μπορείς να εκφραστεις όπως ακριβως γνωριζεις στη μητρική σου γλώσσα . δε σου μιλάω για φιλολογικες συζητησεις. σου μιλαω για μια επισκεψη στον γιατρο όπου χρειαζεσαι ορολογια, σου μιλάω για την επαφη με τις δημοσιες υπηρεσιες.
το να δουλευεις απλα στο εξωτερικό και να ικανοποιεις τις βασικες σου αναγκες ειναι σχετικά ευκολο, να γινεις κομματι της ξενης κοινωνιας θελει πολλη πολλη δουλεια και βιωματα που πιθανον δεν θα αποκτησεις . φυσικά δεν αναφερομαι στους Ελληνες δευτερης και τριτης γενιας, αυτοι με τη σειρα τους δεν ειναι "Ελληνες" (ξερεις πώς το εννοώ)
Και ναι...απο μακριά (και δεν ισχυει μονο για την Ελλαδα) βλεπουμε συνηθως τα καλά και όσα μας λειπουν.
Scarlett, φυσικά και συμφωνώ με όσα λες. Για να γίνεις κομμάτι μιας ξένης κοινωνίας απαραίτητη προϋπόθεση είναι - εκτός των άλλων - και η τέλεια χρήση της γλώσσας της χώρας που διαμένεις. Βέβαια, αυτό με την προϋπόθεση ότι θες να ενσωματωθείς πλήρως, διαφορετικά μια πολύ καλή γνώση της γλώσσας πιστεύω ότι αρκεί. Το ζητούμενο είναι για ποιο λόγο βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι και τι ακριβώς επιδιώκεις. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι προτιμώ να ομιλώ καθημερινά μια απλή, εύληπτη γλώσσα με τους γύρω μου, υπό την έννοια της πνευματικής επικοινωνίας, παρά να έχω τη δυνατότητα αραιά και που να χρησιμοποιώ μια επιστημονική ορολογία, όταν επισκέπτομαι ας πούμε έναν γιατρό. Όσο αυτή κρίση βαθαίνει, όσο τα προβλήματα φέρνουν - υποτίθεται - πιο κοντά τους ανθρώπους, τόσο περισσότερο αισθάνομαι ότι τα χάσματα και ιδίως τα επικοινωνιακά, τα οποία τόσα χρόνια κρύβαμε κάτω από το χαλί της πλασματικής μας ευζωίας, καθώς ζούσαμε την εποχή του χαβαλέ και δεν χρειαζόταν να αναζητούμε τις αιτίες και τα αιτιατά, θα έρχονται στην επιφάνεια και θα δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες επικοινωνιακές δυσκολίες μεταξύ των ήδη αποπροσανατολισμένων συμπατριωτών μας. Στο Σύνταγμα είναι όλοι αγανακτισμένοι, ο καθένας φαίνεται να έχει χάσει κάτι...τι; ίσως θα ήταν ενδιαφέρον όταν κοπάσει ο κουρνιαχτός να μάθουμε αναλυτικά.
"...εσείς έχετε το μπλε...", μου είπε...
9 σχόλια:
πλάκα πλάκα Τζων Μπόη, αν δεν ήταν και αυτό το μπλε (παρηγοριά στον άρρωστο, που λέμε) μας έβλεπα να την κάναμε ομαδικώς από τον πολυθρύλητο τόπο
να δω από ποιον θα τα έπαιρναν μετά!
@ Scarlett, δεν αισθάνομαι να μένουμε εδώ για αυτό το μπλε, τελικά.
Όσοι μπορούν την "κάνουν" κι άλλοι τόσοι το σκέφτονται.
Η χειρότερη κληρονομιά που αφήνει αυτή η κατάσταση είναι μια αδιαφορία για τον τόπο.
Αν πρόσεξες μάλιστα, το μπλε της φωτογραφίας δεν είναι από τον (πολυθρύλητο) τόπο, αλλά από τις όχθες του ποταμού Neckar.
Όπως κατάλαβες και μπλε υπάρχει (παντού)!
Οφειλω να το ομολογησω, δεν προσεξα τις λεπτομερειες της φωτογραφιας (ελπιζω να με συγχωρησεις) και ειχα την εντυπωση πως ηταν κάπου από την Ελλαδα.
Στο "μπλε υπαρχει παντου" επετρεψε μου να διαφωνησω :) δεν υπαρχει, όχι τουλαχιστον στη Β Ευρωπη. Εδω το μπλε (ειτε μιλαμε για ουρανο ειτε για θαλασσα, το ιδιο ειναι άλλωστε) ειναι φευγαλεο, συντομο και αναξιοπιστο αν τυχον προγραμματιζεις διακοπες.Πιο πιθανο ειναι να χρειαστεις αδιαβροχο και ομπρελα παρα γυαλια ηλιου και ψαθακι.
Τωρα , το τι κρατα καποιον στην Ελλαδα, συμφωνω , ειναι συνθετο θεμα, είναι πανω κατω οι ιδιοι λογοι που κρατουν και τους άλλους λαους στις πατριδες τους.
Παντως σε διαρκεια Τζων Μποη, και μιλωντας πάντα απο την προσωπική μου αντιληψη , δεν ειναι δυνατον να απομακρυνθει καποιος απο την Ελλαδα που την γνωρισε και την εζησε, και να μην του λειπει το απιστευτο φως της
H Ελλαδα δεν εχει το μπλε επειδη βρισκεται στον γεωγραφικο νοτο. Αλλωστε, παμπολλες αλλες (παράλιες) χωρες βρισκονται στο ιδιο γεωγραφικο πλατος.
Και ολες ανεξαιρετως οι χωρες (βορειες και νοτιες, ανατολικες και δυτικες) που εχω επισκεφτει, εχουν φυσικες ομορφιες που σου κοβουν την ανασα.
Το ελληνικο μπλε λοιπον ειναι κατι ξεχωριστο, αλλα οχι λογω γεωγραφιας, ουτε λογω των ωρων ηλιοφανειας.
Το ελληνικο μπλε ειναι ξεχωριστο επειδη εμεις εχουμε ζυμωθει μαζι του. Επειδη το εχουν υμνησει οι ποιητες που αγαπαμε. Επειδη μεσα σ' αυτο το μπλε εχουμε ζησει τις ωραιοτερες στιγμες της ζωης μας.
Ενας κινεζος βρισκει το ελληνικο μπλε βαρετο, κοινοτοπο και μπαναλ.
Μονο εμεις μπορουμε να νιωσουμε, ποσο ιδιαιτερο, ποσο ανεκτιμητο ειναι.
Η τσεπη μας θα μπορει να σηκωνει παντα αυτο το μπλε αγαπητε Τζων Μποη. Αυτα που εχουμε στην ψυχη μας, ουτε δεκα μνημονια (φτου) δεν μπορουν να μας τα παρουν.
Υ.Γ. Σαν καποιος που την εκανε με ελαφρα απο την χωρα - εδω και 2 εκατομμυρια χρονια - ξερω οτι η αποφαση του να μεινει η να φυγει καποιος ειναι πολυ ζορικη.
Υ.Υ.Γ. Συγνωμη που γραφω χυδαιες λεξεις (μνημονιο) στο μπλογκ σου.
@ Αγαπητοί (Πειρατή & Scarlett),
Αναφέρομαι και στους δυο σας γιατί έχετε κάτι κοινό...εσείς ζείτε εκεί κι εγώ εδώ.
Μιλάω πολύ συχνά με Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό και αυτό που λέτε κι εσείς, λένε κι εκείνοι, όμως, ζείτε και ζουν έξω...έχουν μια νοσταλγία για την Ελλάδα, την πονούν, την λατρεύουν, αλλά όταν η κουβέντα έρχεται στο εάν θα επιθυμούσαν να επιστρέψουν στη χώρα έτσι όπως είναι σήμερα και να ζήσουν εδώ, αφήνοντας πίσω τον οργανωμένο τρόπο ζωής τους εκεί, τότε αμέσως δημιουργείται μια παύση και η κουβέντα αυτομάτως περιστρέφεται γύρω από το εκτυφλωτικό μας μπλε και στην ομορφιά του τόπου μας...
Το ξέρετε και το ξέρουμε ότι αυτά δεν αρκούν.
Ίσως επειδή είμαι Αιγόκερως, ίσως επειδή δεν έχω τα δικά σας βιώματα, ίσως γιατί η κατάσταση εδώ είναι πλέον πιο σουρεαλιστική από ότι μπορώ να αντέξω, τα βλέπω τα πράγματα διαφορετικά, ίσως λίγο πιο ορθολογικά, πιο υπολογιστικά, δεν θέλω να ερμηνεύω τη ζωή τόσο πολύ με όρους ρομαντικούς, ποιητικούς, ίσως γιατί πλέον δεν βρίσκω τίποτα ποιητικό εδώ.
Αυτά που έχουμε στην ψυχή μας, αγαπητέ Πειρατή, φυσικά κανένα Μνημόνιο δεν μπορεί να μας τα πάρει, είτε ζούμε εδώ, είτε ζούμε εκεί.
Η Ελλάδα θα είναι πάντα μέσα μας, η Ελλάδα που έχει πλάσει ο καθένας με το μυαλό του, ακόμα κι εάν αυτή η Ελλάδα που υπάρχει εντός μας δεν έχει την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα...όσοι ζούμε μόνιμα εδώ το ξέρουμε πολύ καλά, αλλά το κρατάμε μέσα μας, γιατί η αλήθειες πάντοτε πονούν...
υ.γ.: ...στο σεπτό τούτο μπλογκ, η χρήση ακατάλληλων λέξεων επιβάλλεται, απαγορεύεται όμως δια ροπάλου η φράση: «μαζί-τα-φάγαμε»
Αγαπητε Τζων Μποη
θα πρεπει να σου θυμισω ένα παλιοτερο μου κειμενο περι "μύθων" .
Τοσο ωραια οργανωμενα λοιπον δεν ειναι ουτε εδω τα πραγματα για να τρως στη μουρη εναν χειμωνα που κρατα 10 μηνες.
(τα αντικαταθλιπτικά μου...)
Περα απο τους μυθους ....η κατασταση στην Ελλαδα ειναι και σουρεαλ και εξοργιστική, σ'αυτό συμφωνω. Και πιστευω πως συντομα το αποστημα θα σπασει και πως το αυριο δε θα μας αρεσει καθολου.
Από κει και περα από περσι προσπαθω να συνετισω τους Ελληνες που εδω γνωριζω, πως δεν ειναι καταλληλη εποχη να επιστρεψουν στην Ελλάδα και αποτυγχανω.
Μολις χτες μου ομολογουσε κάποιος πως αν δεν ήταν η δουλεια του εδω, θα επεστρεφε στην Ελλαδα τωρα. "Δεν αντεχεται άλλο το εδώ"
Κρινε μονος σου. Στην οργανωμενη κοινωνια ζει κι αυτος.
Αλλοι φυσικά το αντεχουν και το προτιμουν.
Προσωπικά αν και νιωθω οκ και στις δυο χωρες, σκληροτραχηλη και ψυχρή Γερμανιδα δεν θα γινω ποτέ. Ελπιζω ουτε κακογουστη. ;)
Κι επισης βαριεμαι να ξεχιονιζω 6 μηνες πεζοδρομια μην τυχον και σπασει κανεις το ποδι του :)
Αλλωστε ειτε το θελω ειτε οχι θα επιστρεψω συντομα στη μαμα πατριδα και δε μ'ενοχλει αυτό, ειδικα αν ειχα την παλια μου δουλεια.
Ξερεις τι θα πει να μπορείς να εκφραστεις όπως ακριβως θέλεις στη γλώσσα που πιο καλά κατεχεις ?
Μεχρι και ο Χατζιδακις το ειχε καταλαβει αυτο και επεστρεψε, οπως και ο Σεφερης. Ανθρωποι κοσμοπολιτες όπως γνωριζεις και με πολλά παραπονα απο την Ελλαδα.
Και δεν μιλησα καν για ηλιους και για γαλάζια :)
σορρυ για τη φλυαρια, δεκα φορες το εγραψα αυτο το σχολιο και το ξαναεσβησα
Αγαπητή Scarlett, μου περιέγραψες μια καθημερινότητα και ειδικά εκεί που ζεις, την οποία γνωρίζω (δεν θα πω περισσότερα από εδώ, αλλά γνωρίζω πολύ καλά τι λες).
Την Ελλάδα την αγαπάς καλύτερα από μακριά.
Εδώ, πολλοί από εμάς, έστω κάποιοι από εμάς, νιώθουμε ήδη ξένοι και νιώθουμε ξένοι εδώ και μερικά χρόνια, όχι γιατί είμαστε ξένοι ανάμεσα σε αλλοεθνείς, αλλά γιατί είμαστε ξένοι ανάμεσα σε ομοεθνείς.
Θα στο πω ξεκάθαρα. Μιλάμε ελληνικά αλλά μιλάμε άλλη γλώσσα, ζούμε στην ίδια χώρα, αλλά ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα...κι εγώ δεν μιλάω για ήλιους και γαλάζιους ουρανούς, μιλάω για εκείνη τη νοητή γραμμή που θα με φέρει κοντά με πολλούς συμπατριώτες μου.
Εδώ πλέον μας δένουν τα προβλήματα, όπως τα αντιλαμβάνεται ο καθένας, ο βολεμένος γιατί ξεβολεύεται κι ο ταλαιπωρημένος γιατί συνεχίζει να ταλαιπωρείται.
Στα δύσκολα σφυρηλατούνται οι σχέσεις, αλλά τα δικά μου δύσκολα δεν είναι τα ίδια με τα δύσκολα του διπλανού, το μέλλον του παιδιού μου δεν είναι ζοφερό γιατί συρρικνώνεται ο δημόσιος τομέας και δεν θα μπορώ να το βολέψω πλέον κάπου, δεν είναι επειδή δεν θα έχω τα χρήματα να του φτιάξω το απανωσήκωμα και να το έχω από πάνω μου να μου φέρνει ένα ποτήρι νερό στα γεράματα, η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι ότι ένας λαός ταλαιπωρείται και η αλήθεια είναι ακριβώς αυτή, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να συμμεριστώ εκείνον που ταλαιπωρείται επειδή καταρρέει εκείνος ο κόσμος που οικοδομήθηκε - με την ανοχή μου φυσικά - εις βάρος όσων τόσα χρόνια δούλευαν σκληρά και δημιουργούσαν, μακριά από πελατειακές σχέσεις με την πολιτική, μακριά από σκάνδαλα, από κομπίνες, μακριά από την παρακμή.
Αν θα σπάσει το απόστημα; Μπορεί, θα πάρει πολύ χρόνο και η πνευματική παρακαταθήκη που θα αφήσει αυτή η κατάσταση θα είναι πικρή.
Η χώρα αυτή είναι υπέροχη, αλλά βασικά για τους τουρίστες και για τους ποιητές, ειδικά για τους τελευταίους.
Καλημερα Τζων Μποη
δε διαφωνω σε τιποτα απ'όσα γραφεις, το αντιθετο. θα έλεγα μαλιστα πως παντα και παντου (σε όλες τις κοινωνιες) υπαρχουν τα παραλληλα συμπαντα που αναφερεις.
θελω μονο να επανέλθω λίγο στο θέμα της γλώσσας γιατι ειναι κατι που το βιωσα και το βιωνω εντονα και κατι που ευκολα το θεωρει κανεις δευτερευον, αν και δεν ειναι. δεν αναφερομαι στην παρεϊστικη συνεννοηση, και στο αν θα καταλαβει ο διπλανος σου τι του λες. νομιζω πως αυτο ειναι ιδιο παντου, υπαρχουν οι ανθρωποι που συνεννοεισαι κι εκεινοι που δεν.
αλλά όπως και να το κανουμε σε ανωτατο επιπεδο οι περισσοτεροι μιλάμε μία γλωσσα τελεια, γιατι οι περισσοτεροι ζουμε, σπουδασαμε, διαβαζουμε τυπο, βιβλια, επικοινωνουμε καθημερινα σε αυτη τη γλωσσα. όσο πιο ψηλό είναι αυτό το επιπεδο τοσο πιο υψηλες και οι απαιτησεις σου απο το περιβαλλον και αντιστροφα. αλλιως μιλας στο γιατρο, στο δικηγορο, αλλιως στον αγροτη.
χάνεις κομματι του εαυτού σου όταν χανεις τη γλωσσα σου.διαμορφωνουν οι άλλοι λανθασμενη εντυπωση για το επιπεδο σου και τις γνωσεις σου, όταν δεν μπορείς να εκφραστεις όπως ακριβως γνωριζεις στη μητρική σου γλώσσα .
δε σου μιλάω για φιλολογικες συζητησεις. σου μιλαω για μια επισκεψη στον γιατρο όπου χρειαζεσαι ορολογια, σου μιλάω για την επαφη με τις δημοσιες υπηρεσιες.
το να δουλευεις απλα στο εξωτερικό και να ικανοποιεις τις βασικες σου αναγκες ειναι σχετικά ευκολο, να γινεις κομματι της ξενης κοινωνιας θελει πολλη πολλη δουλεια και βιωματα που πιθανον δεν θα αποκτησεις . φυσικά δεν αναφερομαι στους Ελληνες δευτερης και τριτης γενιας, αυτοι με τη σειρα τους δεν ειναι "Ελληνες" (ξερεις πώς το εννοώ)
Και ναι...απο μακριά (και δεν ισχυει μονο για την Ελλαδα) βλεπουμε συνηθως τα καλά και όσα μας λειπουν.
Scarlett, φυσικά και συμφωνώ με όσα λες.
Για να γίνεις κομμάτι μιας ξένης κοινωνίας απαραίτητη προϋπόθεση είναι - εκτός των άλλων - και η τέλεια χρήση της γλώσσας της χώρας που διαμένεις.
Βέβαια, αυτό με την προϋπόθεση ότι θες να ενσωματωθείς πλήρως, διαφορετικά μια πολύ καλή γνώση της γλώσσας πιστεύω ότι αρκεί. Το ζητούμενο είναι για ποιο λόγο βρίσκεσαι εκεί που βρίσκεσαι και τι ακριβώς επιδιώκεις.
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι προτιμώ να ομιλώ καθημερινά μια απλή, εύληπτη γλώσσα με τους γύρω μου, υπό την έννοια της πνευματικής επικοινωνίας, παρά να έχω τη δυνατότητα αραιά και που να χρησιμοποιώ μια επιστημονική ορολογία, όταν επισκέπτομαι ας πούμε έναν γιατρό.
Όσο αυτή κρίση βαθαίνει, όσο τα προβλήματα φέρνουν - υποτίθεται - πιο κοντά τους ανθρώπους, τόσο περισσότερο αισθάνομαι ότι τα χάσματα και ιδίως τα επικοινωνιακά, τα οποία τόσα χρόνια κρύβαμε κάτω από το χαλί της πλασματικής μας ευζωίας, καθώς ζούσαμε την εποχή του χαβαλέ και δεν χρειαζόταν να αναζητούμε τις αιτίες και τα αιτιατά, θα έρχονται στην επιφάνεια και θα δημιουργούν ακόμα μεγαλύτερες επικοινωνιακές δυσκολίες μεταξύ των ήδη αποπροσανατολισμένων συμπατριωτών μας.
Στο Σύνταγμα είναι όλοι αγανακτισμένοι, ο καθένας φαίνεται να έχει χάσει κάτι...τι; ίσως θα ήταν ενδιαφέρον όταν κοπάσει ο κουρνιαχτός να μάθουμε αναλυτικά.
Δημοσίευση σχολίου