Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011
Ένα φως μέσα στη νύχτα
Τη χαρά της ζωής, της αγάπης, του έρωτα δεν μπορεί κανένα μεσοπρόθεσμο ή μακροπρόθεσμο πρόγραμμα να την κλέψει, είναι μια βαθιά ανάγκη και κάποια στιγμή βρίσκει μιαν έξοδο κινδύνου.
Πριν από λίγες ημέρες στο Πόζναν της Πολωνίας οι κάτοικοι γιόρτασαν την μεγαλύτερη ημέρα του χρόνου αφήνοντας ελεύθερα στον νυχτερινό ουρανό κάπου έντεκα χιλιάδες φαναράκια...
...εδώ έντεκα εκατομμύρια ψυχές ζουν τη δική τους νύχτα και ψάχνουν ένα μικρό, αχνό φως κάπου βαθιά, για να αισθανθούν ότι υπάρχει ακόμα κάποια ελπίδα...
...κι όμως αυτό το φως κάπου υπάρχει και σιγοκαίει, ίσως να μην χρειάζεται να το αναζητήσουμε στον ουρανό, ίσως να βρίσκεται απλά μέσα μας, φτάνει να το πιστέψουμε, φτάνει να το θέλουμε πραγματικά, φτάνει να αγωνιστούμε και για αυτό...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
υπέροχο θέαμα!
μαγικό!
ναι,έτσι πρέπει να ξεκινά το καλοκαίρι
Μαγικό, πράγματι!
Θα ξαναγεννηθεί αυτός ο τόπος, έχει περάσει και χειρότερα.
Ωραιότατο το φιλμάκι με τα αναμένα φαναράκια. Τυχεροί άνθρωποι που χαίρονται με τα απλά πράγματα της ζωής. Εμείς περιμένουμε πολλά απο τους άλλους και όταν αυτά δεν έρχονται δείχνουμε τα δόντια μας θυμωμένοι. Χρειάζεται ν' αλλάξουμε νοοτροπία άρδην. Καλή σου νύχτα
Scarlett, τα καλοκαίρια συνήθως τα ίδια είναι, εμείς αλλάζουμε αν και η διάθεση όταν κάνεις μακροβούτια αλλάζει άρδην! Το θέμα είναι πόσοι πλέον μπορούν να χαρούν τις ομορφιές της πατρίδας μας πλέον, είναι σαν να πεινάς, να βλέπεις ένα τραπέζι στρωμμένο με φαγητά κι εσυ να μην μπορείς να φας.
Το περίεργο είναι ότι ο τουρισμός σε επίπεδο αφίξεων είναι στα πάνω του φέτος. Δεν ξέρω αν οφείλεται στον εγχώριο τουρισμό ή προκύπτει από ξένους τουρίστες, μάλλον το δεύτερο, αλλά μέσα σε όλα τα φετινά κακά, ένα καλό είναι ότι τα ελληνικά χωριά θα γεμίσουν κόσμο φέτος από όσους δεν έχουν τη δυνατότητα να πάνε κάπου αλλού και έτσι θα ξαναθυμηθούμε τις ξεχασμένες ελληνικές ραχούλες!
@ Άνευ Χ., ζήλεψα τη γιορτή, θα ήθελα να ήμουνα εκεί...
...ναι ο τόπος θα ανθίζει, κι εγώ τι πιστεύω, αφού όμως πρώτα καεί εντελώς
@ Θεία Λένα, μεγάλη κουβέντα είπατε, σοφή! Ακριβώς τα ίδια υποστηρίζω κι εγώ και είναι καιρός πλέον να το καταλάβουμε ότι οι λύσεις είναι και στα δικά μας χέρια...
Μου έφτιαξες τη μέρα. Ναι, ας επικαλεστούμε τη ζεστασιά μέσα μας, τη φλόγα μας, το ενδιαφέρον μας για μας και τους άλλους με ειλικρίνεια, κι αυτό θα είναι κάτι.
ακριβώς Σταυρούλα, θέλει αρετή και τόλμη η κρίση, για να παραφράσω τον ποιητή
Δημοσίευση σχολίου