Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2011

Όλα καλά!



Ο Στάθης είναι μηχανικός, έχει τελειώσει το Πολυτεχνείο, έχει κάνει και τα μεταπτυχιακά του στην Γερμανία. Μέχρι πέρσι εργαζόταν σε μια κατασκευαστική εταιρεία, η οποία, λόγω έλλειψης έργων τον απέλυσε, στο τέλος κατέβασε ρολλά κι αυτή (ήταν βλέπεις το πεπρωμένο της). Ο Στάθης εδώ και ένα χρόνο είναι άνεργος και την βγάζει με δουλειές του ποδαριού, το βράδυ κάνει «πόρτα» σε μπαρ, το πρωί τακτοποιεί ημιυπαιθρίους. Στον Στάθη αρέσουν τα ταξίδια, αλλά πέρα από την Ευρώπη δεν έχει πάει κάπου αλλού. Μετά από έναν χρόνο επαγγελματικής υποαπασχόλησης σταμάτησε να προβληματίζεται (και πολύ κράτησε) κι αναζήτησε εργασία στο εξωτερικό. Αρκετά χτίκιασε με τους ημιυπαίθριους, με τα αυθαίρετα ορκίστηκε να μην εμπλακεί. Η καλή πρόταση ήρθε από τη Νέα Ζηλανδία. Ο Στάθης φεύγει τον άλλο μήνα για το Ώκλαντ. Με το καλό Στάθη! Θα επισκεφτείς και την Ωκεανία, που τόσο ήθελες!
Η Άννα είναι γραφίστρια. Γεννήθηκε στη Σουηδία, αλλά κάποια στιγμή οι γονείς της μετακόμισαν στη Θεσσαλονίκη. Η Άννα σπούδασε στη Στοκχόλμη και για πολλά χρόνια εργαζόταν σε διάφορα έντυπα στην Ελλάδα. Προσφάτως και μη μπορώντας να αντέξει το γεγονός ότι είχε να πληρωθεί για μήνες κι ο σπιτονοικοκύρης φώναζε για το νοίκι, αποφάσισε να επιστρέψει στη Σουηδία, με το που έλαβε το εκκαθαριστικό της έκτακτης εισφοράς «αλληλεγγύης». Μαζί με την Άννα θα φύγουν και οι γονείς της, δεν θα την αφήσουν μόνη, Έλληνες είναι οι άνθρωποι, όχι Σουηδοί. Με το καλό Άννα! Είναι ωραίο οι οικογένειες να είναι ενωμένες!
Ο Μίλτος είναι οικονομολόγος, έχει σπουδάσει στην Ελλάδα και έχει κάνει μεταπτυχιακά στην Αγγλία. Ο Μίλτος αποφάσισε να κάνει μέχρι και διδακτορικό, δεν θέλησε να ακολουθήσει ακαδημαϊκή καριέρα (γιατί Μίλτο;), δούλεψε σε μεγάλες επιχειρήσεις. Ο Μίλτος επειδή ήταν στέλεχος και τα στελέχη, αφού πρώτα σπάνε το κεφαλάκι τους για να επιτύχουν κέρδη, μετά τους το κόβουν εν μια νυκτί (προφανώς ένα κομμένο κεφάλι είναι καλύτερο από ένα σπασμένο), βρέθηκε μετά από χρόνια εργασίας, έξω από το κατώφλι του ΟΑΕΔ. Ο Μίλτος δεν το άντεξε. Κάθε μήνα έπρεπε να παρουσιάζεται υποχρεωτικά, ως βαρυποινίτης με άδεια εξόδου, για να δίνει το παρόν στο Ταμείο Ανεργίας-Ασφάλεια. Αναζήτησε εργασία στο εξωτερικό, βρήκε στο Ντουμπάι. Ο Μίλτος έχει ήδη φύγει μαζί με την οικογένεια του για τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Ο Μίλτος προτίμησε να ζει ως «εμίρης» κι όχι ως κακομοίρης! Με το καλό Μίλτο! Είναι ωραίο να συνεχίζεις τη ζωή σου όπως εσύ επιλέγεις!
Η Σοφία είναι σύμβουλος επιχειρήσεων, έχει σπουδάσει στην Ελλάδα και μέχρι πρόσφατα εργαζόταν ως free lancer σύμβουλος σε κοινοτικά προγράμματα. Η Σοφία, μετά από χρόνια αδιάλειπτης εργασίας, διαπίστωσε ότι ο αριθμός αυτών των προγραμμάτων μειωνόταν δραματικά, ενώ υποχρεώσεις της εκτοξεύονταν θεαματικά. Η ανακοίνωση του φόρου στα ακίνητα της έδωσε την χαριστική βολή. Μόλις ξεκίνησε να εργάζεται ως σύμβουλος σε προγράμματα ανασυγκρότησης στην Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στο Κόσσοβο. Μπράβο Σοφία! Άντε και σύντομα στο Βελιγράδι!
Ο Νίκος είναι κομμωτής και μάλιστα μετεκπαιδευθείς εις Παρισίους. Ο Νίκος είναι από εκείνους τους κομμωτές που σου πιάνουν το κεφάλι και στο κάνουν αγνώριστο (για το γυναικείο μιλάμε φυσικά, στο αποδομημένο από τρίχες αντρικό, θαύματα κάνει μόνο ο Θεός). Ο Νίκος εργαζόταν σε κομμωτήριο, αλλά επειδή ακόμα και οι κυρίες μείωσαν τις ντεκαπάζ κι μ’ ένα πιστολάκι δεν βγαίνει το μεροκάματο μάνα μου, ο Νίκος βρέθηκε να κουρεύει και να βάφει τρίχες κατ΄ οίκον. Το καλοκαίρι ο Νίκος πήγε διακοπές στη Σαντορίνη. Στο διπλανό υπόσκαφο, έμενε ο Andres, ο οποίος έχει κομμωτήριο στην Κοπεγχάγη. Ο Νίκος και ο Andres έγιναν κάτι παραπάνω από κολλητοί, ήταν το γλυκόπιοτο Βινσάντο, ήταν οι βιολογικοί ντοματοκεφτέδες, ήταν και το ηλιοβασίλεμα της Οίας. Ο Νίκος τα μαζεύει και φεύγει για την Δανία. Με το καλό Νίκο! Είναι ωραίο να πετυχαίνεις με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!
Ο Αντώνης είναι γεωπόνος, με μετεκπαίδευση στην Ολλανδία. Στο Άμστερνταμ γνώρισε τη Μarianne, η οποία τον αγάπησε σφόδρα και τον ακολούθησε στην Ελλάδα (μπράβο Marianne). Ο Αντώνης εργαζόταν σε εταιρεία και η Marianne έκανε babysitting στα παιδιά του Μίλτου (βλ. παραπάνω). Επειδή ο Μίλτος έφυγε για το Ντουμπάι (βλ. παραπάνω, μη τα ξαναγράφω) η Marianne έμεινε χωρίς δουλειά, ο δε Αντώνης αναγκάστηκε να δεχτεί εργασία τεσσάρων ημερών με σημαντική μείωση αποδοχών. Ο Αντώνης και η Marianne έφυγαν για την Ολλανδία, ο Αντώνης θα δουλέψει σε φυτώριο στην Ουτρέχτη και η Marianne σε παιδικό σταθμό της πόλης. Μπράβο Αντώνη και Marianne! Είναι ωραίο να φυτεύεις τουλίπες και να περιστοιχίζεσαι από παιδιά!
Ο Κώστας μόλις τελείωσε το MBA του και αναζήτησε εργασία στην Ελλάδα. Ο Κώστας ήταν από τους τυχερούς, αφού μέσα σε ένα μήνα βρήκε εργασία και μάλιστα σε μια εταιρεία για να κάνει τηλεφωνικές πωλήσεις. Θα εργάζεται τρεις φορές την εβδομάδα και θα αμείβεται με 350 ευρώ τον μήνα! Όλοι από κάπου ξεκινούν, σκέφτηκε. Μην αγχώνεσαι Κωστάκη…κι εσύ θα φύγεις!

8 σχόλια:

scarlett είπε...

δυστυχως Τζων Μπόη τα περιστατικά που αναφερεις ειναι μονο η αρχη.
σιγα σιγα η Ελλάδα θα χασει όλο τον πολυτιμο ανθό της.
το '60 μεταναστευαν ανειδικευτοι εργατες. σημερα θα χασουμε το πιο πολυτιμο κομματι απο το μελλον μας.
κι ενω γι'αυτα τα ατομα ξοδευτηκαν περιουσιες για να αποκτησουν τα προσοντα που εχουν, θα χαιρονται τις υπηρεσιες και τις γνωσεις τους οι ξενοι.

όλα καλά, οπως λες κι εσυ...πολυ ωραια η καινουργια σου όψη, ταιριαζει και με το γενικοτερο κλιμα...παω τωρα να καθαρισω καμια καμιναδα

Ανώνυμος είπε...

Τι μαλακίες είναι αυτές;

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett καλημέρα.

Δεν θα προέτρεπα ή θα συμβούλευα κάποιον να φύγει από τη χώρα, είμαι από εκείνους που πάντα πίστευαν ότι η φυγή δεν δίνει πάντα λύσεις. Στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι θέμα επιβίωσης και με αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να παίζουμε κι ιδίως όσοι κρατούν τις τύχες κάποιων ανθρώπων στα χέρια τους. Το ψωμί του καθενός είναι ιερό πράγμα.
Για μένα, πέρα από αυτή τη κρίση που κάποια στιγμή θα ξεπεράσουμε, το πρόβλημα είναι ότι χάνουμε το βασικό πλουτοπαραγωγικό μας πόρο, δηλαδή το ανθρώπινο κεφάλαιο, είτε μέσω της φυγής στο εξωτερικό, είτε μέσω της υποβάθμισης της εκπαίδευσής του.

@ Ανώνυμε, ενδιάφερουσα η επιχειρηματολογία σου, μάλλον κι εγώ τα ίδια πιστεύω.

scarlett είπε...

Καλημερα Τζων Μποη

τα ιδια πραγματα λεμε. ουτε κι εγω θα προετρεπα καποιον να αφησει την Ελλαδα. απλα όπως λες κι εσυ για μερικους ανθρωπους δεν προσφερεται πια καμια αλλη επιλογη. κάπως πρέπει να ζήσουν.
εννοειται βεβαια πως και έξω δεν τους περιμενει κανενας παραδεισος. τουλαχιστον ομως η ζωή ακολουθει πιο κανονικους ρυθμους. στην Ελλάδα εχουμε ξεφυγει τελείως

καλό ΠΣΚ !

Τζων Μπόης είπε...

όσο κι αν δεν το θες, κάθε μέρα φεύγεις και πιο μακριά, έστω και νοητικά, σήμερα και χτες η κατάσταση είναι αφόρητη στην Αθήνα με την απεργία στα ΜΜΜ...κι όμως ακόμα βλέπεις κόσμο να χαμογελά...

καλό π.σ.κ. επίσης!

scalidi είπε...

Και λίγα λες... Να δούμε πόσους θα καταφέρει να κρατήσει εντός της αυτή η χώρα.

Jolly Roger είπε...

Για σου αγαπητε Τζων, ερχομαι καθυστερημενος (και καταιδρωμενος) να επιβεβαιωσω αυτα που ειπατε με την scarlett. Εξαπανεκαθεν πιστευω οτι το κεφαλαιο καθε χωρας ειναι τα μυαλα των αναθρωπων της.

Ιδιως μια χωρα μικρη σε μεγεθος, που δεν μπορει να φτιαξει βιομηχανιες παγκοσμιων μεγεθων και που δεν εχει φυσικους πορους σε μεγαλες ποσοτητες.
Το μονο που μπορουμε να πουλησουμε ειναι τουρισμος και τα μυαλα μας.

Για τα τελευταια, κανουμε οτι περναει απο το χερι μας ωστε να εγκαταλειψουν την χωρα. Διαχρονικα, απλα με την κριση εγινε πιο μαζικο το φαινομενο.

Τζων Μπόης είπε...

Σταυρούλα, αυτή η χώρα θα κρατήσει φυσικά τους Δ.Υ. της (δεν ξέρω ποιος θα τους πληρώνει στο τέλος) κι εκείνους που δεν έχουν άλλη επιλογή, που κι αυτοί στο τέλος δεν ξέρω από που θα πληρώνονται.

Πειρατή, νομίζω ότι αυτή η χώρα μάλλον έχει και άλλες πλουτοπαραγωγικές πηγές, η Γερμανία και η Δανία έχουν λιγότερη ηλιοφάνεια από την Ελλάδα και δες πως χρησιμοποιούν την ηλιακή ενέργεια, ο άνεμος λυσσομανά στα ελληνικά πελάγη, αλλά εμείς ακόμα ζούμε στην εποχή του λιγνίτη και σε λίγο καιρό και στην εποχή του χαλκού, το υπέδαφος μπορεί να κρύβει εκπλήξεις. Mπορεί να μην είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε βαριά βιομηχανία, όπως παραδοσιακά την αντιλαμβανόμαστε (αυτοκινητοβιομηχανία, παραγωγή μηχανολογικού εξοπλισμού, κλπ), αλλά προιόντα π.χ. αγροτικά προϊόντα με προστιθέμενη αξία, ή ακόμα και υψηλή τεχνολογία μπορούμε να παράγουμε αν δώσουμε βαρύτητα στην εκπαίδευση...σε μια χώρα όμως στην οποία παρατηρείται το ευτράπελο να ξεκινούν τα σχολεία με φωτοτυπίες αντί βιβλίων, η έννοια της εκπαίδευσης, όπως αυτή αναπτύσσεται στις δυτικές κοινωνίες, χάνει εδώ και την παραμικρή της σημασία.
Ο τουρισμός δεν αρκεί και δεν βλέπω το λόγο να στηριζόμαστε κατά κύριο λόγο εκεί.