Σήμερα σκεφτόμουν τι εστί "σωτηρία", όχι της ψυχής, αλλά της καθημερινότητας.Μέσα στο Κοινοβούλιο, κάποιοι έδιναν τη δική τους ερμηνεία με σπαραξικάρδιους τόνους και διατυπώνοντας συνειδησιακούς προβληματισμούς, έχρισαν τους εαυτούς τους σωτήρες και αναλάμβαναν το θεάρεστο έργο της σωτηρίας του Έθνους, με ένα τρόπο που μάλλον μόνοι εκείνοι αντιλαμβάνονται, ενώ έξω από το Κοινοβούλιο, κάποιοι άλλοι, πολλοί άλλοι, φώναζαν το δικό τους ορισμό περί σωτηρίας και μερικοί άλλοι πιο πέρα περιφρουρούσαν τους μέσα, οι οποίοι αγωνίζονταν με τη σειρά τους να σώσουν τους έξω, αφού προφανώς αυτοί έχουν εδώ και χρόνια σωθεί και έχουν το σχετικό know-how, τη στιγμή που οι έξω δήλωναν βροντερά ότι δεν επιθυμούν να σωθούν, τουλάχιστον με τρόπο που οι μέσα αντιλαμβάνονται τη σωτηρία των έξω.
Περπατώντας ανάμεσα σε σκουπίδια, αγανακτισμένους, αστυνομικούς κι αδέσποτους σκύλους, έπεσε το μάτι μου πάνω στην πραμάτεια ενός γνωστού μανάβικου του κέντρου, το οποίο διαφήμιζε λαχταριστά σύκα στην δελαστική τιμή των 6 ευρώ το κιλό. Παραδίπλα, μερικές κυρίες, οι οποίες προφανώς ουδεμία σχέση είχαν με το θέμα της "σωτηρίας", αφού κι αυτές προφανώς έχουν σωθεί εδώ και χρόνια, χάζευαν ένα ζευγάρι γυναικεία παπούτσια στην εκπληκτική τιμή ευκαιρίας των 700 ευρώ, σκοντάφτοντας πάνω σε ένα βουνό από σκουπίδια, από τα οποία έβγαινε ένα καφετί υγρό (ναι, τα σύκα των 6 ευρώ το κιλό ήταν δίπλα), παρακάμπτοντας έναν ευπρεπή ζητιάνο, ο οποίος με το κεφάλι κατεβασμένο και το χέρι απλωμένο, περίμενε την ελεημοσύνη των περαστικών. Τα σύκα των 6 ευρώ το κιλό, ο ευπρεπής νέο-ζητιάνος, οι "σωτήρες", οι σωσμένες κυρίες και τα παπούτσια των 700 ευρώ το ζευγάρι, μου έδωσαν την οριστική απάντηση σχετικά με το τι εστί σωτηρία στην Ελλάδα του 2011, του 2012, του 2013 και ούτε καθ΄εξής...
…τώρα πλέον ξέρω πολύ καλά από τι θέλω να σωθώ και τι να περισώσω, ένα πέρασμα από το κέντρο της Αθήνας, σου δίνει τις απαντήσεις σε όλα τα καυτά σου ερωτήματα, καθώς και στους συνειδησιακούς προβληματισμούς, τους οποίους ακόμα και οι κοινοί θνητοί μπορεί να διαθέτουν.
5 σχόλια:
Αν πρόκειται να τιμωρήσεις κάποιον με κατάθλιψη σε κάποια χώρα του Δυτικού κόσμου, φέρ΄τον στην Ελλάδα.
Τουρίστες αυτές τις ημέρες έπαιρναν σουβενίρ πέτρες και μάρμαρα από το Σύνταγμα και φωτογράφιζαν του ιθαγενείς, ως άλλους πρωτόγονους σε αφρικανική χώρα.
Δεν υπάρχει πλέον πάτος.
Μια μέρα (τωρα προσφατα)που έκατσα στο κέντρο να τσιμπήσω κάτι για μεσημέρι , στο διπλανο τραπέζι κάθονταν δυο κοπέλες γυρω στα 30. Για περιπου μια ωρα που καθομασταν διπλα διπλα τις ακουγα να μιλανε για μαλλια, χημικο πηλιγκ, το Mall και το αυτοκινητο που σκεφτοταν να αγορασουν.
Προφανως οτιδηποτε αλλο συνεβαινε λιγα βηματα παραεξω δεν τις αφορουσε.
Στο αεροδρομιο εκατσε διπλα μου νεαρος κυριος που μιλουσε στο κινητο για καποια αδεια απο την πολεοδομια "κοιτα, πρεπει να του δωσουμε και κατι, ετσι ;"
Οι δικες μου παραστασεις που ερχονται να προστεθουν στα δικα σου συκα και τα σκουπιδια και που μου δειχνουν απο τι θελω να απεχω
Τζων Μποη, ξερω πως οι συνθηκες ειναι δυσκολες, αλλα ποσο μου λειπουν εκεινα τα αλλα κειμενα σου για ηρωες καρτουν, για κοριτσια με γυμνα ποδια....
Ξερω πως κανεις δεν γραφει κατα παραγγελια παρα μονο αν πληρωθει γι αυτο, αλλα μια προσπαθεια ποτε δεν εβλαψε κανεναν ;)
Καλη σου νυχτα, Τζων Μποη
Η Ελλαδα ηταν ανεκαθεν η πιο "αμερικανικη" χωρα της Ευρωπης. Και τωρα με την κριση, θα γινει ακομα περισσοτερο.
Τι εννοω με το "αμερικανικη": στην Ουζα εχουμε την μεγαλυτερη ψαλιδα αναμεσα πλουσιους / φτωχους, αναμεσα ιδιοφυιες / ηλιθιους, αναμεσα συνειδητοποιημενους / προβατα, αναμεσα πολυ ευαισθητους / τερατα κλπ.
Σε ολες τις ευρωπαικες χωρες υπαρχουν ολες οι κατηγοριες ανθρωπων. Αλλα ειτε λογω παιδειας, ειτε λογω ιστοριας, ειτε λογω κοινωνικου κρατους, οι διαφορες, οι αντιθεσεις, οι ακραιες "τιμές" των ανθρωπινων χαρακτηριστικων ειναι ψαλιδισμενες. Στην Ευρωπη, ολοι μας βρισκομαστε σχετικα κοντα στους μεσους ορους.
Ο πιο καλλιεργμενος και ο πιο αμορφωτος σε μια ευρωπαικη χωρα ειναι σχετικα "κοντα".
Ο πιο καλλιεργημενος και ο πιο αμορφωτος στην Ελλαδα και στην Αμερικη απεχουν κοσμους ολοκληρους ο ενας απο τον αλλο.
Στην Ουζα - αλλα και στην Ελλαδα - θα βιωσεις τις ακραιες περιπτωσεις. Τους μυθικα ασυδοτους, πλουσιους και ανεξελεγκτους απεναντι απο τους εξαθλιωμενους καρπαζοεισπρακτορες.
Τα genius της κλασης ενος Steve Jobs [*] απεναντι στα αμορφωτα ζωντοβολα που πιστεουν οτι το προγαμιαιο σεξ ειναι αμαρτια.
Ε, αναμεσα στα υπολοιπα θα δεις και τις κυριες που αγοραζουν κοθορνους των 700 ευρω, την ιδια στιγμη που διπλα τους πεφτουν δακρυγονα.
[*] ο οποιος ποτέ δεν θα μπορουσε να κανει τα ιδια πραγματα σε οποιαδηποτε ευρωπαικη χωρα.
@ Άνευ Χ., αυτό με τους τουρίστες που αναφέρεις το διαπίστωσα κι εγώ...
...και για τον πάτο έχεις δίκιο, είναι γεγονός ότι είμαστε ακόμα στον αφρό και το πηγάδι είναι πράγματι πολύ βαθύ και σκοτεινό.
@ Scarlett, αυτά που περιγράφεις τα αντιμετωπίζω καθημερινά εδώ που είμαι, δυο στενά παρακάτω η πόλη αλλάζει και οι άνθρωποί της…σήμερα το πρωί περπατούσα και έπεσα πάνω σε μια βιτρίνα με ένα απλό γυναικείο φόρεμα στην εκπληκτική τιμή των 3.985 ευρώ, ενώ πιο κάτω η πόλη μετρούσε τις πληγές της…
Όσο για το τα κείμενα που σου λείπουν, ίσως να λείπουν και σε μένα, στο «συρτάρι» οι ιδέες συνωστίζονται, όταν αρχίζει η πληκτρολόγηση, είναι λες να γράφω άλλα εγώ κι άλλα να εμφανίζονται στην οθόνη…όπως σου έχω πει και σε κάποια άλλη στιγμή, τώρα πια απολαμβάνω το «ιστολογείν», πολύ περισσότερο από ότι 6 χρόνια πριν που ξεκινούσα, σαν σήμερα μάλιστα, τώρα δεν έχω ουδεμία προσδοκία κι απαίτηση από αυτό, κάποτε μπορεί και να ναρκισσευόμουνα. Αλλά οι ευγενικές παραγγελιές πάντα βρίσκουν ανταπόκριση :)
@ Jack Sparrow, εσύ το λες αμερικανιά, εγώ το λέω τριτοκοσμικότητα. Αυτά τα φαινόμενα τα έχω δει κυρίως σε χώρες του τρίτου κόσμου που έχω επισκεφτεί, στις οποίες οι ανισότητες είναι εφιαλτικές. Δυστυχώς, πλέον και η Ευρώπη αποκτά χαρακτηριστικά τρίτου κόσμου όλο και περισσότερο. Η Ελλάδα πάντα πρωτοπορεί στα αρνητικά, τα θετικά έρχονται (αν έρχονται) με τρομερή χρονοκαθυστέρηση.
Η ευφυΐα και η ηλιθιότητα, αν εξαιρέσουμε τις κλινικές περιπτώσεις, μου είναι μάλλον αδιάφορες ως έννοιες. Πιστεύω στην δουλειά, στη μεθοδικότητα, στο πείσμα και στο όραμα, με αυτά μπορείς να καταφέρεις πολλά, αν έχεις και λίγη τύχη, βάζεις κάτω και τον πιο ευφυή άνθρωπο. Περιπτώσεις σαν τον Steve Jobs που αναφέρεις, θα συμφωνήσω μαζί σου, νομίζω ότι σε ελάχιστες χώρες μπορούν να μεγαλουργήσουν και μία από αυτές είναι οι ΗΠΑ. Όσο για τις τρομακτικές διαφορές που αναφέρεις, θα σου έλεγα να κάνεις ένα πέρασμα (που θα έχεις κάνει φυσικά) από κάποιο kneipe, την ώρα που οι αφροί της μπύρας χύνονται στο πάτωμα, ή από κάποια pub της κεντρικής Αγγλίας και θα δεις ότι σχεδόν παντού στην Ευρώπη, τα χάσματα που αναφέρεις είναι δυστυχώς υπαρκτά και οι ακραίες περιπτώσεις μοιάζουν πιο ακραίες από ότι στην ταπεινή Ελλαδίτσα.
Μιά μέρα διάβασα αυτό το άρθρο http://www.lifo.gr/mag/columns/4245, στην εφημερίδα LIFO που έφερε στο σπίτι ο άνδρας μου. Μιλάει για τη πατριδα μας που έγινε δήθεν και εμάς που καταντήσαμε χλιδόφτωχοι.
Αν αυτή η κατάσταση που βιώνουμε τώρα είναι σημαδιακή, ας δώσει τέλος στη κατάντια μας, ας μας ξανακάνει Ανθρώπους.
Δημοσίευση σχολίου