Πάντα μου άρεσαν οι αστυνομικές ταινίες, ειδικά εκείνες με στοιχεία θρίλερ, άντε και με λίγο σεξ (διατί να το κρύψωμεν άλλωστε).
Την τελευταία διετία, ζούμε ακριβώς αυτό που ψάχνω σε αυτές τις ταινίες, μπόλικο πιστολίδι, έστω και άκαπνο, δεν είμαστε και σε splatter movie ακόμα (ή μήπως είμαστε;), κάνες που καπνίζουν, σασπένς, περίστροφα πάνω σε τραπέζια για ώρα ανάγκης, αν είναι νεροπίστολα δεν έχει και καμία σημασία, εκβιασμοί, ίντριγκες, σκοτεινή ατμόσφαιρα, μας λείπει λίγο το σεξ, αλλά από αυτό χορτάσαμε προ διετίας, δεν μπορείς να τα έχεις κι όλα στη ζωή, άλλωστε μέχρι το φινάλε, πολλά μπορεί να δουν ακόμα τα έκθαμβα μάτια μας, αν βέβαια υπάρξουμε μέχρι το τέλος, βλέπεις είναι φορές που πολλοί έπεσαν καταγής από δήθεν άσφαιρα πιστόλια και δυστυχώς δεν ήταν σε ταινία…
4 σχόλια:
Πλάκα πλάκα γίναμε πρωταγωνιστές.
Και βία έχουμε (τόσο ξύλο στο Σύνταγμα, τόσα χημικά)και ίντριγκες έχουμε και δολοπλοκίες,καενδεχομένως να υπάρχει και σεξ, γιατί το αποκλείεις; Δεν είναι ανάγκη όλα να γίνονται φανερά. Τοσες και τόσες συμφωνίες κάτω από το τραπέζι
(το μόνο που με στεναχωρει ειναι που δεν έχουμε αυτο το φροντισμένο στυλ των ταινιών και το αδιαφορο ύφος των πρωταγωνιστων)
Καλή σου μέρα, Τζων Μπόη!
Καλησπέρα Scarlett...
αυτό με το τραπέζι από κάτω, ξαναπές το!
Λες εκεί να βρίσκεται η αιτία της κακοδαιμονίας μας;...κατά το make love not war?
Όσο για το αδιάφορο ύψος των πρωταγωνιστών έχεις δίκιο, στις Κάννες είμαστε, όχι στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης!
Splatter είναι Τζων, εντελώς1
Μάλλον δεν είναι ακόμα, κι εύχομαι να μη γίνει Άνευ Χ.
Δημοσίευση σχολίου