Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Flakes of a frozen emotion



Αν έβαζα ένα fast forward στο χρόνο θα ήθελα να μπω πολύ βαθιά μέσα σε αυτόν, να παρακάμψω μέρες, χρόνια ολόκληρα, να βρεθώ εκεί που ονειρεύομαι, εκεί όπου οι ατέλειωτες βλακίες που λέμε μεταξύ μας εδώ και χρόνια, για δικαιοσύνη, για έναν κόσμο με λιγότερη βαρβαρότητα, με περισσότερη ανθρωπιά, να μπορούσαν να γίνουν πράξη.
Όσο όμως βαθιά μπαίνω μέσα στο χρόνο, όσο μεγαλώνω κινούμενος πάνω σε ένα τρενάκι του τρόμου, έτοιμο να εκτροχιαστεί, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι αντί να πηγαίνω μπροστά, μάλλον πάω πίσω.
Αντί να μεγαλώνω, τελικά μικραίνω, μικραίνω από ελπίδα, από οράματα, από όνειρα, μικραίνουν και οι ημέρες, χάνονται...
Κι όμως...
Στο τέλος της ημέρας, θα ήθελα αντί να λέω με ανακούφιση, «πάει κι η σημερινή», θα προτιμούσα να κλάψω που έφυγε κι αυτή.

Στην Αθήνα άρχισαν τα πραγματικά κρύα, κάπου σε ένα μαγαζί είδα να βγαίνουν και τα πρώτα χριστουγεννιάτικα, πόσο παράταιρο μου φάνηκε, αλλά και πόσο ουτοπικά αισιόδοξο, σαν να γύρισε ο χρόνος χρόνια πίσω, τότε που όλα φάνταζαν πιο ελπιδοφόρα...

Flakes of a frozen emotion που λέει και το τραγούδι...

10 σχόλια:

scarlett είπε...

Κάποτε είχα γράψει με τον τρόπο που προσωπικά το αντιλαμβάνομαι, πως ενηλικίωση είναι να χάνεις μία μία τις σταθερες σου και τις αξιες στις οποιες πιστευες (ισως και ανθρωπους).
Παρ'όλα αυτά δεν θέλω να θεωρώ πως όταν η ζωή αρχιζει να κινειται σε μια διαφορετικη κατευθυνση απο αυτην που ειχαμε στο μυαλό μας, δεν μπορουμε και παλι να βρουμε τροπους να την κανουμε ελκυστικη.

Εδω τα χριστουγεννιατικα κυκολοφορουν απο τελος Οκτωβριου. Τα μεγαλα καταστηματα εχουν ηδη στολιστει. Κι ενω στην αρχη τα βρηκα κι εγω παραταιρα και προωρα , τελικα λειτουργουν ανεβαστικα στην ψυχολογια μου

Τζων Μπόης είπε...

Αλοίμονο αν οι αλλαγές δεν ήταν επιθυμητές.
Η ζωή ειναι ελκυστική ούτως ή άλλως.
Το θέμα είναι ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν αλλαγές, αλλά καμουφλαρίσματα, πισωγυρίσματα, έτσι εγώ το αντιλαμβάνομαι.

Μα τα ξέρω πολύ καλά τα "δικά σας" τα Χριστούγεννα, τα πρώτα μου άλλωστε χριστουγεννιάτικα στολίδια για φέτος τα αγόρασα στο Μόναχο πριν από 1 μήνα.
Μεγάλα πολυκαταστήματα είπες και το μυαλό μου πήγε στα Kaufhof...μα το ξέρεις ότι υπάρχει ενδιαφέρον από Έλληνα πολυεκατομμυριούχο για την αγορά όλης της αλυσίδας;
Εμ τι νόμιζαν δηλαδή, ότι εμείς δεν θέλουμε τα δικά τους τα φιλέτα;
Λεφτά (πάντα) υπάρχουν Scarlett :)

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Δεν είναι ο χρόνος που μας γερνά, Τζων, είναι οι άνθρωποι που γερνούν τους ανθρώπους...
και καταλαβαίνω αυτά που λες για την Ελλάδα.
Δες τα πρόσωπα της σημερινής κυβέρνησης που και καλά είναι η κυβέρνηση που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο και σκέψου ότι είναι τα ίδια πρόσωπα που μας έφεραν εδώ.
Όλοι όλως χαμογελαστοί, αισιόδοξοι και κυρίως άμοιροι ευθυνών.

Ναι, frozen, μια χώρα με ενέσεις μπότοξ.

scarlett είπε...

Οι πολυεκατομμυριουχοι δεν μας έλειψαν ποτέ. Οι εθνικοί ευεργέτες μας τελείωσαν, ειδικά εκεινοι που ευεργετηθηκαν όσο κανενας άλλος από όλες τις μεχρι τωρα κυβερνησεις.

Η προς τα πίσω πορεια της Ελλαδας ειναι λογικη κι επομενη με την κριση στην οποια μπηκαμε κι απο την οποια δεν ξερουμε πότε θα βγουμε. Εδω ολοκληρη Γερμανια και λόγω της συνενωσης για 20 χρονια έμεινε στασιμη και μολις τον τελευταιο καιρο αρχισε να επανακαμπτει.
Το δικο μας μελλον προτιμω να μην το σκεφτομαι.

Τζων Μπόης είπε...

@ Άνευ Χ., μεγάλη κουβέντα.."οι άνθρωποι γερνούν τους ανθρώπους", πόσο συμφωνώ.
Όσο για τη σημερινή κυβέρνηση, τι είδους σχόλιο να κάνω...
...δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω.


@ Scarlett,
Δεν πιστεύω στους ευεργέτες και στις ευεργεσίες.
Πιστεύω στα φωτεινά μυαλά και στην πολύ δουλειά.
Όσο για τη Γερμανία, σωστά, πέρασε κι αυτή μια πολύχρονη κρίση, με μία διαφορά όμως...η κρατική μηχανή λειτουργούσε.

scarlett είπε...

ακριβως αυτο με τρομαζει, Τζων Μπόη και με απελπίζει.
αν η Γερμανια πήγε πίσω κι εμεινε στασιμη για 20 χρόνια, με όλες της τις υποδομες, με εναν υποδειγματικό κρατικό μηχανισμο, με έναν πειθηνιο και συνεργασιμο λαο, εμας τι μας περιμενει ?

ασχετα απ'αυτα...να εχεις ενα ομορφο υπολοιπο Σ/Κ!

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett,
Για να νιώσουμε πιο αισιόδοξοι υπάρχει και ο αντίλογος.
Στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ κάποιες υποδομές στήθηκαν καλύτερα σε σχέση με αντίστοιχες σε δυτικές χώρες, ακριβώς επειδή έγιναν από μηδενική βάση.
Επίσης, μπορεί εδώ να μην είμαστε συνεργάσιμοι και πειθαρχημένοι, αλλά καταφέρνουμε πολλά με τη δύναμη του φιλότιμου, της ευφάνταστης σκέψης και πολλές φορές και της ευελιξίας στην επίλυση των προβλημάτων. Ο Γερμανός πηγαίνει by the book.
Αν μπορούσαμε να παντρέψουμε τα θετικά του Έλληνα με μια καλύτερη οργάνωση, θα κάναμε θαύματα, το πιστεύω ακράδαντα.
Δυστυχώς όμως εδώ είναι ο τόπος των χαμένων ευκαιριών, αν αντιληφθούμε τελικά τις ευκαιρίες που χάνουμε καθημερινά, θα μπορέσουμε να πάμε ένα βήμα πιο μπροστά.
Η χώρα ξεκινά έξω από το πατάκι της εξώπορτας της Βουλής και του Μαξίμου...

scalidi είπε...

Με συγκίνησες.

Τζων Μπόης είπε...

Nα 'σαι καλά Σταυρούλα

scalidi είπε...

Η τελευταία του παράσταση, νομίζω ταιριάζει στον τίτλο σου απολύτως