Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Θεσσαλονίκη











13 σχόλια:

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Δεν έχω λόγια, σαν να βλέπω την πόλη μου, βουβή μέσα από το δικό σου νοσταλγικό πρίσμα.
Κάθε εικόνα και μια μικρή ιστορία.
Η δε πρώτη, είναι τόσο εύγλωτη, οι κουρασμένες πολυκατοικίες του '60 καθορίζουν το τοπίο της πόλης και είναι σαν να έρχονται κατά πάνω σου με ορμή, όπως ακριβώς συμβαίνει και στην πραγματικότητα!

scarlett είπε...

Ουαου!
Η νέα εμφάνιση ειδικά με την τελευταία σου ανάρτηση ειναι υπερπαραγωγή.
Για άλλη μια φορά αποδεικνυεις την υψηλή αισθητική σου.

Έπαιξες θαυμάσια στην επεξεργασία των φωτό σου με αποτέλεσμα μια ονειρική πόλη.

(η φωτογραφία του τίτλου με το θαυμάσιο καθρεφτισμα από πού είναι ?)

scarlett είπε...

Αν θέλεις και αν σου ταιριάζει αισθητικά, θα σε παρακαλούσα μονο να κάνεις μια ιδέα πιο φωτεινά τα γράμματα των κειμένων. Διαβάζονται λίγο δύσκολα

Τζων Μπόης είπε...

Άνευ Χ.,
Η Θεσσαλονίκη παραμένει χαοτικά ανθρώπινη, βέβαια το χάος όλο και περισσότερο υπερισχύει της ανθρωπιάς και μάλιστα δεν νιώθω να υπάρχει και ιδιαίτερη διάθεση για να ισοσκελιστεί αυτό το ισοζύγιο.
Έχει πάντως μεγάλο ενδιαφέρον να την ζεις "απ΄έξω"...

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett,

Ελπίζω πλέον να έχει πεισθεί και ο τελευταίος άπιστος περί των εστετικών μου προθέσεων!
Η πόλη αυτή είναι τόσο ονειρική όσο και εφιαλτική την ίδια μάλιστα στιγμή, ας πούμε ότι εδώ βλέπουμε την ωραία πλευρά των πραγμάτων.

Όσο για το φόντο, νομίζω ότι έγινε λίγο πιο φωτεινό, αν και κάποια πράγματα έχει αναλάβει να τα κάνει ο blogger ερήμην μου :)

Θεία Λένα είπε...

Καλημερα και καλό μήνα. Ωραίες οι χρωματιστές πολυκατοικίες, τις ζωγράφισες έτσι ώστε να κρύβεται η δυστυχισμένη τους πρόσοψη. Η αδιαφορία της εμφάνισης των κτιρίων που ζούμε μέσα ή και βλέπουμε με παραξενεύει. Ενώ κοπτόμεθα να έχουμε ωραία σπίτια με ευχάριστο εσωτερικό, δεν θέλουμε να επενδύσουμε κάτι για την εξωτερική εμφάνιση των σπιτιών μας λές και δεν μας αφορά.
Οπως και να έχει όλες οι φωτογραφίες, καθώς και οι σκιαγραφημένες έίναι εντυπωσιακές. Μπράβο!

Jolly Roger είπε...

Καλησπερα,
ωραιες φωτο Τζων Μποη.

Ας το παιξω και λιγο περισπουδαχτος: :-)
Στο ιντερνετι τα χρωματα ποτέ δεν ειναι αυτα που θελεις (ουτε και οι ηχοι, αλλα αυτο ειναι άλλη πονεμενη ιστορια).

ΥΓ Την Θεσσαλονικη δεν την ξερω καθολου

Τζων Μπόης είπε...

@ Scarlett,

Η φωτογραφία της προμετωπίδας εμφανίζει το Regensburg της Βαυαρίας, καθώς κατρεπτίζεται στα νερά του Δούναβη ένα χειμωνιάτικο πρωινό με θεμοκρασία στους -10 C.
Είχα κοκαλώσει, αλλά όπως και με το Βόρειο Σέλας, ένας εστέτ δεν υπολογίζει τις αντίξοοες καιρικές συνθήκες :)


@ Θεία Λένα,

Έχετε δίκιο, έχουμε περιποιημένα σπίτια στο εσωτερικό αλλά ατημέλητες προσόψεις, ακριβώς όπως συμβαίνει και με τον δημόσιο χώρο, περιποιημένες οικίες αλλά έναν δημόσιο χώρο τον οποίο δεν σεβόμαστε. Είναι το αντίθετο από ότι συμβαίνει με έναν άνθρωπο με περιποιημένη εξωτερική εμφάνιση, αλλά με άσχημο "εσωτερικό κόσμο".
Δεν ξέρω πως ερμηνεύεται αυτός ο επιλεκτικός καλοπισμός, ίσως οτιδήποτε κοινόχρηστο ή μη ορατό να θεωρείται αδιάφορο και περιττό.

Πάντως οι συγκεκριμένες πολυκατοικίες είναι βαμμένες όπως τις βλέπετε στην φωτογραφία, έχω δώσει λίγη παραπάνω ένταση, αλλά αν βρεθείτε στην πλατεία Ναυαρίνου στη Θεσσαλονίκη, ίσως και να σας δημιουργηθεί η ψευδαίσθηση ότι βρεθήκατε για λίγο στο...Μεξικό!

Τζων Μπόης είπε...

Πειρατή γράφαμε μαζί!

Στο ίντερνετ, τα χρώματα, οι ήχοι όπως και τα περισσότερα πράγματα γενικώς, είναι τόσο fake όσο θέλει ο καθένας να είναι (στα περισπούδαχτα όπως λες, δίνω ρεσιτάλ!).
Εξαιρώ φυσικά το σεξ. Αυτό μόνο live έχει αξία φίλτατε, αν κι αυτό είναι η πιο πονεμένη ιστορία με το διαδίκτυο και όχι μόνο με αυτό :)

Τη Θεσσαλονίκη την ξέρω πολύ καλά, δεν αντιλαμβάνομαι που ακριβώς βρίσκουν ορισμένοι τον ερωτισμό σε αυτή την πόλη, αλλά σίγουρα έχει τα καλά της και τις δικές της sui generis ομορφιές, εγώ πάντως την αγαπώ με τις υπερβολές της...

scarlett είπε...

Καλημέρα Τζων Μπόη!
Ναι εγιναν λίγο πιο φωτεινά τα γράμματα και συμφωνω με τον πειρατη πως τα χρωματα δεν ειναι ποτε όπως τα θελεις στο ιντερνετ, άλλωστε εξαρταται και απο το συστημα που εχει ο καθενας (το τι βλεπει).

Τουλαχιστον όμως ειναι ευαναγνωστα και δεν ξερω αν ειναι ευκολο αλλα εγω θα δοκιμαζα στην παλετα με τα χρωματα του blogger να ξεφευγα λιγο απο το κιτρινο.
...

-10, ε?

Λοιπόν κάπου το ξέρω αυτό το -10 ;)
(και προσωπικά παυω να ειμαι εστετ σ'αυτο)

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett καλησπέρα,

Ειλικρινά, ουδεμία προσδοκία έχω σχετικά με τον blogger και τις δυνατότητές του, οπότε εμένα μια χαρά μου φαίνονται όλα :)
Όπως σου έχω πει, μια από τις προσδοκίες μου είναι απλά να πετάξω το λάπτοπ από το παράθυρο!

Όσο για το -10, θα σου πω ότι παρά τη μεσογειακή μου φύση, το πάνω από 38, 39 βαθμούς το καλοκαίρι με ζορίζει πολύ περισσότερο...
...άσε που εφεξής θα πρέπει να εξοικειωθώ περισσότερο με το κρύο παρά με τη ζέστη: α) τσιτώνει το δέρμα, β) κάνει καλό στην τσέπη. Είδες η χρεοκοπία;

scalidi είπε...

Μόλις με παρακίνησες να ανέβω μια βόλτα την άνοιξη

Τζων Μπόης είπε...

Μα κι εγώ θα ανέβω...
....χαλαρααααααά....