Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

Απλά







Με πόσα μικρά και απλά πράγματα μπορεί να είναι ευχαριστημένος ένας άνθρωπος τελικά, χωρίς καν να τα γνωρίζει;

23 σχόλια:

scarlett είπε...

Το άλλο το ποστ πού πήγε ?
Πάνω που ενημέρωσα και την Σαρλίζ το εξαφάνισες ;
Κι εγώ που μπήκα για να σχολιάσω :(
Κρίμα...

Όσο για τα πουλάκια...σήμερα μοιάζουν λίγο οι εικόνες μας. Εδώ και ώρα παρακολουθώ τα κοτσυφάκια να διωχνουν τα σπουργίτια από το μπαλκόνι, επειδή τους έβγαλα -λόγω χιονιού - φαγητό

Μμμμ και ο καφές τέλειος!
Στα μικρά μικρά είναι η ευτυχία μας. Μακαρι να τα βλέπουμε πάντα.

Καλή σου μέρα Τζων Μπόη!

Jolly Roger είπε...

Ειναι θεά μεν η κοπελλα, αλλα να την συγκρινουμε και στα σωστα πλαισια.

Αν η κοπελλα μου στυλιζαριστει απο 5 επαγγελματιες για 5 ωρες, θα δειξει το ιδιο εκπληκτικη (εχει γινει και μιλαω εκ πειρας). Στο τελικο αποτελεσμα θα ειναι και καλυτερη μαλιστα, γιατι θα με αφησει να την αγγιξω και να την φιλησω - κατι που η Σαρλιζ δεν θα εκανε.
Μαλλον.

* * * *
Ωχ, ωχ, ωχ... τι εγινε εδω;
Ο Τζων Μποης ανεβοκατεβαζει ποστ γρηγοροτερα απο οσο μπορω εγω να σχολιασω ;-)

Η ευχαριστηση των μικρων και απλων πραγματων λοιπον.
Το (νέο) ποστ ταιριαζει σ' αυτο που κανω αυτην ακριβως την στιγμη:

Να εισαι νωχελικα ξαπλωμενος στον καναπε, έξω χιόνι και -8, αχνιστό φρέσκο καφεδάκι στο χέρι, ο υπερλαμπρος ηλιος να μπαινει απο την μπαλκονοπορτα και να ντυνει την κοπελλα σου σε χρυσο φως, την στιγμη που εκεινη γέρνει στον ωμο σου.

* * *
Πολλά ειπα. Ξαναγυρναω στον καναπε και στην αγκαλια της.

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Scarlett!

Η Σαρλίζ έκανε φτερά...
Η Σαρλίζ είναι άνεμος...
H Σαρλίζ είναι ιδέα...
Η Σαρλίζ...
Τι τα θες...να της κρατήσω κακία;

Τα ζηλεύω τα πουλιά, αν και αν διαβάσεις την ιστορία τους θα διαπιστώσεις ότι είναι η μετάλλαξη των δεινοσαύρων...
Λες να έχουν ελπίδα και οι εναπομείναντες εγχώριοι διενόσαυροι να γίνουν κι αυτοί πουλάκια;

Ναι, ο καφές ήταν σούπερ, τώρα με την κρίση ο καπουτσίνο πήγε στα €4.50...τιμή ευκαιρίας σου λέω!

Τζων Μπόης είπε...

Πειρατή καλημέρα!

Χαίρομαι αφάνταστα με όσα έγραψες!
Είναι έως και συγκινητικά και δεν αστειεύομαι!
Να βλέπεις την κοπέλα σου εφάμιλλη αν όχι καλύτερη από την εκτός συναγωνισμού Σαρλίζ, που δεν αμφιβάλλω ότι μπορεί και να είναι έτσι, φυσικά!
Έχω κι εγώ την ίδια οπτική πάνω σε αυτά.

Ναι, αυτές οι στιγμές της χαλαρότητας αξίζουν πολύ περισσότερο κι από νέο πακέτο στήριξης της Ελλάδος και μάλιστα είναι δύσκολο να χρεοκοπήσουν, με καλή παρέα (οκ, και χωρίς την Σαρλίζ!), καλή διάθεση, όλα μοιάζουν μαγικά!

scalidi είπε...

Ανυπολόγιστη αξία...

scalidi είπε...

Θα πάρεις και λεφτά, λέει το φλυτζάνι...

Τζων Μπόης είπε...

Το ξέρω Σταυρούλα μου, θα πάρω, μαζί με τα παπούτσια στο χέρι!

thinks είπε...

Αυτές οι τρεις φωτογραφίες είναι υπέροχες! Η πρώτη θαυμάσιο στυλάρισμα (art direction)! Το καινούργιο design μ' αρέσει, και η φωτογραφία του ποταμού και της πόλης έξοχη στα χρώματα και σύνθεση.

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, το να διαβάζω αυτά τα λόγια από σένα, έχοντας μάλιστα δει πρώτα τη δική σου δουλειά στον τομέα της φωτογραφίας (είδες ο Μεγάλος Αδερφός!), είναι πολύ μεγάλο κομπλιμέντο.
Οι ασπρόμαυρές σου μάλιστα έχουν μια αίσθηση Doisneau & Kudelka, των δύο δηλαδή αγαπημένων μου φωτογράφων.

Σε ευχαριστώ πολύ.

thinks είπε...

Τζων Μπόη, τώρα το κομπλιμέντο το λαμβάνω εγώ με ευγνωμοσύνη γιατί ο Μπρεσσόν ήταν ο ήρωας μου από τότε που έπιασα φωτογραφική μηχανή... Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κομπλιμέντο ή όνειρο!

Αν θέλεις τα γράμματα στον ουρανό πάνω από τις σκεπές, στο masthead του μπλογκ να μην αρχίζουν κολλητά στην άκρη αριστερά, μπορείς να δοκιμάσεις το εξής:

& n b s p ;

Από τους παραπάνω χαρακτήρες βγάλε τα διαστήματα αναμεταξύ τους να είναι όλοι ενωμένοι, και τοποθέτησέ τους αριστερά (πριν) του πρώτου γράμματος των λέξεων "Τζων" και "γεννημένος". Κάθε φορά που βάζεις την αλυσίδα των 6 χαρακτήρων σπρώχνεις την λέξη δεξιά κατά ένα δακτυλογραφικό διάστημα.

Επίσης, δοκίμασε αν σου πάει στο μάτι να κόψεις τον μισό ουρανό πάνω από τα κτήρια... το δοκίμασα εδώ και δεν είναι κακό.

Και, για πολλούς καλούς λόγους, ίσως να σκεφτόσουνα να βγάλεις την πάνω-πάνω μπλε λωρίδα του Google. Οδηγίες εδώ: http://nxwiki.blogspot.com/2011/10/how-to-remove-blogger-navbar-2011.html

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, μια διευκρίνηση.
Ανέφερα τον Doisneau & τον Koudelka, δεν είπα κάτι για τον Bresson, γιατί ίσως να φαινόταν υπερφίαλο από την πλευρά μου. Ο Bresson είναι απλά εκτός συναγωνισμού, είναι ας πούμε σαν να βάζεις την Σαρλίζ Θερόν δίπλα δίπλα με τις 10 πιο όμορφες γυναίκες του κόσμου, ε πως να το κάνουμε, η Σαρλίζ θα είναι και πάλι 10 κλάσεις ομορφότερη από αυτές (λόξυγγα που θα έχει η γυναίκα πάλι!).
Άλλωστε και ο Doisneau έχει πολλά κοινά με τον Bresson και να σου πω και την αλήθεια, μου φαίνεται και λίγο πιο "παιχνιδιάρης" από τον τελευταίο...

Όσο για τα υπόλοιπα, σε ευχαριστώ για τις πληροφορίες και θα προσπαθήσω να κάνω τις βελτιώσεις που λες, αν και εδώ υπάρχουν δύο εμπόδια:
α) βαριέμαι συχνά τα templates και τα αλλάζω συχνά, οπότε αυτό που τώρα μου φαίνεται όμορφο, αύριο θα μου φαίνεται αδιάφορο, β) για να τα κάνω όλα αυτά χρειάζεται χρόνος και μάλλον γνώση των δυνατοτήτων του blogger, εδώ ένα πράγμα κάνω μετά βίας και μόλις τα καταφέρνω δεν πιστεύω ότι το έκανα εγώ!
Άσε που με όσα έγραψες στο blog σου, λέω να παρατήσω το blogging , άλλωστε αισθάνομαι ούτως ή άλλως κοντά σε αυτή την προοπτική πλέον, ειδικά μετά από 6 και βάλε χρόνια στο σπορ αυτό...

thinks είπε...

Αγαπητέ Τζων Μπόη, τον Ντουασνώ τον "γνώρισα" πολύ αργότερα, και για αυτό μου ήρθε στο μυαλό ο πρώτος μου ήρωας όταν αμέσως συνδύασα την τεχνική και τέχνη των φωτογράφων που ανέφερες. Χμμμ... για την Σαρλίζ έχω τους ενδοιασμούς μου, με το συμπάθιο και μη βαράτε! Αν θυμάμαι καλά είχα άλλα μοντέλα τότε, αλλά δεν θυμάμαι λεπτομέρειες πριν τα τελευταία 4 χρόνια :-)))))

Τα υπόλοιπα, δεν είναι για "βελτιώσεις" γιατί στο επίπεδο που βρίσκεται το σχέδιο, το θέμα είναι πλέον εντελώς υποκειμενικό, και το μάτι του οικοδεσπότη έχει βέτο. Τα διαστήματα αριστερά των λέξεων τα σκέφτηκα επειδή ξέρω ότι όταν δακτυλογραφείς τις λέξεις αυτές, όπου τις δακτυλογραφείς, δεν βάζουν σε html αποστάσεις, και, μην ξέροντας αν ήθελες να βάλεις και δεν είχες τον τρόπο, είπα να δώσω την πληροφορία έτσι να υπάρχει.

Βλέπω όμως ότι τα δοκίμασες ούτως ή άλλως, και εκτός του ότι με τιμά και σ' ευχαριστώ, εμένα τουλάχιστον μου "πάει" ακόμα καλύτερα! Είναι και ευθυγραμμισμένα με την ημερομηνία και τον τίτλο του άρθρου!!

thinks είπε...

Ξεχωριστή απάντηση για το άλλο θέμα που έθιξες. Παραδόξως, τα μπλογκ, εφ' όσον δεν κάνει κανείς σημαντική πειρατεία γνωστής ύλης, θα είναι τα τελευταία σύνορα που θα επηρεαστούν από τις καινούργιες καταστάσεις, και το να είμαστε "ασφαλείς" θα είναι αρκετά εύκολο. Θα γράψω κι άλλα αργότερα στο δικό μου. Αλλά θα με λυπούσε να έβλεπα οποιονδήποτε φίλο να εγκαταλείπει το σπορ, ιδίως εκείνους που το παίζουν τόσο καλά, και ιδίως για λόγους "εκβιασμού" από τις ...σκοτεινές δυνάμεις!

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, ε δεν έχουμε και τόσα χρόνια διαφορά στην ηλικία, θυμάμαι κι εγώ την Σίντυ, η οποία για μένα είναι απλά οκ (τι κουβέντα κι αυτή ε;).

"Έπαιξα" για λίγο με όσα μου είπες, είναι καλύτερα έτσι, πάντως η νέα εμφάνιση είναι μεν όμορφη, αλλά είναι πάραλληλα και κάπως too much για μένα :)
Αν ήμουνα ένας Bresson, ένας Doisneau, ένας Koudelka, ένας Winogrand, θα το έφτιαχνα αλλιώς, αλλά βλέπεις είμαι ένας ταπεινός Τζων Μπόης :)

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, δεν ιδρώνει το αφτί μου εμένα από τις...σκοτεινές δυνάμεις, άλλωστε είμαι κατά της πειρατείας και βασικά εδώ μέσα αναπαράγω δικά μου πράγματα, φωτογραφίες, κείμενα, κλπ, για τα υπόλοιπα - όταν κι όποτε - κάνω αναφορά της πηγής.
Απλά, κάπου τα είπαμε όλα εδώ μέσα κι εγώ είμαι 6 και βάλε χρόνια... και για να σου πω και την αλήθεια, πάντα ξένος ένιωθα και νιώθω με αυτή την ενασχόλιση.
Ενα απλό χόμπυ είναι, ας πούμε ότι διοχετεύω την όποια δημουργικότητά μου και κάπου αλλού...
Θα δείξει όμως, οι αποχωρήσεις όταν αναγγέλονται μου φαίνονται κωμικές και παιδιάστικες, ίσως κι από την άλλη να ξαναπούμε τα ίδια πράγματα με μια διαφορετική γλώσσα και ματιά, γιατί όχι...

thinks είπε...

Cindy... Cindy... Ναι! κάτι θυμάμαι! είχαν αρχίσει να φαίνονται εκείνες οι γραμμές και τα διπλωματάκια στο δέρμα από το '92 που την είχανε φωτογραφήσει για ένα εξώφυλλό μας εκεί που δουλοπαροικούσα...

Μπα... not too much... stylish, tasteful and chic.

Εξαρτάται, εκείνοι που αισθάνονται ξένοι είναι συνήθως εκείνοι που ανήκουν ειλικρινέστερα ;-)

Τζων Μπόης είπε...

Χαχα!!!!
Λες να είμαι η ψυχή και το πνεύμα του blogging?
Λες να είμαι ο τελευταίος που θα μείνω;
Άνεργος, άστεγος, γέροντας και blogger;
ΧΑΧΑ!

thinks είπε...

Θα το κάνουμε σαν τα παιδιά της Easy Company από τον δεύτερο πόλεμο:
Θα αγοράσουμε ένα καλό μπουκάλι από κάτι που καλυτερεύει με τα χρόνια,
Και θα το ανοίξει ο τελευταίος από τους δυό μας που θα μείνει.
Με την βοήθεια, φυσικά, της προσωπικής του νοσοκόμας.

Τζων Μπόης είπε...

Ωραία!
Ετοίμασε έναν ορό, θα χαρεί και η προσωπική μας νοσοκόμα.
Φαντάζομαι δεν πήγε το μυαλό σου σε κανένα Chateau Lafite!

scarlett είπε...

Δεν ηθελα να παρεμβω στην κουβέντα σας με τον φίλτατο thinks, αγαπητε Τζων Μπόη.
Αλλά τι απειλές είναι αυτές ότι θα παρατήσεις το blogging ?
Κι εμάς τους εξαρτημένους από τα ωραία σου κείμενα και σχόλια, πού θα μας αφήσεις ορφανά στους 5 δρόμους και στα μυστικά μονοπάτια της google?

Λοιπον ... θα είμαι πολυ δημοκρατική μαζι σου, όπως κάθε καλός αιγόκερως, και απλά θα σου πω ότι δεν γίνεται. Δεν μπορεις. Είσαι καταδικασμένος να γράφεις εδώ εσαεί!!! ;-)

Άλλωστε ο τιτλος του δικου μου ταπεινου ιστολογιου το λεει πεντακαθαρα : you can never leave

Όσο για την Σαρλιζ....χμμμ...ναι, το εμπεδώσαμε :) Κι εγω τη θεωρω καρακουκλαρα
Αλλα, τι χάνεις που δεν μπορείς να κάνεις βόλτες εδώ στον παγωμένο Βορρά
Αν και για το δικό μου γούστο , εδώ οι πιο εντυπωσιακες γυναίκες είναι κάτι εκτός συναγωνισμού ψηλές καστανές, με απιστευτα ματια , λεπτοτατα χαρακτηριστικα (τις ζηλευω φυσικα)..ποια μοντελα μου λες μετά?

Τζων Μπόης είπε...

Scarlett καλημέρα,

Έθεσες πολλά θέματα επί τάπητος κι εγώ ως γνήσιος Αιγόκερως είναι αδύνατον να τα αφήσω αναπάντητα και ασχολίαστα.

Ξεκινώ:
α) Ένας Αιγόκερως είναι αδύνατον να είναι δημοκρατικός...είναι δίκαιος, είναι σοφός, είναι καλός, είναι χρυσός, είναι άγιος, είναι τίμιος, είναι συμπονετικός, είναι οργανωτικός, είναι μετριόφρων (αυτό κυρίως!), είναι όλα τα καλά του κόσμου, αλλά δημοκρατικός δεν είναι, δεν μπορεί, δεν θέλει, δεν το αντέχει, δεν του πάει ρε παιδί μου, φυσικά αγωνίζεται για τη δημοκρατία, για τα δίκαια της οικουμένης, για την ισονομία, την ισοπολιτεία και άλλα τέτοια, αλλά η άποψη του Αιγόκερου δεν χωρά αμφισβήτηση, όποιος θέλει έναν Αιγόκερο δίπλα του θα πρέπει να δέχεται τις απόψεις του αγόγγυστα, αδιαμαρτύρητα, στωικά και πειθήνια. Αυτά για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους και να μην δημιουργούνται παρεξηγήσεις και αμφισβητήσεις για το άτομό μας.
β) Ένας Αιγόκερως δεν απειλεί, απλά προειδοποιεί και συνετίζει τους γύρω του, πάντα σε πρώτη φάση φυσικά...η αλήθεια είναι ότι έχει και μια τσίπα εκτός των άλλων!
Οι ανακοινώσεις περί αποχωρήσεων από site, blogs, κλπ και το δάκρυ που πέφτει από κάτω στα σχόλια: «μείνε, που πας, που μας αφήνεις, πως θα ζήσουμε χωρίς εσένα, δεν έχει νόημα η ζωή χωρίς την ύπαρξή σου, ο ήλιος θα χάσει την λάμψη του χωρίς μια νέα σου ανάρτηση», είναι μακράν το πιο κιτς πράγμα στο χώρο της κοινωνικής διαδικτύωσης...ακούγεται σνομπ και «υπέρ άνω», αλλά λυπάμαι, ο Αιγόκερως έχει πολλά κουσούρια, έχει κι αυτό, την τύχη μου!
γ) Ο Αιγόκερως θέλει λόγια σταράτα!
Scarlett: «Είσαι καταδικασμένος να γράφεις εδώ εσαεί!!!»
Αυτό μάλιστα, είναι το σωστό σχόλιο και η σωστή αντίδραση!
δ) Για την κρίση έγραψα, για εστετισμούς έγραψα, έκανα ασκήσεις λογοτεχνικούς ύφους, αυτοσαρκάστηκα, ναρκισσεύτηκα, τι άλλο μου μένει πια;
ε) Το blogging έχει ενδιαφέρον όταν έχεις κάτι να πεις, είτε με λόγια, είτε με εικόνες, είτε με μουσικές, το να «σέρνεσαι» διαδικτυακά είναι μίζερο πράγμα κι όσο πιο πολύ μίζερη γίνεται η κατάσταση στη χώρα, τόσο εμένα μου βγαίνει ο εστέτ από μέσα μου.
στ) Η αποχώρησή μου, όταν κι όποτε γίνει αυτό, θα γίνει σιωπηλά, αθόρυβα, σχεδόν απαρατήρητα, μου έχουν πει ότι αυτό κάνει πιο πολύ ντόρο, θα αφήσω εγώ τέτοια ευκαιρία να πάει χαμένη;
ζ) Έχετε λυσσάξει όλοι με τη Σαρλίζ πια! Είπαμε, η γυναίκα είναι απλά ΙΔΕΑ, αυτό δεν αρκεί; Γιατί μου τη γλωσσοτρώτε;

scarlett είπε...

Και νομίζεις πως επειδή έγραψες δυο αναρτησεις για την κριση και αλλες πεντε για εστετισμούς, αυτό ήταν ; Τελείωσε ;

Όχι αγαπητέ μου. Όσο υπάρχει ζωή εκεί έξω υπάρχουν και θέματα.
Κι αν δεν τα θίξουν και δεν τα αναπτύξουν αυτοί που μπορούν (και που μας χαρίζουν και κανένα χαμόγελο μέσα στη μαύρη μαυρίλα)
Τότε ποιος, ε ;

Πέρα από την πλάκα, όταν νιώθει κανείς πως δεν έχει κάτι να πει, είναι απλό :παύει να μιλάει.
(ούτε ανακοινώσεις, ουτε παρακάλια)
Από την αλλη πιστευω πως καποιος που καποτε ξεκινησε να γραφει, παντα θα νιωθει την αναγκη αυτης της μορφης εκφρασης. Οχι διαρκως, οχι το ιδιο εντονα, αλλα με καποιον τροπο :παντα.
Φυσικα η αποψη αυτη ειναι υποκειμενικη και μπορει να κανω λαθος κι ετσι σου αποδεικνυω κατι που εσυ αμφισβητεις, ότι ενας αιγοκερως μπορει να ειναι μια χαρα δημοκρατικος :)

Όταν κλείνει ένα σπίτι που του χτυπουσες την πορτα και που ο οικοδεσποτης του παντα κατι σε κερνουσε, ενα γλυκο, ενα ποτηρι νερο, ενα χαμογελο, δεν ειναι που η ζωη δε θα συνεχιστει. Παντα συνεχιζεται.
Αλλα λιγο πιο φτωχή.
Οι απωλειες μικρες και μεγαλες παντα αφηνουν ενα κενο (και φυσικα με ολες μαθαινουμε να ζουμε...αλλα να ειμαστε και ευχαριστημενοι απο πανω ;)

Τζων Μπόης είπε...

390 αναρτήσεις, γύρω από τα ίδια θέματα, αλλά ειπωμένα είτε με τον ίδιο, είτε με διαφορετικό τρόπο...
Τα θέματα είναι φυσικά πολλά, αλλά το θέμα είναι όμως ένα:
Πόσα από αυτά θες να θίξεις.
Αν έγραφα επώνυμα θα είχα μεγαλύτερη ελευθερία και ως προς τα θέματα που θα έθιγα, αλλά και ως προς τον τρόπο της προσωπικής μου έκφρασης. Εφόσον όμως γράφω ψευδώνυμα, έχω θέσει a priori κάποιους βασικούς και απαράβατους κανόνες και περιορισμούς. Εκεί βρίσκεται και η ουσία της υπόθεσης και υπό αυτό το πρίσμα, η θεματολογία και κυρίως ο τρόπος έκφρασης είναι πεπερασμένα.
Η εποχή αυτή με την τόσο πλούσια θεματολογία, κάνει όμως την σιωπή να φαίνεται εύγλωττη...οι απώλειες πάλι είναι σκληρές, αλλά μέσα από κάτι που χάνεται γεννιέται κάτι νέο, κι αυτό δεν είναι ρητορικό σχήμα...δεν πιστεύω στη φτώχεια που δημιουργεί η απώλεια, αυτά είναι νομοτελειακά πράγματα κι έτσι ίσως πρέπει να τα βλέπουμε...πες το ένστικτο επιβίωσης, κοιτάμε όμως πάντα μπροστά και μακριά...

...και τι είναι τελικά 390 αναρτήσεις...απλά μια ρουφηξιά καφέ...