Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012

Homo homini lupus


Η φωτογραφία προέρχεται από το Μιλάνο.
Το αμφιλεγόμενο γλυπτό βρίσκεται ακριβώς έξω από το Χρηματιστήριο της πόλης (!).
Ο καλλιτέχνης που το φιλοτέχνισε το ονόμασε L.O.V.E., βέβαια εμείς εδώ κάτω το λέμε κάπως αλλιώς...

Ώρες κρίσιμες που είναι και δεν ξέρω που να πρωτοαφιερώσω αυτή την ανάρτηση.

υ.γ.1: ...δεν ξέρω αν τα φάγαμε μαζί, ξέρω όμως ότι πλέον μαζί θα φαγωθούμε...
υ.γ.2: ...για τους γερμανομαθείς, εδώ 

20 σχόλια:

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Βρίσκω το γλυπτό εξαιρετικό!
Σε έναν τόπο όπου τέχνη βρίσκει έδαφος να αναπτυχθεί, είναι εύκολο, έργα με πολλαπλές ερμηνείες σαν κι αυτό, να γίνονται ευκολότερα αποδεκτά.
Η σύγχρονη τέχνη είναι πολλές φορές αμφιλεγόμενη.
Εγώ σε αυτό το έργο βλέπω, εκτός από το προφανές, και τη δύναμη του καπιταλισμού και των αγορών, ακριβώς μπροστά στον Ναό τους, αλλά ίσως και τη δύναμη εκείνων που έχουν την τόλμη να τον κοιτούν κατάματα, να τον αμφισβητούν και να τον λοιδωρούν.

Κι από μένα αφιερωμένο λοιπόν, με μήνυμα προφανές.

Όσο για το αλληλοφάγωμα, σε λίγο ούτε αυτό θα έχουμε τη δύναμη να κάνουμε.

thinks είπε...

Τζων Μπόη, δενξέρω αν εννοούσες αλληλοφάγωμα ή ότι θα μας φάνε όλους μαζί. ("μαζί θα φαγωθούμε") Μάλλον θα μας φάνε όλους μαζί καθώς θα αλληλοτρωγόμαστε.

Τζων Μπόης είπε...

Άωευ Χ, καλημέρα,

Μα γιατί να το ζορίσουμε τόσ πολύ με τη σύγχρονη τέχνη και να μην μείνουμε στο πρoφανές μήνυμα;

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη καλημέρα,

Για μερικούς ο μήνας έχει 9, για κάποιους άλλους ο χρόνος γύρισε πίσω, καθημερινά μετράμε το χρόνο ανάποδα, δεν βλέπουμε μπροστά, δεν υπάρχει το μπροστά, υπάρχει μόνο το πίσω.
Είναι πόλεμος, κάποιοι πολεμούν με τα πιο σύγχρονα όπλα κι ο απλός κόσμος απλά με σφεντόνες.
Ίσως κάποιοι να μην καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Έχω βρεθεί πολλές φορές στον πειρασμό να φωτογραφίσω τους άστεγους και τους πεινασμένους αυτής της πόλης, φυσικά δεν το τολμώ, ας πούμε ότι είναι μια στοιχειώδης επίδειξη σεβασμού προς τον συνάνθρωπο.
Τις προάλλες στο Σύνταγμα έκαναν ουρές για λίγες δωρεάν πατάτες και ζαρζαβατικά που μοίραζαν οι αγρότες της Βοιωτίας, το θέαμα ήταν αποκαρδιωτικό, όπως επίσης είναι εφιαλτικό να βλέπεις ανθρώπους να κρύβουν το πρόσωπό τους και να απλώνουν ένα χέρι ζητιανεύοντας…σου ματώνει η ψυχή να βλέπεις ευπρεπείς ανθρώπους, τον πρώην συνάδελφο, τον πρώην γείτονα και νυν άστεγο συνάνθρωπο, να συνωστίζονται στα συσσίτια για μια μερίδα φαγητό στο πλαστικό μπολάκι...όλα αυτά τα βλέπω όχι από την τηλεόραση, αλλά τα ζω καθημερινά μπροστά μου, είναι στιγμές που θέλω πολλά να πω και να δείξω πολλά, δεν έχω τη δύναμη, όσο κουράγιο και να έχεις, όσο και να λες ότι ελπίζεις, έρχεται η στιγμή που τσακίζεις.
Το αλληλοφάγωμα έχει ήδη ξεκινήσει και λυπάμαι πραγματικά για όσα έχουμε να περάσουμε σε τούτον τον τόπο.

scarlett είπε...

Δεν είμαι στην Αθηνα Τζων Μποη, δεν έχω τις δικές σου εικόνες. Ό,τι μαθαίνω ειναι από αυτα που διαβάζω και ακούω απο γνωστούς.

Όμως όταν ακουω για αστεγους και πεινασμένους δεν μπορω να μην αναρωτηθω πώς βρεθήκανε αυτοί οι άνθρωποι στην Αθηνα, γιατι γηγενείς δε νομιζω να ειναι οι περισσοτεροι.
Τι περιμενουν να βρουν ακομη σε μια πρωτευουσα που γινεται ολο και πιο εχθρικη ;
Εκεί απ'όπου ξεκίνησαν δεν έχει μεινει τίποτα που θα εκανε τη ζωή τους λιγο πιο αξιοπρεπη και λιγοτερο εξαρτωμενη απο κρατικες βοηθειες ;
Προσεξε, δεν δικαιολογω τις κινησεις των πολιτικων ,τα μετρα, δεν παραγνωριζω τις καταστροφικές συνεπειες της οικ κρισης στη ζωή όλων.
Αυτο που λεω ειναι, πως και στην εσχατη των στιγμων ισως-ισως λεω- να υπαρχουν κι αλλες εναλλακτικες απο το να ζητιανευεις για ενα πιατο φαι.

Προσφατα Τζων Μποη διαβασα ενα βιβλιο βασισμενο σε αληθινα δεδομενα, με τους ήρωες να ζουν στις ΗΠΑ. Γι'αυτους και τους ομοιους τους η ζωή "στους δρόμους" ήταν τρόπος ζωής. Μπορουσαν να δουλεψουν, αλλα το κανανε μονο περιστασιακα, αναλογα τα κεφια τους. Μπορουσαν να πανε να κοιμηθουν σε άσυλο ή να ζησουν σε καποιο φτωχοσπιτο αλλα συχνα προτιμουσαν τα παγκακια και τις εκκλησιες.
Επιλογες ειχαν πολλες, αλλα προτιμουσαν μια ζωή διχως δεσμευσεις ,ωραρια και σκληρη δουλεια, οπου φυσα ο ανεμος.

Το βιβλιο γραφτηκε απο την κορη ενος τετοιου ζευγαριου, που αγανακτισμενη απο όλη αυτην την κατασταση, εφυγε μολις τελειωσε το σχολειο απο το "σπιτι" (σπιτι να το πεις!)το ιδιο εκαναν και τα αδελφια της, που ολα μαζι επιβιωσαν μονο απο τυχη εξαιτιας της γονεικης αδιαφοριας.

Ελπιζω να μην με παρεις με τις πετρες, ισως να τα βλεπω τα πραγματα και λιγο με την σκληροτητα καποιου που ακομη (σημαντικο αυτο το ακομη)δεν πειναει και δεν κρυωνει.
Αλλα θυμαμαι Τζων Μποη μια γριουλα σκυφτη, μαυροφορουσα στα μερη που μεγαλωσα που ζουσε με μια συνταξη του ΟΓΑ (εκεινες τις παλιες συνταξεις που φτανανε ισα ισα για πασατεμπος) και σχεδον καθε μερα εβγαινε στα χωραφια, μαζευε ραδικια και μετα τα πουλουσε στις γειτονιες.
Τετοια αξιοπρεπεια, ομολογω, σπανια εχω συναντησει στη ζωή μου

Σορρυ για αλλη μια φορα για το μακροσκελες του σχολίου

scarlett είπε...

ΥΓ : η παραπανω γριουλα δεν πεθανε αρρωστη σε κανενα γηροκομειο-νοσοκομειο. μια συνηθισμενη μερα που ειχε βγει για να πουλησει τα ραδικια την χτυπησε φορτηγο

thinks είπε...

Αχ, Τζων Μπόη μου, όταν μίλησες για φωτογραφίες άστεγων στον δρόμο, η πρώτη μου ενστικτώδης αντίδραση ήταν να σκεφτώ όλη την καθημερινή, τέτοια, πραγματικότητα που έχω συνηθίσει να βλέπω σε κάθε μεγαλούπολη, στην Ευρώπη και κυρίως Αμερική. Και μετά συνειδητοποίησα το τρόπο να εκφραστεί αυτό που συνέβη μέσα μου εκείνο το δευτερόλεπτο: "Θέλαμε να γίνουμε Δυτικοί, και γίναμε" (Για πόσο θα κράταγε η Ελλάδα του 2002-2008-για πόσο ήταν δυνατόν να κρατήσει;)

Είναι πραγματικά τραγικό το τι συμβαίνει σε παγκόσμιο επίπεδο: η κατάρρευση των πάντων. Κάστρα στην άμμο που φεύγουν με το κύμα για να αφήσουν ορατή την πραγματικότητα: ποτέ δεν είχαμε τίποτα παρά μόνο ένα μπαλόνι που φούσκωνε παγκοσμίως με νούμερα δανεικών και τόκων. Η ειρωνεία είναι ότι τα λεφτά αυτών που τα απεκόμισαν, σε διεθνές και παγκόσμιο επίπεδο, δεν θα έχουν την παραμικρή αξία στο σεντούκι τους σε λίγο. Άνεμο έσπειραν και άνεμο θα θερίσουν.

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Scarlett,

Φυσικά και δεν σε παίρνω με τις πέτρες κι ούτε σε συγχωρώ για το μακροσκελές σχόλιο, στα σχόλια είναι η ουσία των αναρτήσεων άλλωστε.
Ίσως να είναι εν μέρει όπως τα λες, ίσως κάποιοι από άποψη, από αναξιοπρέπεια ή από τεμπελιά να προτιμούν την επαιτεία.
Λίγες ημέρες πιο πριν στο Σύνταγμα και στις ουρές των ανθρώπων, για μερικές δωρεάν πατάτες, ίσως να υπήρχαν και κάποιοι που άκουσαν για τζάμπα τροφή και κόπιασαν, χωρίς να έχουν πραγματική ανάγκη.
Ακόμα κι έτσι να είναι, που πιστεύω ότι κι έτσι είναι ως ένα βαθμό, δεν γίνεται, όσα βλέπουν καθημερινά τα μάτια μου, να είναι όλα ένα μεγάλο ψέμα.
Δεν γέμισε ξαφνικά η Αθήνα από clochard με μποέμ άποψη και όλοι αυτοί οι παρίες φυσικά και δεν είναι μετανάστες από κάποια γη χωρίς παρόν και μέλλον. Είναι Έλληνες, αλλά και αλλοδαποί χωρίς πατρίδα, είναι άνθρωποι των πόλεων που δεν έχουν μια γωνίτσα ή κάποιον οικείο τους πρόσωπο σε κάποιο χωριό για να ακουμπήσουν, είναι άνθρωποι που ζούσαν με κάποιο βασικό μισθό, με το μεροκάματο, που μάλλον ζούσαν μεροδούλι μεροφάι, αλλά έστω κι έτσι μπορούσαν να επιβιώσουν και να καλύψουν με αξιοπρέπεια τις ανάγκες τους. Μαθαίνω ότι δεν είναι μόνο αυτοί πλέον, είναι και κάποιοι άλλοι οι οποίοι στο παρελθόν ήταν σε καλύτερη κατάσταση.
Ο παρίας, είτε ο χρόνιος, είτε ο νεόκοπος, έχει ελάχιστες δυνατότητες επιλογής και εναλλακτικών, τουλάχιστον σε πρώτη φάση πρέπει κάπως να επιζήσει, ίσως μετά να σταθεί όρθιος και να δει τι θα κάνει.
Όταν χάνεις τη δουλειά σου και δεν έχεις κάποιον να σε συντηρεί, όταν βρέθηκες χωρίς χρήματα αλλά με πολλές υποχρεώσεις, χωρίς στέγη γιατί δεν έχεις να πληρώσεις το ενοίκιο, τότε πρέπει κάπου να μείνεις και κάτι να φας. Στα συσσίτια πολλοί συνωστίζεται με αξιοπρέπεια, δεν μοιάζουν με επαίτες.
Υπάρχουν κι άλλοι πολλοί φυσικά που απλά ακόμα φυτοζωούν και που δεν έχουν καταφύγει στο δρόμο, στην επαιτεία ή στα φιλανθρωπικά συσσίτια.
Λένε ότι η χώρα χρεοκόπησε αλλά ο Έλληνας έχει ακόμα λεφτά. Μπορεί να είναι κι έτσι, αλλά σε λίγο καιρό πολλοί συνάνθρωποί μας δεν θα έχουν χρήματα ούτε για να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες κι αυτό δεν είναι υπερβολή.
Η γραμμή μεταξύ του αξιοπρεπούς βίου από την ανέχεια και την αναξιοπρέπεια έχει γίνει τόσο λεπτή, που σχεδόν εξαϋλώνεται.

Πολλοί θα φύγουν, αλλά φεύγοντας ως άστεγος και πεινασμένος, πόσες προοπτικές έχεις, σε ένα κόσμο που κλυδωνίζεται οικονομικά, να ζήσεις με αξιοπρέπεια;

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, η Ελλάδα ήταν αλλιώς και δεν αναφέρομαι στην Ελλάδα της τελευταίας υπερφίαλης δεκαετίας, εκείνη λοιπόν την Ελλάδα, πριν από όλον αυτό τον σπάταλο στρόβιλο των τελευταίων ετών, την ξέρεις κι εσύ, είναι αυτή που άφησες.
Η Ελλάδα είναι η Δύση, δεν γίναμε η Δύση, η Δύση βέβαια με την έννοια του πολιτισμού και των αρχών, η Ελλάδα είναι και Ανατολή, με το συναίσθημα και την εσωτερικότητα της.

Μέχρι πρότινος πίστευα κι εγώ ότι ήρθε ο καιρός να επαναπροσδιορίσουμε τις ανάγκες και την πορεία μας, πλέον είμαι πεπεισμένος ότι αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι μια απίστευτη τιμωρία, σαν το κακό παιδί που έκανε αταξία και πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά, όμως το παιδί δεν είναι κακό, το παιδί μαθαίνει από τους γονείς και το περιβάλλον του κι ο δάσκαλος υπάρχει για να το εκπαιδεύσει κι όχι για να το τιμωρήσει ανελέητα.

Πριν από λίγο ανακοινώθηκαν τα νέα από τον τομέα της απασχόλησης.
20,9% η ανεργία στην Ελλάδα τον 11.2012, από 18,2% τον 10.2011 και 13,9% τον 11.2010...πάνω από 1 εκ. ψυχές οι άνεργοι.
Αυτοί κάτι πρέπει να φάνε, κάπου πρέπει να μείνουν, κάποιοι δεν έχουν ένα χωριό να εγκατασταθούν, δεν έχουν γονείς, ή και πρόθυμους συγγενείς για να βοηθήσουν, κάποιοι έχουν όλα αυτά, αλλά με συντάξεις της πείνας, με μισθούς-χαρτζιλίκι, δεν μπορείς να συντηρήσεις τον εαυτό σου, θα συντηρήσεις και τον αναξιοπαθούντα συγγενή;

Αν είμαστε εδώ σε ένα ακριβώς χρόνο κι έχουμε και ευρυζωνική, αυτά τα ποσοστά θα μας φαίνονται απλά αστεία!

scarlett είπε...

"Ο παρίας, είτε ο χρόνιος, είτε ο νεόκοπος, έχει ελάχιστες δυνατότητες επιλογής και εναλλακτικών, τουλάχιστον σε πρώτη φάση πρέπει κάπως να επιζήσει, ίσως μετά να σταθεί όρθιος και να δει τι θα κάνει"

Τι επιλογες ειχαν οι Ελληνες του '60 Τζων Μποη, που εγκατελειπαν μαζικα τη χωρα με μια τενεκεδενια βαλιτσα ή ένα τορβά (διχως μορφωση, διχως την γνωση μιας ξενης γλωσσας και πολλοι απο αυτους βαθια εξαθλιωμενοι)?
Οι σημερινοι μας νεοι, που αποτελουν ενα μεγαλο ποσοστο των σύγχρονων ανεργων, εχουν τοσα προσοντα που θα χρειαστει πολυς κοπος για να πεινασουν, αν δεν το επιδιωξουν οι ιδιοι.

Δε λεω πως οι μεταναστευση ειναι η λυση, αλλα ειναι μια απο τις εναλλακτικες που αναφερεις.
Δεν πειθομαι για τη φτωχεια του νεοελληνα Τζων Μποη, οσο κατεβαινω στις γιορτες και βλεπω τις ταβερνες γεματες, τα καφε γεματα και τα δωδεκαποντα με τα τελεια μανικιουρ στα χερια και τα μαλλια κομμωτηριου να σουλατσερνουν περηφανα στους δρομους.
Δεν πειθομαι για την ανεργια όταν αυτη σημαινει πως "δεν υπαρχει η δουλεια που θελω να κανω και που θα με πληρωνει πλουσιοπαροχα".
Όλοι μιλανε για φτωχεια , αλλα στον κυκλο μου -ευρυ και στενοτερο κανενας δεν πειναει-. Κι οσους ρωταω αν ξερουν καποιον που να πειναει, το ιδιο μου απαντουν.
Το μονο που κανουνε όλοι ειναι να περιορισουν τα καταναλωτικα τους εξοδα.

Αυτοι που σημερα ειναι στους δρομους αστεγοι και πεινασμενοι καθως δειχνουνε οι καμερες, τι κανανε τα προηγουμενα χρονια ; Εδω οι Αλβανοι που γεμισαν τη χωρα εχουν σηκωσει με τη δουλεια τους (και ξερουμε πού και πώς δουλευανε)ολοκληρες πολυκατοικιες στα Τιρανα. Εχουν αγορασει όλα τα παλια διαμερισματα στο κεντρο της Αθηνας, μια που εμεις μετακομισαμε στα πλουσια προαστεια.
Οι δικοι μας τι κανανε εκτος απο το να παιρνουν διακοποδανεια ?

Δε βρισκεσαι απο τη μια μερα στην αλλη στο δρομο, Τζων Μποη.Ο δρομος ειναι μακρυς και το κακο που ερχεται το βλεπεις. Εκτος κι αν γινει σεισμος, καποια άλλη θεομηνια ή πολεμος. Τιποτα απ'αυτα δεν έγινε.

Τζων Μπόης είπε...

Μου έβαλες πολλά και δύσκολα.
Λόγω μεγέθους θα γίνουν 2 σχόλια.

Από την μια μέρα στην άλλη είναι δύσκολο από την Εκάλη να βρεθείς άστεγος στα παγκάκια της πλατείας Κουμουνδούρου, αλλά από το Πέραμα π.χ. έχεις πιο πολλές πιθανότητες κι αυτό γιατί στο Πέραμα πολλοί άνθρωποι εργάζονται ως εργάτες και αποτελούν φτηνό εργατικό δυναμικό. Τι έκαναν τα προηγούμενα χρόνια; Παιδιά άρα έξοδα, υποχρεώσεις πολλές, ενοίκια, λογαριασμοί, πενιχρό και αμφίβολο μεροκάματο, με το που έχασαν λοιπόν τη δουλειά τους, χάθηκαν τα πάντα, δεν είχαν όλοι καταθέσεις κι αν είχαν εξανεμίστηκαν.
Μου μιλάς για τη δεκαετία του ’60, εγώ όμως μιλάω για το 2012, θες να πάμε 50 τόσα χρόνια πίσω; Αν είναι να πάμε εκεί, θα σου πω ότι και τότε, στην Αμερική, στην Αυστραλία, στη Γερμανία, υπήρχε ίσως και κάποιος που τους περίμενε, όχι όλους, αλλά μερικοί, ίσως και πολλοί, είχαν κάπου να ακουμπήσουν, δεν ήξεραν κάτι παραπάνω από λίγο ψωμί κι ένα καλύβι, σήμερα το γεγονός ότι ξέρουμε κάτι παραπάνω από αυτό και μάθαμε και να ζούμε πέρα από το να επιβιώνουμε, δεν σημαίνει ότι πρέπει να γυρίσουμε σε εκείνα τα χρόνια. Επίσης δεν μιλάω για τους νέους, αν η μετανάστευση είναι η λύση εγώ δεν έχω πρόβλημα, αλλά για σκέψου τους πάνω από 40, από 50 που έχασαν τη δουλειά τους, αυτοί που να πάνε και τι να κάνουν, πόσα πρέπει να έχουν στην άκρη για να τα βγάλουν πέρα και με τι προοπτικές, σε αυτές τις ηλικίες οι άνθρωποι έχουν ανοίξει και υποχρεώσεις, όχι κατά ανάγκη για την ευζωία τους, αλλά γιατί έχουν οικογένειες.
Εγώ πάλι δεν πείθομαι εύκολα για κάτι αν δεν το δω με τα ίδια μου μάτια και κυκλοφορώντας στην Αθήνα, βλέπω τη φτώχεια ζωντανή. Στον κύκλο μου δεν υπάρχουν πεινασμένοι (όχι ακόμα), αλλά υπάρχουν λίγο πιο έξω από αυτόν και αυτό το ξέρω πολύ καλά. Το γεγονός ότι κάποια μαγαζιά είναι γεμάτα στις γιορτές και ο κόσμος είναι περιποιημένος, αυτό δεν σημαίνει ότι γίνεται συνέχεια και παντού, ακόμα όμως κι αν γίνεται, μεταφράζεται ότι στην Ελλάδα δεν έχουμε ακόμα γενικευμένη φτώχεια, δεν εξαθλιωθήκαμε, αλλιώς θα βρισκόμασταν στην Αφρική, έχουμε όμως μια φτώχεια που εξαπλώνεται ραγδαία και αγγίζει όλο και μεγαλύτερα στρώματα πληθυσμού και ειδικά την μεσαία τάξη που είναι και το παραγωγικότερο κομμάτι του πληθυσμού.
Το γεγονός ότι κάποιοι είναι στο δρόμο για φαγητό σημαίνει ότι πείνασαν πολύ, γιατί ξέρω και κάποιους που πεινούν αλλά αυτό δεν βγαίνει έξω από τους 4 τοίχους του σπιτιού τους, όχι ακόμα φυσικά. Ποιοι βγήκαν στο δρόμο; μα φυσικά οι φτωχότεροι των Ελλήνων, πρέπει να τους κατηγορήσουμε επειδή δεν προνόησαν; Με τι προϋποθέσεις;
Όσον αφορά τα ποσοστά ανεργίας, εγώ πιστεύω ότι η κατάσταση είναι ακόμα ζοφερότερη, καθώς δεν υπολογίζει εκείνους που θεωρητικά εργάζονται αλλά δεν πληρώνονται ή πληρώνονται όταν το αποφασίσει ο εργοδότης ή και εκείνους που στις λίστες του ΟΑΕΔ δεν εμφανίζονται ως άνεργοι αλλά αμείβονται με ψίχουλα και ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Υπάρχει ακόμα μαύρη εργασία, συμφωνώ, αλλά και αυτή μειώνεται δραματικά. Τα πραγματικά ποσοστά ανεργίας είναι λοιπόν υψηλότερα.
Το αντεπιχείρημα είναι ότι υπάρχουν δουλειές αλλά δεν θέλουμε να τις κάνουμε γιατί μας φαίνονται υποδεέστερες. Κι αυτό όμως καταρρίπτεται από το γεγονός ότι η βασική δουλειά την οποία εγκατέλειψε ο Έλληνας είναι εκείνη της οικοδομής. Οικοδομή όμως σήμερα δεν υπάρχει, άρα κι εκεί να θέλει να δουλέψει ο Έλληνας, δουλειά δεν θα βρει. Μπορεί όμως να δουλέψει στο χωράφι. Σωστά. Για να δουλέψει όμως στο χωράφι πρέπει να έχει τη γη, αν δεν έχει τη γη, πρέπει να την κατέχει κάποιος άλλος για να προσφέρει εργασία. Η αναδιοργάνωση της αγροτικής μας παραγωγής είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα και προϋποθέτει οργάνωση και προγραμματισμό, κυρίως κεντρικό προγραμματισμό, το να πάρει κανείς μια τσάπα και να σπείρει ραδίκια στο χωράφι δεν λύνει το πρόβλημα της ανεργίας σε καμία των περιπτώσεων.

Τζων Μπόης είπε...

Επίσης, η Ελλάδα έχει αποβιομηχανοποιηθεί, άρα δύσκολα μπορεί να βρει κάποιος ανειδίκευτος δουλειά στη βιομηχανία ή έστω στη μεταποίηση, ενώ πλέον και το εμπόριο δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα. Εν κατακλείδι, δουλειές δεν υπάρχουν κι απόδειξη για αυτό είναι το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός των οικονομικών μεταναστών - οι οποίοι είναι πρόθυμοι να δεχτούν την οποιαδήποτε εργασία - έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα για κάπου αλλού. Σε μια χώρα με μεγάλη ύφεση και πάνω από 1 εκ. ανέργους, η εικόνα πεινασμένων ανθρώπων είναι έως και φυσιολογική.
Στον φούρνο της γειτονιάς μου, βλέπω καθημερινά την προθήκη για το ψωμί γεμάτη με καρβέλια και να σκεφτείς εγώ ψωνίζω το βράδυ, σε ερώτησή μου τι θα το κάνουν τόσο ψωμί, μου απάντησαν ότι καθημερινά το μοιράζουν ή το πετούν καθώς δεν υπάρχει ζήτηση και υπάρχουν μάλιστα μερικοί που έχουν οικογένειες και απλά ζητούν 1 τέταρτο, ή πωλούν το ψωμί επί πιστώσει και να σκεφτείς δεν μένω π.χ. στο Πέραμα. Ο συγκεκριμένος φούρνος απασχολεί Έλληνες κι όχι αλλοδαπούς κι ο ιδιοκτήτης μου είπε ότι έτσι όπως πάνε τα πράγματα αργή ή γρήγορα η επιχείρηση θα βάλει λουκέτο.
Είναι τόσο ζοφερά τα πράγματα;
Ίσως όχι ακόμα, αλλά είναι μαθηματικά αποδεδειγμένο, ότι έτσι όπως πάμε, θα γίνουν εφιαλτικά.
Φταίμε που αντί για προνοητικά μυρμήγκια ήμασταν ανέμελα τζιτζίκια;
Ναι!
Όλοι;
Όχι!
Πολλοί πληρώνουν για όσα έφαγαν κάποιοι άλλοι, αυτά έχουν οι οριζόντιες περικοπές κι όχι οι στοχευόμενες.
Πρέπει να τιμωρηθούμε για την ανεμελιά μας/τους; πρέπει αργά ή γρήγορα να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας και να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι του Ευρωπαϊκού Προκρούστη, επειδή υποτίθεται εμείς ήμασταν τα τεμπέλικα σκυλιά κι εκείνοι οι εργατικές μέλισσες; Αυτή η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται στην Ευρώπη είναι έως και ρατσιστική, δυστυχώς αναπαράγεται και από εμάς τους ίδιους, που μη μπορώντας να εκλογικεύσουμε τα όσα μας συμβαίνουν, καταφεύγουμε στην εύκολη λύση του αυτομαστιγώματος.
Το θέμα είναι ότι πέρα από τις διαπιστώσεις που κάνουμε όλοι κι αυτό είναι το εύκολο του πράγματος, είναι να έχουμε να προτείνουμε κάτι, να προβάλουμε την αξιοπρέπειά μας και να ορθώνουμε το μπόι μας, όπου χρειάζεται, ώστε να μας σέβονται όλοι.

υ.γ.: υπέρδιπλο το έκανα :)

Jolly Roger είπε...

Καλησπερα Τζων, να την προσεχεις την scarlett. Εσυ ισως δεν το εχεις αντιληφθει, αλλα εγω ξερω το πραγματικο της ονομα: Μερκελ ;-)

* * *
Λεπτομερειουλα: παμπολλοι μεταναστες του '60 δεν ειχαν κανεναν να τους υποστηριξει στην ξενιτια. Μηδεν, τιποτα.
Οχι μονο ξεκινησαν απο το μηδεν, οχι μονο εκαναν παιδια και σπιτια και πειρουσιες στα ξενα, αλλα εστελναν και οικονομικη ενισχυση στους συγεννεις που ειχαν μεινει πισω. Αλλωστε το ιδιο κανουν και οι σημερινοι αλβανοι, ουκρανοι και πακιστανοι στην χωρα μας (τουλαχιστον το εκαναν μεχρι το 2008).
Οι σημερινοι νεοι εχουν τουλαχιστον ενα πτυχιο και μια ξενη γλωσσα σαν εφοδιο.

Θελει κανενας να γυρισει στο 1960; Οχι φυσικα. Άλλα το ερωτημα ειναι με ποιον θελεις να συγκριθεις.

Σε συγκριση με τους σομαλους, ειμαστε ζαπλουτοι. Σε συγκριση με τους σουηδους, ειμαστε μπατιρηδες.
(Σχεδον) παντα θα υπαρχει καποιος κατω απο μας - οπως και πιο πανω απο μας.

Το προβλημα μας ειναι, οτι κανενας μας δεν αναγνωρισε το αρρωστο της καταστασης. Το κανονικο μας ηταν τα 70 κιλα. Σκασαμε στο φαι (καταναλωση) και πιασαμε τα 180 κιλα. Με την κριση αδυνατισαμε στα 130 κιλα. Αλλα ακομα πρεπει να ριξουμε κι αλλα, μεχρι να φτασουμε το κανονικο μας.
Το δραμα δεν ειναι οτι τωρα αδυνατιζουμε. Το δραμα ειναι οτι αφησαμε τους εαυτους μας να "ξεχειλωσουν" μεχρι το 2008/2009.
Αυτο ειναι εκεινο που λεει η Μερκελ (συγνωμη η scarlett).

H Ευρωπαικη Ενωση μας εδωσε επιλογες απο την αρχη. Καποια στιγμη ζητησε πισω τα λεφτα της. Δεν μας επεβαλλε να κοψουμε μισθους και συνταξεις. Λεφτα ζητησαν, το πού θα τα βρουμε ηταν (και ειναι) παντελως αδιαφορο.

Γιατι δεν βαζουν φορο στην εκκλησια; γιατι δεν τα παιρνουν απο τις τραπεζες; γιατι τα διασπαθιζουν (ακομα και αυτην την στιγμη, σημερα) λες και δεν υπαρχει αυριο;
Το ξερεις οτι ο γαπ πληρωνει (με εξοδα του ελληνικου λαου) δυο υπαλληλους για να του φροντιζουν την σελδια που εχει στο φεησμπουκ;

Οχι, δεν θα σωθει η χωρα μας αν εκλειψουν αυτοι οι δυο μισθοι. Αλλα αυτοι οι δυο μισθοι ειναι η αποδειξη οτι ο καθενας κοιταει την παρτη του.

Κανω ταξιδια με ξενους. Το ξερεις οτι ο μεσος γερμανος ΔΕΝ μπορει να πληρωσει ενα πληρες γευμα σε μια τυπικη ψαροταβερνα τον Αυγουστο στην Σεριφο; Μιλαω για τον Αυγουστο του 2011.

Για ποιον λογο να σε λυπηθει ο μεσος γερμανος, οταν εσυ περνας καλυτερα απο δαυτον;
Ακομα και αν του τριψεις το δκο σου ποσοστο ανεργιας στην μουρη, δεν θα σε πιστεψει - ακριβως γιατι τα βλεπει αλλιως.

Τελικα προκειται για δαρβινισμο. Εγιναν λαθη. Τα περισσοτερα ειναι συστημικα (δλδ. δεν φταιμε εμεις οι απλοι πολιτες γι' αυτα, αλλα το συστημα).
Συστημικα, ξε-συστημικα, καποια στιγμη μας χτυπησε η κριση.

Ξερεις ποιοί ηταν οι πρωτοι που την πληρωσαν αυτην την κριση; Τα αδεσποτα στους δρομους!
Οχι μονο την πληρωσαν, αλλα μεχρι σημερα την πληρωνουν - χειροτερα απο ολους.
(Πολυ) πιο μετα αρχισαν να την πληρωνουν οι μεταναστες. Πολυ πιο μετα οι αναπηροι, οι φτωχοι και οι συνταξιουχοι.
Οι επομενοι που περιμενουν στην σειρα για να υποφερουν ειναι οι μικρο- και οι μεσοαστοι. Οι μισθοσυντηρητοι.

Jolly Roger είπε...

Ειχα τελειωσει το ανωτερω διπλοσεντονο οταν διαβασα τον Φωτη Γεωργελε στην Athens Voice εδω.

Λεει τα ιδια πραγματα με μενα - σε πιο δραστικους τονους. Ισως σ' ενδιαφερει.

Τζων Μπόης είπε...

Μα πόσο με έχετε μπερδέψει εσείς οι δύο δεν λέγεται!
Σύμπνοια βλέπω και μάλλον έχετε καταλάβει ότι είμαι άσχετος στα κατασκοπευτικά για να διαλευκάνω τα μυστήρια.
Προς χάρην όμως του...ισότιμου διαλόγου ας αποκαλέσω τη Σκάρλετ, Μέρκελ κι εσένα Ρέσλερ, εμένα μπορείτε να με αποκαλείτε "φτωχό, χρεοκοπημένο και μαυριδερό Έλληνα"

Τα έχουμε πει και στο blog σου και για να μην αναλύω τα πάντα θα σου πω ότι υποστηρίζω ότι κανείς δεν μας βοήθησε και κανείς δεν μας χαρίστηκε, τα πληρώνουμε και με το παραπάνω. Φυσικά και μόνοι μας βγάλαμε τα μάτια μας, αλλά κι εκείνοι έριξαν και ρίχνουν χοντρό αλάτι στις πληγές.
Έχω κι εγώ σχέσεις με ξένους...φυσικά και μπορεί ο μέσος Γερμανός να πληρώσει ένα πλήρες γεύμα στη Σέριφο, απλά δεν το κάνει γιατί έχει προϋπολογίσει ότι στη Σέριφο θα χαλάσει π.χ. 500 ευρώ, έτσι και πλησιάσει το όριο θα φάει τις φλούδες από το καρπούζι για να χορτάσει, ο Έλληνας από την άλλη θα χρεώσει την πιστωτική του κάρτα.
Το ότι ο μέσος Έλληνας περνάει καλύτερα από τον Γερμανό, δεν είναι απαραίτητα πρόβλημα του μέσου Έλληνα, ούτε και πρέπει ο μέσος Έλληνας να απολογηθεί για αυτό, ας ρωτήσει ο μέσος Γερμανός την κα Αγγελική και τι ακριβώς κάνει με τα λεφτά που μαζεύει από φόρους, αλλά κι από τις πωλήσεις της πατρίδας της στο εξωτερικό, από το αυξανόμενο ΑΕΠ και από τους τόκους που εισπράτει από τα δάνεια που έχει χορηγήσει στον φτωχό Νότο, αλλά οι απαντήσεις θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα πειστικές, καθώς το κοινωνικό του κράτος πρόνοιας το οποίο θα έπρεπε να φυσάει, αρχίζει να τρίζει από τα θεμέλια.
Στο κάτω κάτω αν ο Έλληνας έχει μια κατσίκα κι ο Γερμανός δεν έχει, δεν σημαίνει ότι πρέπει να σκοτώσουμε την κατσίκα του Έλληνα για να ικανοποιηθούμε.
Και με μένα αν μου τρίψεις στη μούρη το ποσοστό ανεργίας της Γερμανίας, θα μου είναι αδιάφορο, αν και δεν θα έπρεπε, γιατί από επιστημονικής απόψεως θα ήθελα να ξέρω πως ακριβώς επενδύονται τα τοκοχρεολύσια που εισπράτει από μένα.

Όσο για τον 13ο και 14ο, φυσικά πρόκειται για αστεία πράγματα, εγώ έχω χάσει με τα χαράτσια και τα άλλα συναφή ήδη 4 μισθούς ετησίως και έχω και συνέχεια, άσε που δεν είμαι και στο Δημόσιο για να πω ότι είναι φτωχό το κράτος μου, από που να με πληρώσει. Εγώ φίλτατε "τα φέρνω" στην επιχείρηση που δουλεύω και πληρώνω τους φόρους μου στο ακέραιο.

Μέχρι πρότινος ήμουνα από τους αφελείς που πίστευαν ότι όλα αυτά μπορεί και να δώσουν κάποιο αποτέλεσμα, τώρα φυσικά γελάω με τον εαυτό μου. Πρόκεται για εμμονή, για τιμωρία, για μένος κι όμως, εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με αριθμούς αλλά με ψυχές. Αναφέρομαι φυσικά στην αντιμετώπιση των ξένων, για τους δικούς μας δεν χαλάω ούτε ένα φτύσιμο.
Χρησιμοποιείς λάθος λέξη, μίλησες για "λύπη", μα δεν ζητάει κανείς να μας λυπηθούν, δεν ζήτησε κανείς τη λύπηση. Δυστυχώς, μας εκπροσωπούν μικροί άνθρωποι που έχουν περάσει την εντύπωση στους δανειστές μας ότι έχουμε χάσει την αξιοπρέπειά μας, σήμερα μάλιστα έβλεπα τη στάση του σώματος ενός κορυφαίου πολιτικού μας που μιλάει με την Τρόικα, είχε γύρει προς τα μπρος, δείγμα ραγιαδισμού, έτσι παρουσιάζεις τον εαυτό σου, σαν ζητιάνο, έτσι "διαπραγματεύεσαι";

Αγαπητή...Αγγελική και αγαπητέ...Φίλιππε, είστε πολύ δύσκολοι διαπραγματευτές, αλλά εγώ δεν θα πέσω αμαχητί όπως κάποιοι άλλοι, θα παίξω το χαρτί μου μέχρι τέλος και θα σας πείσω, το ξέρετε κι εσείς όπως κι εγώ ότι μαζί τα φάγαμε, μην τα πληρώνω ο καημένος μοναχός μου...
Στην ανάγκη σας προσκαλώ στη Σέριφο, όλα κι όλα, ρεφενέ, όπως οι σωστοί Γερμανοί :)

υ.γ.: το άρθρο του Γεωργελέ είναι ανάξιο σχολιασμού.

scarlett είπε...

Ε, όχι και Μερκελ, πειρατη!
Αυτο ειναι προσβολή!
Ναι, γινομαι αυστηρη καποιες φορες, αλλα Μερκελ ?
(μακρια απο 'δω)
.........

Δεν εννοω να γυρισουμε στην δεκαετια του '60 Τζων Μποη. Εννοώ πως πρωτον απεχουμε πολυ απο αυτην (η φτωχεια εκεινα τα χρονια ηταν συλλογικη και κατα καποιον τροπο δεδομενη) και δευτερον πως δεν πιστευω απολυτα τα ΜΜΕ. Απο την άλλη εγω ειμαι εξω κι εσυ βιωνεις την κατασταση όπως διαδραματιζεται διπλα σου.
Αλλα το κεντρο της Αθηνας δεν ειναι η Ελλαδα, μην το ξεχνας αυτό. Ειναι μονο ενα κομματι μιας χωρας που εχει πολλα να προσφερει.

Όλον αυτον τον καιρο που εσεις ζειτε την κριση εντος της χωρας κι εγω την παρακολουθω απο μια αποσταση ασφαλειας, βιωνοντας όμως τις συνεπειες της, παρατηρησα πως η χωρα εχει οδηγηθει σε μια διαρκη κατασταση αγχους και καταθλιψης , όχι τοσο λογω των μετρων και μιας υπαρκτης δυστυχιας, αλλά περισσοτερο λόγω των απειλων που διαρκως εκτοξευονται απο διαφορες πλευρες και λογω μιας άρρωστης μεγεθυνσης τους απο τα ΜΜΕ.
Σχεδον όλος ο κοσμος με τον οποιο συνδιαλεγομαι στην Ελλαδα βρισκεται σε κατασταση πανικου,λες και βρισκεται σε πολεμο κι αυτο δεν μπορω να πω οτι βοηθα την οποιαδηποτε κατασταση.
Κανεις δεν προτεινει σοβαρες και ρεαλιστικες λυσεις εξοδου απο την κριση. Κανεις δεν μοιαζει να εχει αποδεχθει την κριση. Αντιθετα όλοι αναπαραγουν την κλαψα και τις αλληλοκατηγοριες .

Τεσπα αρκετα σεντονια γραφτηκαν. Για την Σεριφο δεν ξερω αν θα εχω χρηματα για τα ναυλα, ξερω όμως ωραιες γωνιες στην Αθηνα, όπως ειμαι σιγουρη πως ξερεις κι εσυ.

...
Στο τελος τελος αν ολα πανε κατα διαολου θα γυρισουμε εκει που μπορουμε να καλλιεργησουμε λιγες ντοματουλες, καμια πατατουλα.."πολλα δε θελει ο ανθρωπος" που λεει και ο ποιητης.
Δε θα χουμε ευρυζωνικη ?...ε, τι να κανουμε? Θα θυμομαστε τουτα δω τα τωρινα και θα γελαμε


Καληνυχτα Τζων Μποη!
..και σε παρακαλω μη με ξαναπεις Αγγελικη. Ημουν και ειμαι πορφυροκοκκινη που λεει και μια ψυχή ή εστω βιολετιά

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Scarlett,

...και να σκεφτείς το "Αγγελική" είναι ένα τόσο αγγελικό όνομα...

Πόλεμο έχουμε εδώ, δεν μοιάζει απλά με πόλεμο, είναι.
Το άγχος και ο πανικός είναι κακοί σύμβουλοι αλλά είναι δικαιολογημένοι.
Τα ΜΜΕ κάνουν τη δουλειά τους, καλή ή κακή δεν το κρίνω, αλλά κανείς δεν περιμένει από αυτά για να νιώσει ότι όλα πάνε κατά διαόλου, φτάνει να κοιτάξει την εκκαθάριση της μισθοδοσίας του, τη σύνταξή του, τους λογαριασμούς που έρχονται και τις τιμές των προϊόντων που αντί να πέφτουν αυτές ανεβαίνουν.
Πριν από χρόνια μπορεί τα πράγματα να ήταν ζόρικα, συμφωνώ απολύτως, όμως κάπου υπήρχε μια ελπίδα, υπήρχε ένας κόσμος που ανέτειλε κάπου στο βάθος, σήμερα μπορούμε να πούμε το ίδιο;
Ο Έλληνας βρίσκεται σε κατάσταση άγχους όχι μόνο για αυτά που περνάει σήμερα, αλλά για αυτά που προδιαγράφονται με μαθηματική ακρίβεια για το αύριο, το δικό του αλλά και των παιδιών του σε αυτή τη χώρα. Είναι σαν να είσαι σε ένα μικρό νησί με ένα ενεργό ηφαίστειο που ξυπνα ξαφνικά. Η λάβα σαρρώνει τα σπίτια στο λόφο, μετά κατεβαίνει και προς τα κάτω, την βλέπεις να έρχεται, τι θα κάνεις; δεν θα αγχωθείς;
Η φτωχοποίηση η σημερινή και η μελλοντική ακόμα περισσότερο δεν καταπίνονται εύκολα, ειδικά όταν σε βαραίνει απλά και μόνο μια αόριστη ηθική ευθύνη για την κατάντια της χώρας.
Το περίεργο είναι σε αυτή τη χώρα οι μετά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο γενιές έζησαν αναμένοντας κάτι που φαινόταν ότι θα γεννηθεί...οι νέες γενιές από εδώ και στο εξής τι περιμένουν; να προσαρμόσουν τις ανάγκες και τα όνειρά τους στα 600 μικτά σε μια χώρα που καθημερινά καταρρέει μόνο και μόνο για να επιζήσουν;

υ.γ.: οι Δημόσιοι υπάλληλοι της Γερμανίας απαιτούν λέει 6,5% αύξηση,σε μια χώρα που ακμάζει οικονομικά και που δανείζεται κι από πάνω με αρνητικό επιτόκιο έχω μεγάλη απορία να δω τι θα κάνει η κυβέρνηση, πραγματικά έχω μεγάλη περιέργεια να μάθω που ακριβώς συσσωρεύεται όλος αυτός ο πλούτος, ειδικά όταν το κράτος πρόνοιας της χώρας μπάζει νερά, μασούρι τα κάνουν πια;

scarlett είπε...

δεν ξερω αν τα κανουν μασουρι και η αληθεια ειναι πως δεν μ'ενδιαφερει. ουτε και το πώς θα τα ξοδεψουν. ζωντας εδω τον τελευταιο καιρο βλεπω πως εχουν πολλες αναγκες, και καθως ειναι καλυτεροι στη διαχειριση των χρηματων, ισως τα διοχετευσουν εκει. ισως λεω.

εμενα η Ελλαδα μ'ενδιαφερει και η ζωη μου-μας εκει.

ετουτοι εδω ειναι αλλη ρατσα Τζων Μποη. σκληροτραχηλοι, πειθηνιοι, υπακουοι...αυριο να τους κοψουν το μισο μισθο δε θα βγει ενας διαμαρτυρηθει. θα πουνε :"ειναι για το καλο της χωρας"
βεβαια δεν πιστευω να αφηνανε ατιμωρητους εκεινους που μπορει με καποιον τροπο να ειχαν κλεψει, παρανομησει..
...........
δεν ξερω με πόσα θα κληθουμε να ζησουμε στο μελλον στην Ελλαδα. ισως με 600, ισως με 300, ισως και με τιποτα. νομιζω πως ειναι καιρος για τον καθενα μας να διαχειριστει για τον εαυτο του αυτο το τιποτα.


ακουγεται απαισιοδοξο και ειναι πολυ δυσκολο να συνηθισει κανεις σε αυτην την ιδεα, απο την αλλη στην παρουσα φαση θα πρεπει αφενος να περιμενουμε το χειροτερο και αφετερου ξεκινωντας απο το τιποτα μπορεις να αρχισεις παλι να χτιζεις, να φτιαχνεις,να δημιουργεις, να ελπιζεις.
και να χαιρεσαι για καθεμια μικρη σου κατακτηση


δυστυχως ειμαστε ακομη στη φαση να κρατησουμε οσα περισσοτερα γινεται απο τα παλια μας προνομια γι'αυτο και το άγχος, γι'αυτο και ο πανικος.
δε θελουμε να πιστεψουμε πως η φτωχοποιηση θα προχωρησει μεχρι να το παρουμε αποφαση πως θα ζησουμε με τα ελαχιστα.
δεν ειναι πολεμος Τζων Μποη. στον πολεμο το μονο που εχεις ειναι η ζωή σου που κι αυτη κινδυνευει απο στιγμη σε στιγμη.

scarlett είπε...

κι ολο ξεχνω τους καλους μου τροπους και την Καλημερα, που τωρα έγινε Καλησπερα!

Καλό απογευμα Παρασκευης Τζων Μποη!
Να, και κατι ευχαριστο...Παρασκευη!!!

Τζων Μπόης είπε...

Καλησπέρα Scarlett!

Έχω κάποιες ενστάσεις σε αυτά που λες.
Πολλά από αυτά που πασχίζουμε να κρατήσουμε δεν είναι προνόμια κι ούτε πιστεύω ότι πρέπει να περιμένουμε τα χειρότερα στωικά και πειθήνια για να αρχίσουμε από το μηδέν, γιατί με αυτή τη λογική πάντα από το μηδέν θα ξεκινάς κι όχι επειδή το θέλησες, αλλά επειδή δεν είχες άλλη επιλογή.
Είναι κι αυτό ένα είδος πολέμου κι εδώ κινδυνεύει η ζωή σου...
...όσο για τον εκεί λαό, μπορεί όντως να δεχτεί στωικά μια ανάλογη κατάσταση, αλλά πολύ αμφιβάλλω αν θα το κάνει τελικά για την πατρίδα του ή από κάποια ηθική υποχρέωση προς την τήρηση της πειθαρχίας και της τάξης. Για μένα έχουν σημασία οι προθέσεις.

...το καλό, όπως λες, είναι ότι έχουμε Παρασκευή, δεν είναι όμως μια Παρασκευή σαν και τη δική σας εκεί, ήσυχη και γαλήνια, το κέντρο της Αθήνας "βράζει" πάλι και το σ.κ. αναμένεται θερμό παρά το τσουχτερό κρύο και τον χιονιά...

υ.γ.: ο Αιγόκερως είναι απαισιόδοξος από τη φύση του, εσύ όμως το παράκανες :)
Εμένα με σώζει ο ωροσκόπος μου που είναι στους Διδύμους (τρέλαααααα), εσύ αν τον έχεις πάλι στον Αιγόκερω, είναι όντως σκούρα τα πράγματα :)
(αχ, έγινα και αστρολόγος στα γεράματα!)