Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Shooting Athens













12 σχόλια:

Άνευ Χαρτοφυλακίου είπε...

Bang Bang, I used to shot you down.

....εσύ βέβαια..."πυροβολείς" αλλιώς

thinks είπε...

Μερικές έχουν τέλεια χρώματα και μερικές υπέροχο φως. Ιδίως το τζαμί. Κλάσμα του δευτερολέπτου αργότερα και το περιστέρι θα είχε ανοιχτά τα φτερά. Είναι μια Αθήνα όπου οι άνθρωποι είναι δευτερεύοντες κα, όπως στην τελευταία φωτογραφία, μακρινοί. Οι επιλογές στο πορτφόλιο εικονογραφούν το τι θα μπορούσε να ήταν η Αθήνα αν είχε ακολουθήσει την γραμμή της Ρώμης ως προς την αξιοποίηση της αρχιτεκτονικής της ιστορίας, και ο άπορος (;) και το όργανο στον δρόμο είναι οι μόνες ανθρώπινες παρουσίες που δένουν με το τοπίο.

scarlett είπε...

μ'αρεσει πολύ η "αδειοσύνη" σου σε αυτές και σε άλλες φωτό της Αθήνας.
η απουσια της ενοχλητικης πολυκοσμιας και των αυτοκινητων, που συναντας παντου.

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Άνευ Χ.

...μόνο που τα δικά μου είναι άσφαιρα...

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Δημήτρη,

Είδες για να έχεις επαγγελματική ματιά;
Ο...«καλλιτέχνης» και το περιστέρι είχαν όλες τις καλές προθέσεις, αλλά η φωτογραφική μηχανή είχε τις δικές της.
Αν είχα ένα σκεπτικό σε αυτή την ομάδα των φωτογραφιών, αυτό αποτυπώθηκε στη φωτογραφία με τη πλατεία Μοναστηρακίου την ώρα που ο ήλιος δύει και φωτίζει μόνο το τζαμί. Να φωτίσω λοιπόν το διαφορετικό, ακόμα κι αν αυτό τι τζαμί είναι μουσείο λαϊκής τέχνης.
Ανθρώπους δεν φωτογραφίζω από κοντά, δεν το κάνω από άποψη, αλλά από πρακτική σκοπιά, το να φωτογραφίζεις κάποιον χωρίς την άδειά του μπορεί να σε βάλει σε μπελάδες, άσε που δεν είναι και ηθικά σωστό, εμένα δεν θα μου άρεσε να με δω φόρα παρτίδα στο ιντερνετ, γιατί να το κάνω εγώ σε άλλους; έτσι οι νεκρές μου φύσεις προκύπτουν εξ ανάγκης, ας πούμε ότι «παίζω» με τα χρώματα για να δώσω τη ζωή που λείπει.
Η Αθήνα καταστράφηκε αρχιτεκτονικά και συνεχίζει ακόμα, κι όχι μόνο από τους βανδαλισμούς αλλά κι από όσα ακόμα χτίζονται...στην Ρώμη βλέπεις δεν έχουν αντιπαροχές.

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Scarlett,

Χωρίς να το καταλάβω, βγήκε το αποτέλεσμα που ανέφερες. Μια ωραία, πόλη χωρίς τη βουή και το άγχος της, μια πόλη ήσυχη, όπως θα την ήθελα.
Τελικά στο ιντερνετ μπορείς να είσαι ότι θες, από πραγματικός μέχρι κι εντελώς virtual, ακόμα κι η Αθήνα μπορεί να είναι όπως τη βλέπεις εδώ, άλλο αν η πραγματικότητα απέχει έτη φωτός από τις φωτογραφίες...

thinks είπε...

Καταλαβαίνω το σκεπτικό του να μην φωτογραφίζει κανείς ανθρώπους.

Νομικά θα ίσχυε μόνο αν ο φωτογράφος έβγαζε κέρδος από τις εικόνες χωρίς την έγγραφη άδεια των ανθρώπων στην φωτογραφία.

Ως καλή τέχνη, το σκεπτικό θα είχε αφοπλίσει τόσους φωτογράφους που έχουν εμπλουτίσει τον πολιτισμό μας, σαν τον Μρεσσόν και τον Ντουασνώ για να αναφέρουμε δύο που τους ξέρουν όλοι.

Ηθικά, θα το δεις διαφορετικά όταν αρχίσεις να έχεις περισσότερη εμπιστοσύνη στις ικανότητές σου σαν φωτογράφος.

Καλή σου μέρα!

υγ. πράγματι η μηχανή φταίει γιατί αυτή την φωτογραφία μόνο με motor drive, 5fps μπορείς να την πάρεις :-)

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, πολλές φορές το θέμα είναι να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας. Ακόμα κι αν εγώ γνωρίζω ότι δεν βγάζω κέρδος από τις εικόνες μου, θα πρέπει να μπω και στη διαδικασία να το αποδείξω, αν προκύψει η ανάγκη. Άσε γιατί έχουμε και την ACTA μπροστά μας και δεν ξέρω από που μπορεί να μου 'ρθει :)
Συμφωνώ ότι η λογική αυτή θα μας είχε στερήσει έναν Μπρεσσόν, αλλά εγώ δεν είμαι τίποτα παραπάνω από ένας απλός Blogger που κάνει το κέφι του, ο οποίος βιοπορίζεται από κάποια άλλα, πολύ πεζά πράγματα, τα οποία ενδεχομένως έχεις αντιληφθεί.

Πάντως, να σου δηλώσω ότι μερικές από τις καλύτερες μου φωτογραφίες είναι οι κοντινές σε πρόσωπα, αλλά αυτές θα παραμείνουν αποκλειστικά μέσα στον σκληρό μου δίσκο.

υ.γ.: η μηχανή είναι όντως ερασιτεχνική και απλή στη χρήση, αλλά προς το παρόν και λόγω Μνημονίων 1 & 2 θα αρκεστώ σε αυτή και θα αναμετρηθώ μαζί της ώστε να εξερευνήσω τις δικές μου δυνατότητες κι όχι του μηχανικού μέσου, στα επόμενα Μνημόνια είναι σίγουρο ότι θα την
φάει το μαύρο φίδι :)

scalidi είπε...

Προοπτική και ορίζοντας στο πρίσμα σου. Το βλέπεις, έτσι; Έχει μια δυναμική η οπτική σου σαν να κινείται κάτι στην ακίνητη πόλη...

Τζων Μπόης είπε...

Σωστά Σταυρούλα!

Πάνω από όλα ο ανοικτός ουρανός, σαν να θέλεις να φύγεις ψηλά.
Τι σου είναι αυτοί οι εστέτ Αιγόκεροι...

teleytaios είπε...

Οι φωτογραφίες σου είναι "ζωντανές", αυτό είναι σίγουρο. Μπορεί η επαγγελματική ματιά του Δημήτρη να βάζει τα πράγματα στη θέση τους, αλλά εγώ θα παρατηρήσω κάτι: Μπορεί τα πλάνα σου να είναι μακρινά και να αποφεύγεις να τραβήξεις ανθρώπους (κάτι το οποίο κάνω κι εγώ σε αντίθεση με το Δημήτρη που μπροστά μου τραβούσε "ξεδιάντροπα" τους περαστικούς μπροστά από το φακό του!) αλλά είναι εστιασμένα σε λεπτομέρειες. Θέλω να πω ότι σε όλες το μάτι μου οδηγήθηκε εκεί που σκεφτόσουν όταν έφτιαχνες το κάδρο. Μόνο σε αυτή που έχεις τραβήξει τον Παρθενώνα μέσα από το μουσείο λίγο αποπροσανατολίστηκα. Και ξέρεις συνήθως είναι δύσκολο να γίνει αυτό, να πεις στο θεατή τι του δείχνεις, τι έχεις σκηνοθετήσει μέσα στο πλάνο σου. Γι΄αυτό νομίζω ότι σου αξίζουν συγχαρητήρια κι ας με μαλώσει ο Δημήτρης... ;)

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα "Τελευταίε",

Σε ευχαριστώ πολύ.
Κάποτε ήθελα να γίνω σκηνοθέτης, ευτυχώς γλύτωσε η 7η τέχνη, γιατί μάλλον σε splatter θα κατέληγα :)