Προσπερνάμε όλα τα όμορφα γύρω μας, λες και θα τα συναντήσουμε ξανά στην επόμενη γωνία, λες και θα ζήσουμε ξανά μια δεύτερη ζωή.
Ξεχάσαμε να παίζουμε, να κοιτάμε, να παρατηρούμε, να χαμογελάμε, να ερωτευόμαστε...
...συσσωρεύουμε θυμό, απόγνωση, κατήφεια...
...αποταμιεύουμε αγανάκτηση...
...κουρεύουμε ελπίδα...
...στεγνοί, αφυδατωμένοι, «λιποβαρείς»...
...κι όμως αρκεί ένα μικρό τσακ, ένα πλάγιο χαμόγελο, ένα ανεπαίσθητο άγγιγμα, ένα πικάντικο αστείο, μια σπίθα κι όλα ξαφνικά φωτίζονται μαγικά...
«...έρωτας μπορεί να αντέξει αυτή τη γύμνια που να συγχωρεί του κόσμου την ασχήμια...»
10 σχόλια:
Ο σκυλουκος στο περβαζι, απλά τέλειος.
Με το κειμενο συμφωνώ φυσικα.
...εικόνες, λόγια, μουσική...
μια γλύκα με κατέκλυσε.
Χάρμα!
πόσο είχα λατρέψει αυτο το τραγούδι !
επιτελους ενα αλλιωτικο ποστ!
τιποτα ομορφο δεν ξαναρχεται, υπαρχουν ομως πολλα ομορφα καθημερινα γυρω μας, που οταν ειμαστε βουτηγμενοι στην εσωστρεφεια μας, δεν τα βλεπουμε
να εισαι καλά Τζων Μποη, γι'αυτο το ομορφο σου ποστ!
Πειρατή, ο σκυλούκος μόνο σκυλίσια ζωή δεν έχει...σε αντίθεση με πολλά δίποδα τριγύρω του
Άνευ Χ.,
Να ΄σαι καλά, χαίρομαι που σου άρεσε
Scarlett,
Ευχαριστώ πολύ.
Παρακολουθώ την πορεία του Κραουνάκη από το 1981 που ξεκίνησε δισκογραφικά κι αυτό το τραγούδι είναι ένα από τα πιο τρυφερά του.
Αν αντιληφθούμε ότι δεύτερη ζωή δεν έχει, που λέει κι ο ποιητής, τότε μπορεί και να ανοίξουμε τα μάτια μας :)
Ναι, μια σπίθα, βρε Γιάννη.
Δεν αξίζει και τίποτα άλλο στη ζωή. ;))))))))))
Σταυρούλα, ξεκινώντας από μια σπίθα όμως, μπορεί στο τέλος να γίνεις κι ολοκαύτωμα :))))
Είναι αυτή η άτιμη η αίσθηση της αθανασίας που έχουμε και μας κάνει τη ζημιά! Αλλά ευτυχώς όλα στη ζωή ισορροπούν και τελικά γίνεται πολύτιμο αυτό το μικρό τσακ, το χαμόγελο και το άγγιγμα! Αλλιώς ακόμα κι αυτά θα ήταν αδιάφορα...
Την καλησπέρα μου.
Καλησπέρα Τελευταίε,
Γιατί σε μάζεψα από τα spam;
Να είσαι καλά, τις καλησπέρες μου από Αθήνα :)
Δημοσίευση σχολίου