Φύγαμε!

Αγόρι:       Πρέπει να μιλήσουμε…
Κορίτσι:    Τι να πούμε, για το μεταναστευτικό, την ανεργία ή τις εκλογές;…τα έχουμε πει πλέον όλα, δεν υπάρχει λύση…
Αγόρι:       ...κι όμως, εγώ θέλω να μιλήσουμε…
Κορίτσι:    Θέλω να φύγω…
Αγόρι:       …κι εγώ, για αυτό ακριβώς θέλω να μιλήσουμε…
Κορίτσι:    …τουλάχιστον, υπάρχει σύμπνοια…
Αγόρι:       Χαίρομαι που συμφωνούμε…Ήρθε η ώρα να σου πω ότι θέλω να φύγω στο εξωτερικό, μακριά…εδώ δεν υπάρχει μέλλον…
Κορίτσι:    Αυτό ήθελες να μου πεις;
Αγόρι:       Ναι! Αυτό! Εσύ τι νόμιζες;
Κορίτσι:    Τουλάχιστον με διευκολύνεις…
Αγόρι:       Το ήξερα, για αυτό ήθελα να μιλήσουμε…θα με ακολουθήσεις λοιπόν;
Κορίτσι:    Πως; Τι; Ξέρεις, αυτά τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για να τα συζητάμε εδώ!
Aγόρι:       Με το μισθό που παίρνουμε, που ήθελες να τα πούμε δηλαδή, στo Four Seasons;
Κορίτσι:    Πάντως όχι στο πεζούλι, κατάχαμα!
Αγόρι:       Γιατί; Φοράς στρινγκάκι;
Κορίτσι:    Ναι, δεν με βολεύει!
Αγόρι:       Πάμε να στο βγάλω!
Κορίτσι:    Φύγαμε!

Kέντρο Αθήνας, ώρα 18:30.