Όλη αυτή την περίοδο και στην συντρηπτική τους πλειοψηφία, τα blogs καταπιάνονται με τα της Ελλάδος. Δικαιολογημένο και αναμενόμενο. Όμως χαίρομαι που μπαίνω εδώ και ευφραίνεται η ψυχή μου αντί να μαυρίζει.
όμορφες εικόνες, πολύ καλή επεξεργασία! σαν ένα ταξίδι στο χρόνο, σε τόπους και πολιτείες που σου επιβάλλονται μέσα από τη λιτότητα και τη διαρκεια τους
(σαν να αλλάζει ο ρυθμός του κόσμου σε τετοια μερη)
Ειλικρινά χαίρομαι που μπαίνεις εδώ και δεν σου μαυρίζει η ψυχή :) Όμως όσα συμβαίνουν σε αυτή την έρμη χώρα τελικά μας ξεπερνούν, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να τα εκλογικεύσουμε, ίσως μέσω αυτών των χώρων να γίνεται και μια προσπάθεια ερμηνείας, αλλά και αποσυμπίεσης. Έχω δώσει όμως υπόσχεση στον εαυτό μου αλλά και στους δικούς μου, ότι ούτε τη δική μου ψυχή θα μαυρίσω αλλά ούτε και των άλλων. Βέβαια, δεν ζω σε νιρβάνα, ούτε κινούμαι και εκτός κρίσης, αλλά και τι βγαίνει με την γκρίνια και την πολύ ανάλυση; Πάντως μη το δέσεις κιόλας κόμπο ότι δεν θα καταπιαστώ με τα κρίσης στο μέλλον....όσο θα μπορώ να πληρώνω την ευρυζωνική μου, όλο και κάτι θα μου ξεφύγει, εύχομαι όμως αυτό το κάτι να είναι πολύ βαρύ, με το "πολιτικώς ορθόν" δεν προχωράς σε αυτόν τον τόπο!
Ότι αντέχει στο χρόνο είναι ακριβώς αυτό που άξιζε να αντέξει.
Στη Μάνη, γιατί για αυτήν πρόκειται στις φωτογραφίες, θαυμάζω τη δωρικότητα και την αυστηρότητα του τοπίου. Ακόμα και μέσα στις υπερβολές, στις εντάσεις και στην αγριάδα της, αισθάνομαι αυτός ο τόπος να σε ισορροπεί και να σε γαληνεύει. ...κι αυτό είναι πλέον μεγάλο ζητούμενο και βαθιά ανάγκη σε σχέση με τα όσα σουρεαλιστικά ζούμε σε αυτή τη χώρα.
Καλησπερα με τις όμορφες, φωτεινές φωτογραφίες. Το πιθάρι μ' αρεσε πιο πολύ. Μαύρο και παλιό φαίνεται να είναι εν τούτοις ζωγραφίζει με τα ανθισμένα γεράνια. Καλή σου νύχτα με χρωματιστά ευχάριστα όνειρα
Τελευταίε, ευχαριστώ πολύ. Πάντως έχω ζηλέψει πολλές από τις δικές σου στο flickr. Για το σκηνοθετικό που λες δεν ξέρω, πάντως στα 18 μου ήθελα να γίνω σκηνοθέτης (ευτυχώς γλύτωσε η 7η τέχνη κι εγώ μαζί!)
10 σχόλια:
...εσύ όμως τους ανακάλυψες.
Όλη αυτή την περίοδο και στην συντρηπτική τους πλειοψηφία, τα blogs καταπιάνονται με τα της Ελλάδος.
Δικαιολογημένο και αναμενόμενο.
Όμως χαίρομαι που μπαίνω εδώ και ευφραίνεται η ψυχή μου αντί να μαυρίζει.
όμορφες εικόνες, πολύ καλή επεξεργασία!
σαν ένα ταξίδι στο χρόνο, σε τόπους και πολιτείες που σου επιβάλλονται μέσα από τη λιτότητα και τη διαρκεια τους
(σαν να αλλάζει ο ρυθμός του κόσμου σε τετοια μερη)
Καλησπέρα Άνευ Χ.
Ειλικρινά χαίρομαι που μπαίνεις εδώ και δεν σου μαυρίζει η ψυχή :)
Όμως όσα συμβαίνουν σε αυτή την έρμη χώρα τελικά μας ξεπερνούν, είναι πραγματικά πολύ δύσκολο να τα εκλογικεύσουμε, ίσως μέσω αυτών των χώρων να γίνεται και μια προσπάθεια ερμηνείας, αλλά και αποσυμπίεσης.
Έχω δώσει όμως υπόσχεση στον εαυτό μου αλλά και στους δικούς μου, ότι ούτε τη δική μου ψυχή θα μαυρίσω αλλά ούτε και των άλλων.
Βέβαια, δεν ζω σε νιρβάνα, ούτε κινούμαι και εκτός κρίσης, αλλά και τι βγαίνει με την γκρίνια και την πολύ ανάλυση;
Πάντως μη το δέσεις κιόλας κόμπο ότι δεν θα καταπιαστώ με τα κρίσης στο μέλλον....όσο θα μπορώ να πληρώνω την ευρυζωνική μου, όλο και κάτι θα μου ξεφύγει, εύχομαι όμως αυτό το κάτι να είναι πολύ βαρύ, με το "πολιτικώς ορθόν" δεν προχωράς σε αυτόν τον τόπο!
Καλησπέρα Scarlett,
Ότι αντέχει στο χρόνο είναι ακριβώς αυτό που άξιζε να αντέξει.
Στη Μάνη, γιατί για αυτήν πρόκειται στις φωτογραφίες, θαυμάζω τη δωρικότητα και την αυστηρότητα του τοπίου. Ακόμα και μέσα στις υπερβολές, στις εντάσεις και στην αγριάδα της, αισθάνομαι αυτός ο τόπος να σε ισορροπεί και να σε γαληνεύει.
...κι αυτό είναι πλέον μεγάλο ζητούμενο και βαθιά ανάγκη σε σχέση με τα όσα σουρεαλιστικά ζούμε σε αυτή τη χώρα.
Υπέροχες, Γιάννη...
Υπέροχες.
Καλησπερα με τις όμορφες, φωτεινές φωτογραφίες. Το πιθάρι μ' αρεσε πιο πολύ. Μαύρο και παλιό φαίνεται να είναι εν τούτοις ζωγραφίζει με τα ανθισμένα γεράνια.
Καλή σου νύχτα με χρωματιστά ευχάριστα όνειρα
Εξαιρετικές εικόνες... για ακόμα μια φορά. Το μάτι σου σκηνοθετεί εξαίσια και τα καδραρίσματά σου είναι πολύ όμορφα. Μπράβο.
Την καλημέρα μου.
Σταυρούλα σε ευχαριστώ πολύ!
Μαρίνα, άλλοι τα λένε γεράνια, άλλοι πελαργόνια, άλλοι μολόχες. Νομίζω ότι το συγκεκριμένο είδος γερανιού λέγεται μολόχα.
Τελευταίε, ευχαριστώ πολύ. Πάντως έχω ζηλέψει πολλές από τις δικές σου στο flickr. Για το σκηνοθετικό που λες δεν ξέρω, πάντως στα 18 μου ήθελα να γίνω σκηνοθέτης (ευτυχώς γλύτωσε η 7η τέχνη κι εγώ μαζί!)
Δημοσίευση σχολίου