Ιστορίες Φθινοπώρου 2012

...κι έτσι ξεκίνησαν όλα ξανά...

Ένα μπάνιο πρωινό, ένα τοστ με τυρί λάιτ αλλά χωρίς ζαμπόν...τι πουκάμισο να φορέσω πάλι σήμερα, το κοστούμι φρέσκο από το καθαριστήριο...δυο βιαστικά λόγια με τον καφέ, τα κλειδιά του αυτοκινήτου, ένα ζεστό φιλί...

 

Το ανόρεκτο και πολύωρο επαγγελματικό ραντεβού πήγε πολύ καλά...έτσι είπε η εργοδοσία...δεν είχα πρόθεση να την αμφισβητήσω...μπορώ πιο καλά, πιο ψηλά, πιο δυνατά, πιο γρήγορα, πιο παραγωγικά, πιο αποτελεσματικά, μπορώ καλύτερα από τους άλλους...μπορώ και με λιγότερα...

 

Μπήκα στο μπάνιο για να πλείνω τα χέρια μου, με είδα...

Μα έτσι κυκλοφορούσα από το πρωί; με το κραγιόν στο μάγουλο; ουδείς βρέθηκε να μου το πει; να μου το δείξει, γιατί όλοι έκαναν ότι δεν έβλεπαν;

Έκανα μια κίνηση να το αφαιρέσω με το χέρι, σταμάτησα.

Αν κυκλοφορώ από το πρωί έτσι και δεν το έχω πάρει χαμπάρι, αν δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος να μου το πει, αν όλα μοιάζουν να κυλούν ρολόι, γιατί θα πρέπει να αλλάξω τη ροή;

Άφησα το αποτύπωμα του φιλιού στη θέση του, εκεί του πρέπει. Θυμήθηκα έναν φίλο μου ο οποίος όταν θυμώνει μαζί μου μου λέει ότι, δεν μου αρέσει απλά το σουρεάλ, είμαι εγώ ο ίδιος σουρεάλ.

Ναι, γιατί όχι, με το κραγιόν στο μάγουλο, μέχρι κάποιος να μου το πει και εγώ να κάνω ότι δεν το ήξερα, να προσποιηθώ έκπληξη, να δείξω ψεύτικη αμηχανία, ή ακόμα καλύτερα να χαμογελάσω και να πω: «μα γιατί, το βρίσκετε άσχημο»;

 

Δίπλωσα το εκκαθαριστικό της Εφορίας και περπάτησα μέχρι την τράπεζα.

Δεν είχα ξαναδεί εκείνη την ταμία...όμορφη, χαμογελαστή, λαμπερή...

Είπα μια καλημέρα και ζήτησα να αφαιρέσει το ποσό από τον λογαριασμό μου.

«Θα πληρώσετε όλο το ποσό ή μόνο τη δόση;», με ρώτησε ευγενικά.

Χαμογέλασα...

Χαμογέλασε κι εκείνη με νόημα και συνέχισε με την πληρωμή της πρώτης δόσης...

«Έχετε πολύ ωραίο χαμόγελο», τόλμησα να της πω.

«Κι εσείς λίγο κραγιόν στο μάγουλο, φαντάζομαι όμως ότι το ξέρετε ήδη...». Με αποστόμωσε, πριν καν προλάβω να προσποιηθώ έκπληξη, ή πριν καν να την φέρω εγώ σε αμηχανία δηλώνοντας ότι το γνωρίζω.

Πήρα την απόδειξη, δίπλωσα ξανά το εκκαθαριστικό για την πληρωμή της επόμενης δόσης, της χαμογέλασα ξανά, με ευχαρίστησε κι εκείνη κοιτώντας με στα μάτια.

 

Περπάτησα για λίγο ανάμεσα στον κόσμο έχοντας μια ευχάριστη διάθεση, παρότι προ ολίγου είχα στραγγίξει τον τραπεζικό μου λογαριασμό...για τη σωτηρία μας ρε γαμώτο.

Έφτασα στο γραφείο, μπήκα στο μπάνιο και καθώς πλέον έβγαζα το κραγιόν από το μάγουλο, αισθάνθηκα ότι ακριβώς εκείνη τη στιγμή ξεκινούσε η σεζόν...λίγο φωτιά, λίγο δροσιά, με ένα ωχ, αλλά και με ένα αχ ταυτόχρονα...

 

Κοίτα τι μπορεί να σου συμβεί στα καλά καθούμενα...
Ακόμα φλερτάρουμε λοιπόν...

Δεν πεθάναμε τελικά...