Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

Σε δικό μας νόμο...


 
Σαν σήμερα πριν από κάποια χρόνια αγόρασα το πρώτο μου αυτοκίνητο, τη δεύτερη ημέρα μου το τρακάρισε ένα ανασφάλιστο όχημα…θυμάμαι ακόμα εκείνο το όμορφο κόκκινο χρώμα του…

Σαν σήμερα πριν από αρκετά χρόνια, αποχαιρέτησα τον πιο αγαπημένο μου άνθρωπο…κι όμως, αυτός είναι πάντοτε εδώ...

Σαν σήμερα, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του '80, πήγα ως μαθητής στην πρώτη μου πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου, ήταν και η τελευταία, λιποθύμησα από τα δακρυγόνα…σχεδόν 30 χρόνια μετά τα συνήθισα κι αυτά, ως εργαζόμενος πια…

Σαν σήμερα πριν από πολλά χρόνια κόλλησα το πρώτο μου ένσημο…στην πραγματικότητα το κόλλησα εγώ, με το δικό μου σάλιο…

Σαν σήμερα πριν από μερικά χρόνια μπήκα σε ένα καινούργιο σπίτι…το γέμισα με αγάπη και λουλούδια...

Σαν σήμερα πριν από δύο χρόνια μπήκαν διαρρήκτες και το λεηλάτησαν, απαλλάχτηκα από όσα άχρηστα πίστευα ότι είχαν αξία...έμειναν όσα άξιζαν πραγματικά...η αγάπη και τα λουλούδια…

Σήμερα το πρωί μου ήρθε στο νου εκείνο το τραγούδι που λέει: «Δεν μας θέλει η ζωή, μα τη θέλουμε εμείς και ο έρωτας κλείνει το δρόμο…»

10 σχόλια:

thinks είπε...

Κάθε σειρά την κατάλαβα και την ένοιωσα, εκτός από την τελευταία.
Καλή βδομάδα Τζων Μπόη...

Τζων Μπόης είπε...

Καλημέρα Δημήτρη,

Ίσως η τελευταία φράση να μας λέει ότι, εμείς θα το παλεύουμε μέχρι τελικής πτώσης, σε πείσμα των καιρών και με τον έρωτα και την αγάπη ασπίδα και εμπόδιο σε κάθε δυσοίωνο, θα κλείνουμε το δρόμο στις αναποδιές και θα πορευόμαστε, γιατί σε αυτή τη ζωή δεν θα ξανάρθουμε κι αξίζει να το ζήσουμε...

Καλή εβδομάδα επίσης

thinks είπε...

(...σκέφτεται) ...μα τότε δεν θα έπρεπε να λέει "Δεν μας θέλει η ζωή, μα τη θέλουμε εμείς και ο έρωτας μας ανοίγει το δρόμο…"

Τζων Μπόης είπε...

...τι να σου πω, να ρωτήσουμε τον στιχουργό, πάντως εγώ το έγραψα όπως το "ελαβα", αν και η δική σου οπτική μοιάζει πιο "στρωτή"

thinks είπε...

...μάλλον εσύ κι εγώ το καταλαβαίνουμε με τον ίδιο τρόπο στην ζωή, όπως το εξήγησες, και ο στιχουργός ίσως να έχει κάποιο πρόβλημα με τον έρωτα το οποίο δεν πιάσαμε γιατί εμείς πήγαμε από καρδιά κατ' ευθείαν στην δική μας απόδοση :-)

Τζων Μπόης είπε...

Δημήτρη, δεν γνωρίζω τις προθέσεις του στιχουργού, εμένα πάντως αυτό το τραγούδι, με τη μουσική, τον στίχο και την ερμηνεία μου φαίνονται εξαίσια.
Πάντως αν το σκεφτείς ο έρωτας δεν είναι πάντοτε απελευθερωτικός, σου δίνει φτερά, σου ανοίγει δρόμους, όμως σε βάζει στα δικά του γρανάζια και μερικές φορές δεν λειτουργείς με σύνεση μαζί του...έχει τους δικούς του νόμους.

scarlett είπε...

Κατ'αρχην respect που μπορεις και θυμασαι τοσες ημερομηνιες !
Κρατω με τη σειρα μου τα σημαντικα που απομειναν : την αγαπη και τα λουλουδια.

(κι υστερα μας λενε ψυχρους και κυνικους και καριεριστες, λεει....)

Τζων Μπόης είπε...

Καλησπέρα Scarlett,

Καταρχήν, μπορώ να θυμηθώ από τα πιο σημαντικά μέχρι και τα πιο ασήμαντα πράγματα (εδικά τα τελευταία) αλλά υπάρχουν κι άλλα πολύ σημαντικά τα οποία ξεχνώ αμέσως, λες και δεν συμβαίνουν σε μένα.

Καλά μας λένε αυτά που μας λένε, έτσι είναι ακριβώς, γιατί όμως μας τα λένε για κακό :)

scarlett είπε...

Α, σε παρακαλω, Τζων Μποη!
Μπορει να μην ειναι κακο να εισαι ολα τα παραπανω, (εφοσον δεν βλαπτουν και κανεναν), αλλα προσωπικα μαλλον δε μου ταιριαζουν οι παραπανω χαρακτηρισμοι.

(σνομπ...μαλιστα ;) )

Τζων Μπόης είπε...

Εμένα μου ταιριάζουν και δεν μου κακοφαίνονται :)
Στο κάτω κάτω δεν θα είμαι με όλους το ίδιο, εκεί που θέλω γίνομαι χαλί να με πατήσουν.